Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Ανάλυση: Tο «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» κέρδισε τις εκλογές, οχι το «λεφτά υπάρχουν»

ΝΔ το άνοιγμα της ψαλίδας επί Καραμανλή



Γράφει η «Αλεπού»
Έξι  χρόνια και κάτι μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές του ’09, συνεχίζεται η «θολούρα» στους πολίτες πως η προεκλογική φράση «λεφτά υπάρχουν»(1)  του Γ. Παπανδρέου, (η συγκεκριμένη φράση πρωτοειπώθηκε περίπου στις μέρες της ΔΕΘ) ήταν καταλυτική και ανέτρεψε τις μέχρι τότε προβλέψεις για τον νικητή των εκλογών που τελικά χάρισε τη νίκη στο ΠΑΣΟΚ και στον Γ. Παπανδρέου την πρωθυπουργία. Μια  θολούρα την οποία συντηρούν διάφοροι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες των media, η σημερινή συγκυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση, καθένας για τους δικούς του λόγους.
Να  δούμε όμως αν αυτό όντως ισχύει.
Ας πάρουμε  τα πράγματα από την αρχή, από  τον Οκτώβριο του ’07 έως  τις βουλευτικές εκλογές  του ’09
11 22
Όπως βλέπουμε παραπάνω στις δημοσκοπήσεις με τη διαχρονική εξέλιξη της πρόθεσης ψήφου, το ΠΑΣΟΚ έχει ανοδική πορεία και πέρασε μπροστά το φθινόπωρο του 2008, πριν ακόμα καταλάβουμε την κρίση, λόγω της ολοφάνερης ανικανότητας και της εκτεταμένης διαφθοράς της ΝΔ. Κομβικό σημείο ήταν η κάλυψη που πρόσφερε  ο Καραμανλής στους βατοπεδινούς στη ΔΕΘ του 2008. Από εκεί  και έπειτα, το ΠΑΣΟΚ προηγείται συνεχώς και καθαρά της  ΝΔ.
Συμπέρασμα: δεν  υπήρξε καμία ανατροπή αποτελέσματος από τη φράση του Παπανδρέου πως «λεφτά υπάρχουν». Η αντίληψη που καλλιεργείται στους πολίτες πως η επίμαχη φράση ήταν αυτή που ανέτρεψε τα προγνωστικά και «έκλεψε» τη νίκη είναι εσφαλμένη και διατηρείται ακόμη και σήμερα εκ του πονηρού.
Εκλογές, μέτρα, συναίνεση
– Σεπτέμβριος 2007.  Ο Καραμανλής βλέποντας τις ευνοϊκές για αυτόν δημοσκοπήσεις, οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, με δικαιολογία «την κατάρτιση ενός προϋπολογισμού ευθύνης, ανάπτυξης και κοινωνικής αλληλεγγύης», τις οποίες και κερδίζει. Ενώ λοιπόν λαμβάνει νωπή εκλογική εντολή για το σκοπό αυτό, ο τότε πρωθυπουργός αντί να προχωρήσει στη λήψη μέτρων τελικά «κοιμάται στην καμπίνα» κυβερνώντας με τη λογική του «άστο για αργότερα», όπως παραδέχεται ο τότε  υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης. Μάλιστα, λίγο μόνο καιρό αργότερα ο Καραμανλής προχωράει  σε ανασχηματισμό και αντικαθιστά τον μέχρι τότε υπ. Οικονομικών  με τον Γ. Παπαθανασίου. Τι έγινε στην πράξη μετά τις εκλογές του ’07; Τη διετία 2008 – 2009 έγιναν οι μεγαλύτερες αυξήσεις δημόσιων δαπανών της δεκαετίας μοιράζοντας ρουσφετολογικές  προσλήψεις, επιδόματα και φοροαπαλλαγές.
Question 1: Για ποιό λόγο είπαμε πως προκήρυξε ο Καραμανλής πρόωρες εκλογές το ’07;
33 44
– Μάρτιος 2009. Ο τότε  πρωθυπουργός Καραμανλής καλεί τον Γ. Παπανδρέου στο Μέγαρο Μαξίμου ζητώντας από αυτόν… συναίνεση.
α) Αυτό όμως που δεν μάθαμε ούτε  από τον ίδιο τον Καραμανλή είναι σε τι ακριβώς ζητούσε συναίνεση. Διαβάζοντας τον τύπο της εποχής διαπιστώνει κανείς πως δεν υπάρχει αναφορά σε κανένα συγκεκριμένο μέτρο, μόνο κουβέντα για «συναίνεση» γενικά και αόριστα. Όλα για το θεαθήναι.(2)
Question 2: Για παράδειγμα, ήθελε τη συναίνεση για τη μείωση μισθών/συντάξεων ενώ την ίδια στιγμή στη χώρα γινόταν party με τις δαπάνες για το φάρμακο και τις φαρμακοβιομηχανίες κλπ;
β) Την ώρα που ζητούσε δήθεν συναίνεση για την οικονομία, την ίδια ώρα κορυφωνόταν το όργιο προσλήψεων από το παράθυρο και σπατάλης που οδήγησε το έλλειμμα του 2009 – στο θανάσιμο 15,6%, πάνω από 36 δισ και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης διαδέχονταν το ένα το άλλο.
γ) και στην τελική, για ποιο λόγο και σε τι  ζητούσε συναίνεση ο Καραμανλής αφού μας διαβεβαίωνε πως η «οικονομία  είναι θωρακισμένη»;!;! Δεν γίνεται αυτό  το πράγμα.

Κάθε παρόμοια προσπάθεια συνεννόησης εντάσσεται μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο. Το πολιτικό πλαίσιο τότε χαρακτηριζόταν από μια σειρά υποθέσεις σκανδάλων, αυτό το χρωμάτιζε. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει μια συνεννόηση και μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολο όταν μια κυβέρνηση η οποία δεν παραδεχόταν  το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Εάν η κυβέρνηση τότε είχε βγει και είχε πει ότι το έλλειμμα είναι πολύ μεγαλύτερο (κάτι που δεν της συνέφερε να κάνει) και άρα πρέπει να πάρουμε μέτρα, εκεί θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για την αντιπολίτευση να αρνηθεί κάποια  μέτρα. Άρα εκεί είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τα άλλα κόμματα, πόσο μάλλον την κοινωνία ότι πρέπει να υπάρξει μια ευρύτερη  συνεννόηση. Ο Καραμανλής όμως έκρυβε το πραγματικό  μέγεθος του προβλήματος. Θα λέγαμε πως ο Καραμανλής ζητούσε συνένοχο εκείνη την περίοδο και όχι  συναίνεση.
Ο Γ. Παπαθανασίου ακόμη και 2 εβδομάδες πριν τις εθνικές εκλογές διαβεβαίωνε πως το έλλειμμα για το 2009 θα είναι 6%
Δείτε εδώ ένα κατατοπιστικότατο video με την «Ιστορία του ελλείμματος για το 2009»

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Γ. Παπανδρέου βγαίνοντας από το Μεγ. Μαξίμου ανάμεσα σε άλλα δήλωσε: «Η κυβέρνηση 5 χρόνια απέρριπτε όλες τις δικές μας  προτάσεις. Σήμερα αισθάνομαι ότι απλώς  ζητά μια λευκή επιταγή για να συνεχίσει ατελέσφορες και αναξιόπιστες και αδιέξοδες πολιτικές ενώ χρειάζεται πραγματικά μια νέα κατεύθυνση η χώρα.  Και αυτό σημαίνει μια νέα κυβέρνηση» και ζήτησε το αυτονόητο: προκήρυξη βουλευτικών εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές του Ιουνίου ’09 (δηλαδή σε 2+ μήνες).
Question 3: Πόσο χρόνο/χρήμα/αξιοπιστία θα κέρδιζε η χώρα αν εισακούγονταν το αίτημα Παπανδρέου γιαδιπλές εκλογές;
Θα περίμενε κανείς πως, δεδομένης α) της γνώσης του μεγέθους του προβλήματος, β) της γνώσης πως ο Παπανδρέου ήταν αρνητικός στο ενδεχόμενο υπερψήφισης για ΠτΔ τον επόμενο Μάρτιο (του ’10) και γ) της αδυναμίας (;) λήψης μέτρων περιορισμού του ελλείμματος, ο Καραμανλής θα έπραττε όπως κάθε υπεύθυνος και ειλικρινής ηγέτης και θα απευθυνόταν στο λαό το συντομότερο δυνατό λέγοντας του ταυτόχρονα όλη την αλήθεια για το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος της οικονομίας. Τι πιο συνετό, ορθολογικό και εν τέλει λυτρωτικό για τη χώρα, η προκήρυξη εθνικών εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές οι οποίες ήταν 2+ μήνες αργότερα;!;! Όμως… οι δημοσκοπήσεις αυτή τη φορά δεν βόλευαν τον Καραμανλή και τη ΝΔ. Γι’ αυτό και ξεχάστηκαν οι διπλές εκλογές. Προτίμησε λοιπόν να κερδίσει χρόνο για το κόμμα αντί για τη χώρα μήπως και με διάφορες παροχές και προσλήψεις «γυρίσει το ματς» στην πορεία.
1 2 3
Question 4: Υπήρχε ποτέ περίπτωση ο Καραμανλής να μην οδηγήσει τη χώρα σε διπλές εκλογές τον Ιούνιο του ‘09 άμα τον βόλευαν οι δημοσκοπήσεις και η ΝΔ ήταν καθαρά μπροστά; Μήπως τελικά δεν θα έπρεπε να προηγείται το ΠΑΣΟΚ;
– Μάιος – Ιούνιος, Ευρωεκλογές 2009.
Απο τη μία πλευρά, το ΠΑΣΟΚ, ανήσυχο, μιλούσε και για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση (είχε επηρεάσει όλο τον κόσμο η κατάρρευση της Lehman Brothers) αλλά καί για την Ελληνική κρίση, που δεν ήταν μόνο οικονομική, αλλά συνολική. Ενδεικτικά, από ομιλία του Γ. Παπανδρέου στις 11/5/2009:  «Τη στιγμή που η χώρα μας βιώνει βαθιά μια ανησυχητική περιπέτεια, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης. Κρίση του διεθνούς οικονομικού συστήματος… Η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας δεν είναι μόνον οικονομική. Δυστυχώς, είναι συνολική. Είναι μια κρίση παραγωγικού προτύπου. Είναι μια κοινωνική κρίση. Είναι βεβαίως και μια κρίση θεσμών και αξιών. Με τους θεσμούς μας, σε μια κρίση αξιοπιστίας».

Από την άλλη, η κυβέρνηση Καραμανλή και η Ν.Δ. έλεγαν πως αντιμετώπιζαν με επιτυχία (ταρατατζούμ) τις δυσκολίες στην Ελλάδα, ότι η οικονομία ήταν θωρακισμένη, υπήρχε ανάπτυξη, το ΑΕΠ αυξανόταν και το χρέος μειωνόταν, και ότι η κυβέρνηση αντιμετώπιζε με επιτυχία και σχέδιο τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Ειρωνευόντουσαν μάλιστα με σποτάκια για «πράσινα παπαγαλάκια» όσους έλεγαν το αντίθετο.
Εδώ ένα προεκλογικό spot της ΝΔ

Επίσης, ο Σαμαράς λίγο πριν τις ευρωεκλογές διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό πως το έλλειμμα για το ’09 θα φτάσει μόνο στο 4-4,5% παρά τη διεθνή οικονομική κρίση (είπαμε, θωρακισμένη η οικονομία μας).

Όπως βλέπετε, το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που προειδοποιούσε πως η οικονομία δεν πάει καλά και η ΝΔ μας παραμύθιαζε πως όλα είναι υπό έλεγχο. Μιλάμε για τον Μάϊο – Ιούνιο του 2009 (στο αποκορύφωμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης δηλαδή) που τα πράσινα παπαγαλάκια έκρωζαν για ανεργία και λουκέτα στην αγορά. Τελικά αποδείχτηκε πως τα παπαγαλάκια είχαν απόλυτο δίκιο. Ακόμα και σήμερα όμως δυστυχώς άνθρωποι «θυμούνται» μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία η ΝΔ προειδοποιούσε για τους κινδύνους και το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν ανάπτυξη.
Οι δημοσκοπήσεις τελικά επιβεβαιώθηκαν και το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις ευρωεκλογές με 4,5 περίπου μονάδες διαφορά από τη ΝΔ.
 Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2009. Από το καλοκαίρι και μετά, σε κλειστές συζητήσεις μεταξύ μελών της κυβέρνησης και των ευρωπαίων εταίρων, των οποίων η πίεση για λήψη μέτρων είχε αυξηθεί μιας και έβλεπαν πως η οικονομική κατάσταση ξέφευγε.
Όλο αυτό το διάστημα ο Καραμανλής σπατάλησε δεκάδες δισεκατομμύρια που δεν είχε για να συγκρατήσει την ύφεση και για να γυρίσει τις αρνητικές δημοσκοπήσεις με διάφορους τρόπους (ρουσφέτια, περιττές δαπάνες,…). Υπενθύμιση: Γι’ αυτό άλλωστε προτίμησε να μην πάει σε διπλές εκλογές το καλοκαίρι του ’09.  Όταν, τελικά, ο Καραμανλής κατάλαβε πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη (ως προς την πρόθεση ψήφου) και η πίεση αυξανόμενη, έκανε εκλογές.
Θα χωρίσουμε την περίοδο σε Προ ΔΕΘ (ΠΔ) και Μετά ΔΕΘ (ΜΔ) εποχή. Και αυτό διότι η φράση «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου πρωτοεμφανίζεται περίπου στις μέρες της ΔΕΘ απαντώντας (εδώ το βίντεο) σε ερώτηση δημοσιογράφου για το «που θα βρείτε τα λεφτά», και για να δούμε αν τελικά η κοινή γνώμη επηρεάζεται από αυτό, αλλάζει άποψη και εν τέλει ανατρέπει τις μέχρι τότε προβλέψεις/ποσοστά.
Οι δημοσκοπήσεις την ΠΔ εποχή –και άρα προ «λεφτά υπάρχουν» – δείχνουν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα στην παράσταση νίκης για το ΠΑΣΟΚ αλλά και στην πρόθεση ψήφου.
(MARC, ALCO, Αύγουστος)
(MARC, ALCO, Αύγουστος)
(Public Issue)
(Public Issue)
Το ίδιο και λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές, στην ΜΔ εποχή.
(MARC)
(MARC)
(Καπα research)
(Καπα research)
4 Οκτωβρίου γίνονται οι εθνικές εκλογές και το ΠΑΣΟΚ κερδίζει με διαφορά πάνω από 10 μονάδες.
Συμπεράσματα:
α) Τις εκλογές τις είχε χάσει πολύ πριν ο Καραμανλής. Η ανικανότητα του ίδιου και της κυβέρνησής του και η εκτεταμένη διαφθορά δεν μπορούσαν πλέον να κρυφτούν. Οι εξαγγελίες του είναι αδιάφορες γιατί δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να κερδίσει τις εκλογές ώστε να τις υλοποιήσει και το ήξερε. Μίλησε για λιτότητα(3) γνωρίζοντας πως δεν θα την κάνει εκείνος, με το βλέμμα στην υστεροφημία του.
β) Το επιχείρημα πως ο Καραμανλής οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές για να αποφύγει δήθεν μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και επίσης εξ αιτίας της άρνησης της αντιπολίτευσης να στηρίξει την εκλογή ΠτΔ τον Μάρτιο του ’10, δεν ισχύει διότι αφενός μεν το γνώριζε πολλούς μήνες πριν, αφετέρου δε τίθεται το ερώτημα «γιατί δεν πήγε σε διπλές εκλογές;». Όπως καταλαβαίνετε, άλλα ήταν τα γεγονότα που καθόρισαν τη στάση του εκείνη την περίοδο. Πρόκειται καθαρά και ξάστερα για πρόφαση και όχι για την αιτία.
γ) Αυτή τη φορά ο Καραμανλής δεν έκανε εκλογές για να τις κερδίσει αλλά για να τις χάσει επειδή κατάλαβε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει να δανείζεται και να ξοδεύει και δεν ήθελε να σκάσει η βόμβα στα δικά του χέρια. Η Ντόρα Μπακογιάννη παραδέχεται σε συνέντευξη της στον Αλ. Παπαχελά πως «Ο Κώστας ο Καραμανλής δεν αγαπούσε τις αποφάσεις.. και αυτή η δουλειά ήθελε πολύ δύσκολες αποφάσεις».
δ) Ο κανόνας της πολιτικής λέει πως πρόωρες εκλογές κάνεις για να τις κερδίσεις και κανείς δεν πάει να ζητήσει φρέσκια λαϊκή εντολή όταν είναι 7 μονάδες πίσω στις δημοσκοπήσεις. Αν ο Καραμανλής δεν σκόπευε να κερδίσει είναι πολύ λογικό να μην νοιαζόταν για την επίδραση που είχαν οι εξαγγελίες της λιτότητας στα ποσοστά του (όπως βλέπετε όλα ταιριάζουν).
ε) Όπως είδαμε παραπάνω στις δημοσκοπήσεις, το «λεφτά υπάρχουν» δεν κέρδισε τις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ είχε περάσει μπροστά από το Σεπτέμβρη του 2008, η διαφορά διευρυνόταν συνεχώς, είχε κερδίσει καθαρά τις ευρωεκλογές και λίγο πριν τις βουλευτικές η διαφορά στην πρόθεση ψήφου ήταν 6-7 μονάδες σε όλες τις δημοσκοπήσεις και η παράσταση νίκης ήταν συντριπτικά υπέρ του. Αυτές οι συνθήκες απλά δεν ανατρέπονται μέσα σε μια προεκλογική εκστρατεία και αυτό το έλεγαν όλοι οι αναλυτές. Η ήττα της ΝΔ ήταν σίγουρη.
στ) Επιπλέον, ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ ήταν διαλυμένος και όλο το κόμμα (εκτός ελάχιστων κοντινών του Καραμανλή ανθρώπων που προφανώς γνώριζαν την κατάσταση) ήταν εναντίον των εκλογών γιατί έβλεπαν τη συντριπτική ήττα να έρχεται.
ζ) Θυμίζουμε επίσης πως σε εκείνες τις εκλογές η ΝΔ πήρε το χαμηλότερο ποσοστό της μέχρι τότε ιστορίας της (33%). Το «λεφτά υπάρχουν» φταίει και γιαυτό ή μήπως φταίει η πλήρης απαξίωση μετά από 5,5 χρόνια χείριστης διακυβέρνησης πνιγμένης στα σκάνδαλα;
Question 5: Ποια πιστεύετε πως θα ήταν η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ αν γνώριζε την ακριβήοικονομική κατάσταση (δηλ. έλλειμμα 15,6%); θα είχε παραμείνει η ίδια ή μήπως θα ήταν μια προεκλογική εκστρατεία του στυλ «κατέστρεψε την οικονομία και την κοπανάει, ξέρουμε ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα, όμως επειδή λεφτά υπάρχουν αν χτυπήσεις τη φοροδιαφυγή, τις σπατάλες και το πελατειακό κράτος, θα τα καταφέρουμε»;
(1) Κυρίαρχο σύνθημα του ΠΑΣΟΚ την προεκλογική περίοδο ήταν το » ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Το «λεφτά υπάρχουν» ως σύνθημα δεν υπάρχει κατά την προεκλογική περίοδο, κόπηκε και ράφτηκε στην πορεία απο αυτούς που δεν ήθελαν να αλλάξουν για να βρεθούν τα λεφτά.
Για το » λεφτά υπάρχουν…» ο Παπανδρέου έλεγε:
α) «Λεφτά υπάρχουν εάν χτυπήσουμε φαινόμενα φοροδιαφυγής, αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας, κλειστών επαγγελμάτων, σπατάλης και γραφειοκρατίας που εμποδίζουν την υγιή επένδυση και πρωτοβουλία. Εάν αυτά δεν απαντηθούν, οι προσπάθειες του ελληνικού λαού θα είναι ημιτελείς ή ακόμα και χωρίς αντίκρυσμα. Οι κρίσεις θα επανέρχονται ως συστημικά και όχι συγκυριακά φαινόμενα»
αλλά και
β)
Ένα είναι σίγουρο: Αν η φράση η ίδια αυτή είχε ειπωθεί αλλιώς και έλεγε ο Παπανδρέου «Πλούτος υπάρχει», ακόμα και σήμερα όλοι θα παραδεχόμασταν ότι αυτό που είχε πει είναι απολύτως ακριβές και δεν θα μπορούσε να είχε γίνει η κοπτοραπτική από τους γκεμπελίσκους του πελατειακού συστήματος. Ο στόχος ήταν να διαστρεβλωθεί η αλήθεια και να αποκρυβεί το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, το παρασιτικό πελατειακό κράτος, για την αντιμετώπιση του οποίου απαιτούνται μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Όσοι πίσω από τις μεταρρυθμίσεις έβλεπαν τον εαυτό τους να απειλείται, ανέλαβαν δράση για την αποδόμηση αυτής της αλήθειας. Δεν τους ενδιέφερε, ούτε τους ενδιαφέρει το «λεφτά υπάρχουν».
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα  παράδειγμα (από τα πολλά) του «λεφτά που υπάρχουν» στις ΔΕΚΟ.
(2) Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί κάτι που… βολεύει να ξεχνιέται: ο Παπανδρέου έδινε ήδη από το 2004 συναίνεση εφόσον θα βασίζεται σε αρχές, τις αυτονόητες αρχές της αξιοκρατίας στο δημόσιο, της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας του αλλά και στην αποκάλυψη των σκανδάλων λέγοντας «να ματώσουμε όλοι μαζί» γιατί αλλιώς «θα μας πάρουν με τις πέτρες». Εν αντιθέσει με τον Καραμανλή, ο Παπανδρέου δεν θυμήθηκε τη συναίνεση όταν βρέθηκε πίσω στις δημοσκοπήσεις, τη ζήτησε εξαρχής, προ Μνημονίου και έχοντας ήδη πάρει την πολιτική απόφαση να καταργήσει χιλιάδες stage στο δημόσιο, να μειώσει ριζικά τους συμβασιούχους και να κλείσει όλα τα παραθυράκια ρουσφετολογικών προσλήψεων στο Δημόσιο, τη ζήτησε λέγοντας ότι είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει παντού διαφάνεια και πρώτα απ’ όλα στις δαπάνες του δημοσίου, τη ζήτησε λέγοντας ότι είναι αποφασισμένος να εκσυγχρονίσει ριζικά την αυτοδιοίκηση, τη ζήτησε λέγοντας συγκεκριμένα πράγματα για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Δεν είναι όλοι ίδιοι.
(3) Ο Καραμανλής έλεγε: «Πρώτον, πάγωμα των προσλήψεων το 2010 εκτός των απολύτως απαραίτητων στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας. Δεύτερον, αυστηρός περιορισμός των προσλήψεων για μια επιπλέον διετία έτσι ώστε να αναλογεί μία πρόσληψη σε κάθε, 2 αποχωρήσεις. Τρίτον, πάγωμα των συντάξεων και των μισθών στο δημόσιο το 2010. Τέταρτον, κανένα νέο επίδομα και καμιά αναπροσαρμογή υπάρχοντος επιδόματος για 2 χρόνια».
Απο την άλλη, το ΠΑΣΟΚ και χωρίς να γνωρίζει το ακριβές  μέγεθος του προβλήματος (που είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία πρόσβασης στις αγορές λίγο καιρό αργότερα), ούτε και αυτό υποσχέθηκε αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο «εκτός των απολύτως απαραίτητων στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας». Η διαφορά στις«υποσχέσεις» ήταν το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης στις ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες και η αύξηση των μισθών/συντάξεων πάνω απο τον πληθωρισμό ως ένα από τα εργαλεία αναχαίτισης της ύφεσης. Και με την έννοια που αποδίδουν ακόμη και σήμερα οι διάφοροι πονηροί, αυτά ήταν τα «λεφτά υπάρχουν». Συνολική διαφορά δηλαδή ~1,5-2 δις.
Συγκρίνοντας λοιπόν κάποιος τις προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα δει πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ούτως ώστε να δικαιολογεί τον «χαμό» που έχει γίνει απο τα ΜΜΕ και τους επιτήδειους.
Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2009 ήταν το πιο μετριοπαθές πρόγραμμα κόμματος εξουσίας – σε ότι αφορά στις πολιτικές παροχών – στην ιστορία της Μεταπολίτευσης και ουδεμία απολύτως σχέση έχει με τα Ζάππεια 1, 2 και 3, τα ισοδύναμα μέτρα των 18 δισ. Ευρώ του Σαμαρά, αλλά και τα όσα εξίσου ανεύθυνα έχει εξαγγέλλει ο νυν πρωθυπουργός Α. Τσίπρας με τα προγράμματα Θεσσαλονίκης κ.α. Όποιος ψάχνει για λαϊκισμό, μπορεί να βρει πολύ ικανοποιητικές δόσεις σε όσα εξήγγειλαν οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας ως αρχηγοί αξιωματικής αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου