To τίμημα του θάρρους

Τον γνώρισα το 2004 λίγους μήνες πριν τις εκλογές.http://thecaller.gr

Ένας φίλος ήταν στην ομάδα που τον στήριζε και με κάλεσε σε μια συνάντηση του με επιχειρηματίες της περιοχής(νομός Κοζάνης).

Γράφει ο Γ.Κ

Ήμουν εξαιρετικά διστακτικός.

Τι δουλειά είχα εγώ τώρα σε κομματικές συνάξεις και προεκλογικούς αγώνες;

Είχαμε τότε στην Κοζάνη,τον ορισμό του ‘στρατάρχη’, τον Πάρι Κουκουλόπουλο.Αιώνιος δήμαρχος Κοζάνης με το ΠΑΣΟΚ και έχοντας δημιουργήσει ένα δίκτυο εργαζομένων, σιτιζόμενων, ευνοημένων, ήταν αχτύπητος και αδιαπέραστος ο κύκλος του.

Όποιος στην Κοζάνη,σε όποιο σημείο του νομού,ήθελε να εκλεγεί,σε οποιαδήποτε εκλογη,με το ΠΑΣΟΚ,έπρεπε να πάρει νεύμα της κεφαλής του Grandmaster Paris.

Η εικόνα λοιπόν των κομματικών μηχανισμών ήταν πολύ άσχημη.

Που να μπλέκω τώρα….Σημειωτέον, πως εγώ τότε αρθρογραφώντας σε τοπική εφημερίδα,ήμουν εξαιρετικά αιχμηρός κατά του Grandmaster και των συν αυτώ.
Πήγα στη μάζωξη με βαριά καρδιά.Πιο πολύ από υποχρέωση στο φίλο που με κάλεσε.
Μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά άνθρωποι.Οι περισσότεροι καλεσμένοι ήταν μικροεπιχειρηματίες της περιοχής.Ενας με Super Market,άλλος αντιπρόσωπος σε τρόφιμα κ.λ.π.

Πυρ ομαδόν κατά του ΣΔΟΕ.Και να σου ‘θα μας καταστρέψει Γιώργο’ και δωσ’του ‘κρατικοί ρουφιάνοι’ και παρ’του ‘αμα πληρώνω όλο το ΦΠΑ καταστράφηκα’.

Ενώ περιμένεις ένας υποψήφιος βουλευτής(όπως τους έχεις μάθει μεχρι τότε) να πει ‘Μαζί σας παιδιά,θα δώσω αγώνα να καταργηθεί το ΣΔΟΕ για να δουλεύετε  ήσυχοι’ άκουσα τον Γιώργο να απαντά ‘Κοιτάξτε,το ΣΔΟΕ ως ιδέα είναι κάτι σωστό.Πρέπει να υπάρχει ένας έλεγχος στην αγορά.Σε πρόσωπα και τακτικές,ίσως έγιναν λάθη και πρέπει να τα ξαναδούμε,όμως δεν πρέπει να καταργηθεί ο θεσμός ΣΔΟΕ’
Ήταν ένα χάδι στα αυτιά μου αυτό που άκουγα.
Περίμενα πως αμέσως μετά θα ακολουθούσε το »αλλά» που θα τα γυρνούσε όλα ανάποδα,μα δεν ήρθε.
Εκόψε την συζήτηση και τους ρώτησε ο ίδιος, ποιες καλλιέργειες πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν το οικονομικό στάτους της περιοχής.
Την άλλη μέρα το πρωί,έπινα καφέ στη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου της Κοζάνης.
Ο ιδιοκτήτης(δεξιός από τα γεννοφάσκια του) με ρώτησε ποιον θα ψηφίσω και του είπα ‘σκέφτομαι τον Παπακωνσταντίνου έχει πολύ καλό βιογραφικό’.
Η απάντηση του ήρθε προς επίρρωση της δικής μου εντύπωσης.

»A,είναι εξαιρετικός .Πριν πάρει έγκριση για υποψήφιος βουλευτής, έμενε εδώ για ένα εικοσαήμερο. Ενα πρωί κατέβηκε να πληρώσει για να φύγει.Τον ρώτησα γιατί και μου είπε πως πήρε το χρίσμα και θα ψάξει σπίτι.Σκεπτόμενος με τον τρόπο που λειτουργούσε το σύστημα, του είπα να μείνει στο ξενοδοχείο μου όσο θέλει και να με πληρώσει όταν μπορεί.Αρνήθηκε ευγενικά,του αντέτεινα να μη πληρώσει αυτές τις είκοσι ημέρες που έμεινε,αρνήθηκε χαμογελώντας πάλι,πλήρωσε,μας ευχαρίστησε όλους και έφυγε. Τι να πω,πρώτη φορά τέτοιο καλό παιδί ασχολείται με την πολιτική’.

Τον ακολούθησα και σε άλλες δραστηριότητες του και κάθε φορά γοητευόμουν και ενθουσιαζόμουν περισσότερο.

Σκεφτόμουν «Ναι ρε φίλε,αυτός είναι πολιτικός του σήμερα,αυτό είναι το πρόσωπο της χώρας που θέλω να βλέπω.»(Σημείωση με σημασία:Στη διαμαχη Τσοχατζόπουλος ή Σημίτης ήμουν αναφανδόν Σημίτης)

Να μη τα πολυλογώ,το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκα στενός συνεργάτης του στην Κοζάνη.(Σ.Σ Ήμουν και είμαι εργαζόμενος του ιδωτικού τομέα.Όλα έγιναν οικειοθελώς,αφιλοκερδώς και εις βάρος του προσωπικού μου χρόνου)
Αλωνίζαμε το νομό και οργανώναμε ομιλίες του. Γελούσα με τον εαυτό μου. Εγώ τετοια πράγματα; Εγώ να τρέχω για υποψήφιο βουλευτή;

Ο Γιώργος όμως είναι μια προσωπικότητα που σε μαγνητίζει. Όταν μιλούσε πολιτικά, έπεφταν τα σαγόνια των αντιπάλων του και ο κόσμος έβλεπε έναν άνθρωπο που ξέρει και μπορεί. Ένα μοντέλο ανθρώπου που έλειπε από την Ελλάδα, πόσο μάλλον από την Κοζάνη. Να είμαι δίπλα του, να προτείνω πράγματα και να σχεδιάζω στρατηγική; Απασχολούσα δημιουργικά το μυαλό μου και μάθαινα τρόπους και στάση ζωής από έναν καλύτερο μου,μαγεία!

Στο μεταξύ,το δίκτυο του Grandmaster(και οι συν αυτώ) τον πολεμούσε λυσσαλέα.
Ότι τρικλοποδιά μπορούσε να βάλει,την έβαζε.Από διαβάλματα μέχρι απειλές στον κόσμο για να μη πάει σε ομιλίες του.
Υπήρξαν στιγμές που όλοι γύρω του βράζαμε από τις ραδιουργίες των εσωκομματικών αντιπάλων και εκστομίζαμε λόγια που ντρεπόσουν να επαναλάβεις.Ο Γιώργος,όλα αυτά τα χρόνια η χειρότερη λέξη που είπε ήταν,’άθλιοι’.
Ευγενής, εγγράματος και νοήμων. Με σεβασμό στις αρχές και την ιεραρχία.Ενώ όλος ο νομός του αναγνώριζε θεαματική πνευματική υπεροχή, αυτός στεκόταν πίσω από τους εκλεγμένους βουλευτές ακόμα και σε εγκαίνια καφενείου.

Δεν θα ξεχάσω που του έστελνα SMS ‘Μη στέκεσαι πίσω τους, δεν σε βλέπει καν ο κόσμος.Στάσου τουλάχιστον δίπλα’ .Με κοιτούσε, μειδιούσε και μετά στο αυτοκίνητο, μου έλεγε αυστηρά ‘ Comrade,ο κόσμος αυτους ψήφισε,αυτούς θέλει να δει.Αν με εκλέξουν,τοτε ναι,θα είμαι στην πρώτη γραμμη’.

Αυτή η κορεκτίλα τον έφαγε…
Στις καφετέριες θέλαν να μας κεράσουν,αυτός εκεί να πληρώσουμε.Στις εκδηλώσεις τον σήκωναν να χορέψει,αυτός τίποτα, ‘δεν χορεύω».
Στους γάμους,τις κηδείες,τις βαφτίσεις, μας καλούσαν παντού,αυτός εκεί γινάτι ‘δεν παω σε τέτοια’.Πήγαινε μονο σε επιλεγμένα,πραγματικά φίλων που θα πήγαινε ούτως ή άλλως.

Με πιάνανε άνθρωποι που ενδιαφερόταν πραγματικά και τον στήριζαν και μου λέγανε «Δεν γίνεται έτσι.Ούτε καν χειραψία καλή δεν δίνει»

Η αλήθεια είναι πως η χειραψία του ήταν dead fish,ελπίζω πως την βελτίωσε και δεν έδωσε τέτοια στον Ομπάμα.
Ταξίδευε δύο με τρία Σαββατοκύριακα το μήνα με το αυτοκίνητο του Αθήνα-Κοζάνη,όλο το χρόνο,ανεξαρτήτως εκλογών,προκειμένου να επισκέπτεται το νομό και να μαθαίνει τα προβλήματα.
Στο γραφείο που νοίκιαζε στην Ιπποκράτους(διαίσθηση;) στην Κοζάνη,στο οποίο δεχόταν τους συνεργάτες του,είχε σε ένα μικρό δωματιάκι ένα κρεββάτι για να κοιμάται.
Για τόση χλίδα μιλάμε…

Το 2007 όταν εκλέχθηκε βουλευτής για πρώτη φορά,κάναμε μια συγκέντρωση στο γραφείο της Κοζάνης,οι πυρήνες,ας πούμε.

Εκεί ακούγονται πολλά.Μεθυσμένοι όλοι από την συντριπτική πρωτιά του, λέμε και μια κουβέντα παραπάνω.

Ο Γιώργος μας ευχαριστεί όλους και ανάμεσα στα άλλα,μας λέει:Λοιπόν,όποιος έρθει εδώ και σας ζητήσει διορισμό,θα του λέτε πως υπάρχει το ΑΣΕΠ.Θα είστε ξεκαθαροι πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.Δεν θα δίνουμε ψευτική ελπίδα στον κόσμο.
Αντιδράσεις από παλαιοκομματικά στελέχη:Μα οι άλλοι λένε…..
‘Δεν με νοιάζει τι λένε.Λένε ψέμματα,κοροϊδεύουν τους ανθρώπους.Εγώ αυτό δεν θα το κάνω.ΤΕΛΟΣ.’

Ήταν ο ίδιος αποφασιστικός τόνος λίγα χρόνια μετά, μέσα στην έδρα του ΔΝΤ, όταν μιλούσε στους δημοσιογράφους της οικουμένης και είπε:

Greece won’t fail.FULLSTOP.
Όταν ανέλαβε υπουργός Οικονομικών,πριν σκάσει η βόμβα,μιλήσαμε στο τηλέφωνο μια φορά,για μισό λεπτό.
«-Comrade,πνίγομαι,δεν προλαβαίνω.
-Πρόσεχε τον εαυτό σου,να είσαι καλά»
Μετά,όλα από την τηλεόραση.Απλώς,όταν έβλεπα διάφορα να γράφονται και να λέγονται,θύμωνα και στεναχωριόμουν.

«Πλουσιόπαιδο,καλομαθημένος» και θυμόμουν που κοιμόταν και πόσες ώρες οδηγούσε,ο καλομαθημένος,για να έρθει στην εκλογική του περιφέρεια αντί να ζητήσει την Α’Αθήνας,όπου και διέμενε.

«Προδότης» και θυμόμουν την στιχομυθία φθινόπωρο του 2008

«-Ρε Γιώργο,τι εκλογές;Μήπως είναι καλύτερα να αναλάβει ο Καραμανλής το κόστος για ότι έκανε;Σίγουρα,θέλουμε εκλογές;
-Φυσικά και θέλουμε εκλογές,θα αφήσουμε την χώρα να καταστρέφεται;»

«Παιδί του συστήματος και της διαπλοκής» και θυμόμουν τον πόλεμο που δέχθηκε από τους μηχανισμούς του Grandmaster του ΠΑΣΟΚ Κοζανης. Θυμάμαι επίσης την ερώτηση μου «Γιατί δεν δημοσιεύεις τα άρθρα σου στον κεντρικό τύπο; Ξέρεις τι ώθηση θα σου δώσει στην τοπική κοινωνία προκειμένου να εκλεγείς; Διευθυντής του ΠΑΣΟΚ (τότε)είσαι γαμώτο» και την απάντηση που μου φαινόταν πολύ περίεργη «Ασε,ας μη δημιουργούμε υποχρεώσεις»

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ήταν για έμενα δάσκαλος. Γκουρού, έμπνευση, κίνητρο για να γίνομαι καλύτερος. Από αυτόν έμαθα την ψυχραιμία(τόνους χρειάστηκε),τη μετριοπάθεια, την επιμονή(7 χρόνια έκανε το Κοζανη-Αθηνα,Ομόνοια-Συνταγμα,μέχρι να εκλεγεί)την εργατικότητα και την ανάδειξη διά της αξίας .Μου ήταν αδιανόητο,30 χρονών παιδάκι τότε, που ενώ ήξερε τους πάντες και τα πάντα,δεν ζήτησε από κανέναν και ποτέ ευνοϊκή μεταχείριση. Που; Σε μια χώρα που όλοι έλεγαν «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι ένα από τα μυαλά που χρειάζεται η χώρα μας.Είναι ένας από τους ανθρώπους που μπορεί να πάει την Ελλάδα ένα βήμα παραπάνω.Είναι αυτός που αντιπροσωπεύει την Ελλάδα που κοιτά στα μάτια τον κόσμο,την Ελλάδα της γνώσης,της αξίας,του κοσμοπολιτισμού,την ακομπλεξάριστη χωρίς σύνδρομα κατωτερότητας ή ανωτερότητας χώρα που θέλει και μπορεί.

Με λίγα λόγια,όλα τα λάθος χαρακτηριστικά για πολιτικός.

Όταν έσκαγε η βόμβα,αντί να πηδήξει έξω για να σωθεί,πετάχτηκε και την καπάκωσε με το σώμα του.

Ήξερε πως θα «πεθάνει» αλλά τουλάχιστον θα σώσει τους άλλους.

Του έλεγα όταν περνούσε,στην πρώτη γραμμή,όλον αυτό τον τυφώνα “κάποια στιγμή να γράψεις ένα βιβλίο για όλα αυτά και να το ονομάσεις ‘’Courage under Fire’’(ταινία του 1996 με τον Denzel Washington).Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον,ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό τίτλο,‘Το τίμημα του θάρρους’

Πίσω στον χρόνο πάλι.
Όταν αποπειράθηκε για δευτερη φορά να εκλεγεί,χωρίς επιτυχία το 2004,βγήκαμε για ένα ποτό και του είπα:
-Ξέρεις γιατί δεν εκλέχθηκες;
-Γιατί;Με ρώτησε
-Γιατί δεν μας αξίζεις.
Αποδείχθηκε πως όχι μόνο στην Κοζάνη,σε όλη τη χώρα!

Υ.Γ. Το 2007 όταν εκλέχθηκε για πρώτη φορά του είχα δώσει να διαβάσει την πραγματεία του Ευάγγελου Λεμπέση «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο».Σε κάποιο σημείο γράφει:Πολλές φορές σκεφτόμαστε,πως είναι δυνατόν να την πάτησα από αυτόν τον βλάκα;Η απάντηση είναι πως οι ευφυείς δεν μπορούν να σκεφτούν πόσο πονηρά και ταπεινά σκέπτονται οι βλάκες για να καλύψουν τον έλλειμμα τους και να τα καταφέρουν.

Υ.Γ. 2. Τα Χριστούγεννα του 2010 του έστειλα με καυστική-χιουμοριστική διάθεση «Για να δούμε αν η γέννηση του Θεανθρώπου σε βοηθήσει να νικήσεις το ανθρωπόμορφο τέρας της νομενκλατούρας και της διαπλοκής.»
Μου απάντησε « ;;;;!!!!;;;;;;;»
Αποδείχθηκε πως η μάχη ήταν άνιση.