Η επιστροφή του Γιώργου

 

Γιατί ο Βενιζέλος δεν έκαμε Συνέδριο το Νοέμβριο, αλλά το μετέθεσε για τα τέλη Ιανουαρίου; Είναι απλό: Ήθελε να το κάνει όσο γίνεται πιο κοντά στις εκλογές (και το μετέθετε κατά βούληση ανάλογα) ώστε να στερεί χρόνο αντίδρασης από τον πάντα υπολογίσιμο εσωκομματικό του αντίπαλο, τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ήταν μία κίνηση εξόντωσης του προκατόχου του στην ηγεσία. Μόνο που “πιάστηκε από τη μύτη” όπως γίνεται πάντα με τα έξυπνα πουλιά. Ο Παπανδρέου έκαμε μία απλή κίνηση την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, έστειλε μια καλοζυγισμένη επιστολή και ζητούσε Συνέδριο του ΠαΣοΚ με ανοιχτό μητρώο και εκλογή νέου προέδρου από το λαό. Ξαφνικά ο ευφυής τακτικιστής Βαγγέλης βρέθηκε πίσω από τη μοναδική ζώνη άμυνας που διαθέτει: Την… σταθερότητα της κυβέρνησης! Άλλα λόγια ν” αγαπιόμαστε δηλαδή… Κρύφτηκε πίσω από τα φουστάνια του… Σαμαρά για να διασωθεί! Κι έγινε ακόμα πιο καταγέλαστος, επειδή κανείς δεν απείλησε την σταθερότητα της κυβέρνησης, ούτε την διαπραγμάτευση με την “τρόικα”, ούτε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Βλέπει τώρα να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ο Γιώργος επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο βάζοντας για πρώτη φορά μετά το 2011 δύσκολες ασκήσεις για το σπίτι: 
1). Εφαρμόστηκε ή δεν εφαρμόστηκε ακριβώς η δική του πολιτική από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου; Εφαρμόστηκε! Άρα ποιο είναι το έγκλημα για το οποίο λοιδορείται; Ως προς αυτό; Κανένα! 
2). Καταγγέλλεται απ” όλους ότι αυτός έβαλε τη χώρα στο εφιαλτικό μνημόνιο. Ποιος όμως απ” όλους όσους τον καταγγέλλουν, ακόμα κι ο ίδιος ο Τσίπρας να ήταν στη θέση του, ποιος θα μπορούσε να το αποφύγει το 2010; Ακόμα σήμερα, μόλις κουνηθούν λίγο για μια παρωνυχίδα του μνημονίου, “αναστατώνεται” η παγκόσμια αγορά. Επομένως; Όλοι, μα όλοι, θα έκαναν εκείνη την ώρα από υπέρτατη εθνική ανάγκη ό,τι έκαμε και ο Γιώργος. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Άρα ποιο είναι το έγκλημα για το οποίο απαξιώνεται; Ως προς αυτό; Κανένα! 
3). Οι κατήγοροι δεν πτοούνται κι επιμένουν: Δεν διαπραγματεύτηκε, λέει. Από δόλο ή από ανικανότητα, δεν έχει σημασία. Ε, δεν είναι αλήθεια! Διότι: Αυτός έριξε στο τραπέζι το περιλάλητο δημοψήφισμα κι έκαμε τη Μέρκελ να κλαίει και τον Σαρκοζί να πηδάει πάνω στα τραπέζια τρελαμένος. Κι εν πάση περιπτώσει, τι διαφορετικό λέει σήμερα ο Σύριζα για τους δανειστές; Τι λέει ότι ΘΑ κάνει ο Σύριζα αύριο, όταν θα γίνει κυβέρνηση; Δημοψήφισμα. Ή δημοψηφισματικές εκλογές. Το ίδιο είναι! Όμως αυτό ΤΟΥ Σύριζα (δηλαδή αυτό που ήθελε και για το οποίο έπεσε ο Γιώργος) επιβραβεύεται σήμερα στις δημοσκοπήσεις! Άρα ποιο είναι το έγκλημα για το οποίο μουντζώνουμε το Γιώργο; Ως προς το περιβόητο δημοψήφισμα; Κανένα!
4). Ποια δίκαιη κατηγορία βαραίνει τον Παπανδρέου σήμερα; Ότι είναι χαζός. Ποιος το λέει αυτό; Ότι είναι προδότης. Ποιος το λέει αυτό πάλι; Το λέει, λέει, το 49,9% του εκλογικού σώματος που πιστεύει ότι ο Γιώργος έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο από δόλο! Ε, αν είν” έτσι, αν η χώρα πουλήθηκε από τον Γιώργο (έναντι ποίου τιμήματος άραγε;) κι αν οι άλλοι εκεί στη Βουλή, δεξιοί κι αριστεροί αντάμα, κυβερνώντες κι αντιπολιτευόμενοι, συνεχίζουν το αποτρόπαιο έγκλημα του Γιώργου (γιατί το συνεχίζουν) τι καθόμαστε, πού είναι η περηφάνια μας, πού είναι το φιλότιμο και η τιμή μας; Γιατί δεν τους παίρνουμε όλους με τα στηλιάρια; Γιατί δεν αφορίζουμε όλα τα κόμματα, αλλά πάμε και στηρίζουμε άλλοι τον Τσίπρα, άλλοι τον Βενιζέλο, άλλοι τον Σαμαρά;
5). Α, ναι… Υπάρχει κι αυτή η φοβερή κατηγορία ότι ο Παπανδρέου, βάζοντας τη χώρα στο μνημόνιο το 2010, καταβαράθρωσε το ΠαΣοΚ. Ποιο είναι δηλαδή το έγκλημα του Γιώργου; Ότι, ναι, το ΠαΣοΚ, έπιασε πάτο, επειδή ο Γιώργος πήρε όλη την ευθύνη! Τι έπρεπε να κάνει; Εκλογές ή δημοψήφισμα, λένε. Για να πάρει ο λαός την ευθύνη και όχι μόνο του το ΠαΣοΚ που εκείνη τη στιγμή ήταν στην κυβέρνηση. Μάλιστα. Ποιο θα ήταν το διακύβευμα των εκλογών ή το ερώτημα του δημοψηφίσματος; Θα το έβαζε η Μέρκελ και θα ήταν “μέσα ή έξω απ” το ευρώ”. Μάλιστα. Κι ο λαός θα έλεγε σίγουρα “όχι”, επειδή εκείνη τη στιγμή ΔΕΝ ήταν ενημερωμένος τι σήμαινε το ένα και το άλλο. Θ” αποφάσιζε εν θερμώ, άρα θ” αποφάσιζε λάθος! Για μια τέτοια ώρα ώρα είναι οι ηγέτες! Διότι το βράδυ των εκλογών θα καιγόταν το πελεκούδι σε όλο τον πλανήτη! Δεν θα ξημερώναμε στα κρεβάτια μας… Και λες τώρα: Τι μας νοιάζει για τον πλανήτη; Να που μας νοιάζει. Εκτός αν στοιχηθούμε κι εμείς με τους ανόητους.
Αυτά είναι τα ασυγχώρητα εγκλήματα του Γιώργου. Υπάρχει κανένα άλλο; Αν υπάρχει, ας το ακούσουμε. Ο Γιώργος είναι ασυγχώρητος για όλους εκείνους τους Πασόκους που, ωστόσο, έσπευσαν να στεγαστούν αμέσως στον Σύριζα και τον φούντωσαν σα θυμωμένη γαλοπούλα, επειδή, λέει, δεν μετέθεσε τη μεγάλη εκείνη ευθύνη σε άλλους! Σε ποιους; Προσφυγή στο λαό. Η αλήθεια είναι ότι τα προσπάθησε, αλλά προσέκρουσε σε τοίχους. Δεν υπήρχε καν διαθέσιμος χρόνος. Οι πονηροί όμως συνεχίζουν να ρητορεύουν, χωρίς να υπολογίζουν τι θα σήμαινε αυτό για τη χώρα εκείνη τη στιγμή, αν γινόταν. Όλο το θέμα γι” αυτούς ήταν να διασωθεί το ΠαΣοΚ, η παχιά αγελάδα τους, η καρέκλα τους. Όντως το έγκλημα του Γιώργου είναι ότι υπερέβη την συνήθη πραγματικότητα, αλλ” αυτό έπρεπε να είναι εκτιμητέα και όχι καταδικαστική πράξη. Όντως διέλυσε το ΠαΣοΚ, αλλά το έκαμε για να ΜΗ διαλυθεί η χώρα, για να μην τιναχτεί στον αέρα ο απροετοίμαστος λαός. Έτσι θα έκανε κάθε ευγενής πολιτικός. Ήταν μια επιλογή που βεβαίως… στενοχώρησε όλους εκείνους που ακόμα σήμερα τον απαξιώνουν φριχτά! Αλλ” αυτό θα έπρεπε να είναι αντικείμενο εκτίμησης για όλους εμάς τους άλλους, που δεν μας καίγεται καρφί για το ΠαΣοΚ, νοιαζόμαστε όμως για τη χώρα.
Το τελευταίο ερώτημα είναι για τον καθέναν από μας: Μήπως δεν είν” έτσι όπως νομίζουμε ή όπως μας είπαν ότι είναι; Και γιατί τάχα εκτονώνουμε την απαξίωσή μας μόνο στο πρόσωπο του Γιώργου; Μήπως επειδή ψάχνουμε πάντα ένα θύμα για να του φορτώσουμε την ενοχή αθωώνοντας τους δικούς μας;
Λοιπόν, ο Γιώργος επέστρεψε! Κι ανατρέπει άρδην το πολιτικό σκηνικό, το οποίο οι μιντιάρχες επιμελώς είχαν στρώσει, τόσο για τον Σύριζα και το Ποτάμι, όσο και για το μικρό Βενιζελικό κόμμα που σχεδίαζαν. Κρυφές δημοσκοπήσεις δίνουν στο Γιώργο 14% αν κάνει νέο κόμμα! Και θα το κάνει. Τα κοστούμια που σε τέσσερα τουλάχιστον κόμματα κάποιοι έραβαν για τους κυβερνητικούς θώκους, μοιραία θα μείνουν στο ράφι.