Επειδή η «σταύρωση» του Παπανδρέου διακοπές δεν κάνει, σήμερα, εκτάκτως το «Βήμα της Κυριακής», γιορτάζει την έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο υπενθυμίζοντας πως μπήκαμε σ' αυτό, φροντίζοντας για ακόμα μια φορά να φορτώσει τις ευθύνες, που αλλού, στον Παπανδρέου.
Σήμερα η εφημερίδα, σε 2σέλιδο παρακαλώ αφιέρωμα με τίτλο "τα τέσσερα χρόνια που άλλαξαν την Ελλάδα", αναφέρεται στο χρονικό της περιόδου Οκτώβριος 2009-Απρίλιος 2010, σ' ένα δημοσίευμα που έχει ως καθαρή στόχευση να «υπενθυμίσει» στους Έλληνες ποιος φταίει για τα δεινά της χώρας, συνδέοντας τον μάλιστα και με την ονομαστική του εορτή, την προσεχή Τετάρτη του Πάσχα 23 Απριλίου, 4 χρόνια μετά την προσφυγή της Ελλάδας στον Μηχανισμό Στήριξης.
Το ρεπορτάζ ξεκινά με την κυβερνητική παραδοχή ότι «ένας τόμος με πολλά κεφάλαια, που γράφτηκαν με «πόνο και αίμα», με εντάσεις και πολιτικές συγκρούσεις, κλείνει οριστικά αυτή τη συμβολική ημέρα και ανοίγει ένας άλλος, ο οποίος εκ των πραγμάτων ξεκίνησε με την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στις αγορές πριν από λίγες ημέρες».......
Παρατήρηση 1η: Τι σου λέει με άλλα λόγια ο Άρης Ραβανός, δημοσιογράφος που επιμελείται το ρεπορτάζ της ΝΔ και επιμελείται επίσης αυτού του αφιερώματος; Ότι η Ελλάδα με τον Αντώνη Σαμαρά γυρίζει σελίδα, με τον Παπανδρέου, τον άνθρωπο που μας έβαλε στο μνημόνιο, να αποτελεί παρελθόν, μαζί με τη τετραετία του πόνου, του αίματος, των εντάσεων και των πολιτικών συγκρούσεων.
Στη συνέχεια το αφιέρωμα κατηγορεί τον Παπανδρέου ότι δεν αναγνωρίζει τα λάθη που έχει κάνει, «αρνούμενος να δεχθεί την αδυναμία ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε λάβει τα μηνύματα από πολύ νωρίς, ενώ οι πιέσεις ήταν εντονότατες».
Παρατήρηση 2η: Ο δημοσιογράφος δεν φροντίζει να κατονομάσει τις πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ άθελά του δίνει point στον Παπανδρέου, αφού παραδέχεται ότι στο χείλος της χρεοκοπίας διαπραγμάτευση δεν μπορούσε να γίνει. Ωστόσο αυτή η θέση έρχεται σε πλήρη αντίφαση με όσα αναφέρει το δημοσίευμα για το πώς συντάχθηκε το πρώτο μνημόνιο, λέγοντας χαρ/κα: «η συντριπτική πλειονότητα των υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου παραδέχεται τα εγκληματικά λάθη που έγιναν. Όλα έγιναν στο πόδι, Στο πόδι συντάχθηκε και το Μνημόνιο, λένε χαρ/κα, ενώ ενδιαφέρον έχει η επισήμανση ότι δεν έγινε διαπραγμάτευση. Πώς δικαιολογούνται εκ των υστέρων; Υποστηρίζουν ότι το Μνημόνιο, όσο καταστρεπτικό και να ήταν, αποτελούσε την έσχατη επιλογή για την αποφυγή της πτώχευσης».
Το αφιέρωμα στη συνέχεια χωρίζεται σε δύο ενότητες: Στην πρώτη αφηγείται με ιστορικές δρασκελιές στο πως φτάσαμε στο Καστελλόριζο, ενώ το αφιέρωμα κλείνει με το τι ειπώθηκε στο υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου 2010, στο οποίο είναι προφανής η προσπάθεια αγιοποίησης του Βενιζέλου.
«Στις 19 Οκτωβρίου (εννοεί 2009) ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ενωμέρωσε το Eco/Fin ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2009 θα έφτανε το 12,5%, αν και οι ομόλογοί του είχαν ενημερωθεί στις αρχές του μήνα για έλλειμμα 6%. Τελικά, ύστερα από πρόσθετες αναθεωρήσεις, το έλλειμμα κατέληξε στο 15,4% του ΑΕΠ».
Παρατήρηση 3η: Κιχ από το αφιέρωμα ποιος ενημέρωσε το Eco/Fin για έλλειμμα 6% (ο Παπαθανασίου ντε!), τσιμουδιά για τα πλαστά στοιχεία που έστελνε η κυβέρνηση Καραμανλή, κουβέντα για το πώς τα greek statistics δημιούργησαν κρίση αξιοπιστίας για την χώρα. Αντίθετα θεωρεί υπαίτιο επί της ουσίας τον Παπανδρέου για την εμφάνιση της κρίσης αξιοπιστίας με τα παρακάτω παραδείγματα:
1) «Η αμφισβήτηση ήταν δεδομένη και σε συνδυασμό με τη διάβρωση της αξιοπιστίας της Ελλάδας συνέθεταν ένα εκρηκτικό κλίμα».
2) «Το 2010 δεν μπήκε με το...δεξί! Το κόστος δανεισμού της Ελλάδας αυξάνονταν διαρκώς, οι αγορές έδειχναν αρνητισμό και τα επιτόκια δανεισμού συνέχιζαν την ανοδική πορεία τους. Το αδιέξοδο ήταν προ των πυλών. Τον Φεβρουάριο του 2010, στο Νταβός της Ελβετίας, κορυφώνονται οι πολιτικές και οικονομικές πιέσεις που ασκούνται στον κ. Παπανδρέου. Ήδη διακινείται έντονα το σενάριο πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας».
3) "Στο τέλος του Φεβρουαρίου τα περιθώρια των CDS αυξάνονται υπέρμετρα λόγω των αρνητικών φημών που συνόδευαν την αξιοπιστία των στοιχείων για το χρέος. Την ίδια στιγμή οι αγορές είχαν αξιολογήσει αρνητικά τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία λίγο αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, ανακοινώνει ένα πακέτο σκληρών μέτρων, θέλοντας να αποφύγει προφανώς την έλευση του μνημονίου».
Παρατήρηση 4η: Τα παραπάνω αποσπάσματα του αφιερώματος τι λένε με απλά λόγια; Ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπάθησε τρείς φορές, στον προϋπολογισμό του 2010, αμέσως μετά το Νταβός και με το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης του Μαρτίου του 2010 να ανακόψει την υπογραφή του μνημονίου, με τις αγορές εντούτοις να μην αρκούνται σ' αυτές τις πρωτοβουλίες, αλλά όπως θα αναδείξει στη συνέχεια του αφιερώματος, ο Παπανδρέου είχε..σχέδιο.
Συνεχίζοντας το αφιέρωμα ως προς τη δημιουργία του Μηχανισμού Στήριξης λέει ότι οι ίδιοι οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης, οι οποίοι νωρίτερα, στις 15 Μαρτίου είχαν δημιουργήσει τον Μηχανισμό Στήριξης (λες και ο Παπανδρέου δεν είχε την παραμικρή συμμμετοχή σ' αυτό), προεξοφλούν την υπαγωγή της Ελλάδας στον Μηχανισμό, με τα CDS να έχουν φτάσει από τις 386 μονάδες βάσεις στις 846. Μάλιστα σύμφωνα με το αφιέρωμα οι ίδιοι οι εταίροι φέρονται να είπαν στον Παπανδρέου «Τελειώστε...Μην επιμένετε άλλο».
Στη συνέχεια το αφιέρωμα θέλει να προσδώσει στην αφήγηση ανεκδοτολογικό χαρακτήρα, θέλοντας να μας παρουσιάσει έναν Παπανδρέου στον κόσμο του : «Ο κ. Παπανδρέου προγραμματίζει να πάει στο Καστελλόριζο για θέματα...περιφερειακής ανάπτυξης! Δεν ήθελε να αλλάξει το πρόγραμμα του με τίποτα..Ατάραχος ο Παπανδρέου αρνείται οποιαδήποτε αλλαγή στο πρόγραμμά του. Η ζωή δεν τελειώνει. Εμείς κάνουμε την δουλειά μας φέρεται να είπε και ξάφνιασε τους συνεργάτες του: Το διάγγελμα θα γίνει στο Καστελλόριζο».
Μα φυσικά ο Παπανδρέου μας πήγε στο ΔΝΤ..
Παρατήρηση 6η: Τώρα πως γίνεται από τη μια πλευρά οι εταίροι να μας λένε τελειώστε να μπείτε στον Μηχανισμό, πώς γίνεται ο Παπανδρέου να κάνει τα πάντα για να αποφύγει τον Μηχανισμό, αλλά παρ' όλα αυτά να γνώριζε από την αρχή τα πάντα , θέλοντας να μας οδηγήσει ηθελημένα στο ΔΝΤ, πραγματικά ξεπερνά κάθε λογική. Βέβαια το αφιέρωμα παραλείπει εσκεμμένα να αναφέρει ότι μέχρι τότε δεν υπήρχε μηχανισμός διάσωσης κρατών-μελών της ευρωζώνης, ούτε υπήρχε η τεχνογνωσία συγκρότησης δημοσιονομικών προγραμμάτων όπως την είχε από πριν το ΔΝΤ. Το αφιέρωμα επίσης παραλείπει να αναφέρει ότι η ίδια η Ευρώπη καλοδέχτηκε το ΔΝΤ και για την τεχνογνωσία του, αλλά και για τα κεφάλαιά του, περιορίζοντας το κόστος διάσωσης. Αλλά είπαμε, ο Παπανδρέου είχε σχέδιο από την αρχή, ενώ το ιλαροτραγικό της υπόθεσης είναι ότι το αφιέρωμα στόχο έχει να βγάλει τον Προβόπουλο λάδι, ποιος ξέρει, επειδή σε ρεπορτάζ του Βήματος, φαίνεται ότι ο Προβόπουλος μπορεί και να ανανεώσει τη θητεία του στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Το άκρως ενδιαφέρον αφιέρωμα κλείνει με το τι ειπώθηκε στο κρίσιμο Υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου 2010, που προηγήθηκε το διαγγέλματος Παπανδρέου στο Καστελλόριζο, αφού μεσολαβεί μια σφήνα του «προφήτη» Ευθυμίου («είχε προειδοποιήσει, όμως, έγκαιρα, τον Φεβρουάριο του 2010. Σε μια κλειστή σύσκεψη είπε ευθέως ότι αν η κυβέρνηση προσφύγει στο ΔΝΤ, χάνει τη νομιμοποίησή της») και μια fast track εξιστόρηση των γεγονότων έως τις εκλογές του 2012 (όπου περνιέται στο φτερό η πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και η υπόθεση του δημοψηφίσματος-οι λόγοι προφανείς).
Το αφιέρωμα εξακολουθεί και χαρακτηρίζει τον Παπανδρέου «ατάραχο», χαρακτηρισμός που συνδέεται δόλια με την προηγούμενη παράγραφο και το "σχέδιο" Παπανδρέου με το ΔΝΤ, σ' αντίθεση με τους υπουργούς του, αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι ο ίδιος αιφνιδίασε το Υπουργικό του Συμβούλιο, αφού υπήρχε η εντύπωση ότι η προσφυγή στον Μηχανισμό θα γινόταν μετά τις 9 Μαϊου.
-Παπανδρέου: «Είναι δύσκολη η κατάσταση. Οι αγορές δεν πείθονται από τα μέτρα που λάβαμε..Είναι μονόδρομος να σώσουμε την πατρίδα»
-Καστανίδης: «Πρέπει να μπουν κόκκινες γραμμές σε μισθούς και συντάξεις»
-Παπανδρέου: «Δυστυχώς, εδώ που είμαστε, δεν μπορούμε να μιλάμε για κόκκινες γραμμές»
Για τον Βενιζέλο το αφιέρωμα δεν επιφυλάσσει άμεση αφήγηση για το τι είπε εκείνος, αλλά τον προστατεύει με μια θαυμαστή αοριστολογία «Ο Ευ. Βενιζέλος παρεμβαίνει και μιλά για ένα συνολικό πλαίσιο αναφοράς και για την ανάγκη να υπάρξει ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης για τη χώρα το οποίο θα συνιστά συμφωνία κυβέρνησης και λαού».
Στη συνέχεια μεταφέρει τις τοποθετήσεις Κατσέλη, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοϊδη, Ραγκούση και Μπεγλίτη, όπου ο δημοσιογράφος θέλει να επιφυλάξει τον ρόλο του ακραίως μνημονιακού στον Ραγκούση: «ο Μηχανισμός θεωρείται ένα ασφαλές λιμάνι», όπως και στην Διαμαντοπούλου «τονίζει την ανάγκη άμεσης προσφυγής, αλλά να έχουν συμφωνηθεί από πριν τα μέτρα», ενώ εναποθέτει μαξιλάρι στον Χρυσοχοϊδη, τον μοναδικό μαζί με τον Βενιζέλο που σήμερα είναι Υπουργός του Σαμαρά και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ λέγοντας για εκείνον ότι «την ανάγκη να υπάρξει διαπραγμάτευση επισημαίνει με έμφαση και ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης, που ζητεί να υπάρξει αντίσταση στη μείωση των αποδοχών και αναφέρεται στον θυμό που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία».
Παρατήρηση 1η: Τι σου λέει με άλλα λόγια ο Άρης Ραβανός, δημοσιογράφος που επιμελείται το ρεπορτάζ της ΝΔ και επιμελείται επίσης αυτού του αφιερώματος; Ότι η Ελλάδα με τον Αντώνη Σαμαρά γυρίζει σελίδα, με τον Παπανδρέου, τον άνθρωπο που μας έβαλε στο μνημόνιο, να αποτελεί παρελθόν, μαζί με τη τετραετία του πόνου, του αίματος, των εντάσεων και των πολιτικών συγκρούσεων.
Στη συνέχεια το αφιέρωμα κατηγορεί τον Παπανδρέου ότι δεν αναγνωρίζει τα λάθη που έχει κάνει, «αρνούμενος να δεχθεί την αδυναμία ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε λάβει τα μηνύματα από πολύ νωρίς, ενώ οι πιέσεις ήταν εντονότατες».
Παρατήρηση 2η: Ο δημοσιογράφος δεν φροντίζει να κατονομάσει τις πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ άθελά του δίνει point στον Παπανδρέου, αφού παραδέχεται ότι στο χείλος της χρεοκοπίας διαπραγμάτευση δεν μπορούσε να γίνει. Ωστόσο αυτή η θέση έρχεται σε πλήρη αντίφαση με όσα αναφέρει το δημοσίευμα για το πώς συντάχθηκε το πρώτο μνημόνιο, λέγοντας χαρ/κα: «η συντριπτική πλειονότητα των υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου παραδέχεται τα εγκληματικά λάθη που έγιναν. Όλα έγιναν στο πόδι, Στο πόδι συντάχθηκε και το Μνημόνιο, λένε χαρ/κα, ενώ ενδιαφέρον έχει η επισήμανση ότι δεν έγινε διαπραγμάτευση. Πώς δικαιολογούνται εκ των υστέρων; Υποστηρίζουν ότι το Μνημόνιο, όσο καταστρεπτικό και να ήταν, αποτελούσε την έσχατη επιλογή για την αποφυγή της πτώχευσης».
Το αφιέρωμα στη συνέχεια χωρίζεται σε δύο ενότητες: Στην πρώτη αφηγείται με ιστορικές δρασκελιές στο πως φτάσαμε στο Καστελλόριζο, ενώ το αφιέρωμα κλείνει με το τι ειπώθηκε στο υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου 2010, στο οποίο είναι προφανής η προσπάθεια αγιοποίησης του Βενιζέλου.
Ειδικότερα:
«Στις 19 Οκτωβρίου (εννοεί 2009) ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ενωμέρωσε το Eco/Fin ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2009 θα έφτανε το 12,5%, αν και οι ομόλογοί του είχαν ενημερωθεί στις αρχές του μήνα για έλλειμμα 6%. Τελικά, ύστερα από πρόσθετες αναθεωρήσεις, το έλλειμμα κατέληξε στο 15,4% του ΑΕΠ».
Παρατήρηση 3η: Κιχ από το αφιέρωμα ποιος ενημέρωσε το Eco/Fin για έλλειμμα 6% (ο Παπαθανασίου ντε!), τσιμουδιά για τα πλαστά στοιχεία που έστελνε η κυβέρνηση Καραμανλή, κουβέντα για το πώς τα greek statistics δημιούργησαν κρίση αξιοπιστίας για την χώρα. Αντίθετα θεωρεί υπαίτιο επί της ουσίας τον Παπανδρέου για την εμφάνιση της κρίσης αξιοπιστίας με τα παρακάτω παραδείγματα:
1) «Η αμφισβήτηση ήταν δεδομένη και σε συνδυασμό με τη διάβρωση της αξιοπιστίας της Ελλάδας συνέθεταν ένα εκρηκτικό κλίμα».
2) «Το 2010 δεν μπήκε με το...δεξί! Το κόστος δανεισμού της Ελλάδας αυξάνονταν διαρκώς, οι αγορές έδειχναν αρνητισμό και τα επιτόκια δανεισμού συνέχιζαν την ανοδική πορεία τους. Το αδιέξοδο ήταν προ των πυλών. Τον Φεβρουάριο του 2010, στο Νταβός της Ελβετίας, κορυφώνονται οι πολιτικές και οικονομικές πιέσεις που ασκούνται στον κ. Παπανδρέου. Ήδη διακινείται έντονα το σενάριο πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας».
3) "Στο τέλος του Φεβρουαρίου τα περιθώρια των CDS αυξάνονται υπέρμετρα λόγω των αρνητικών φημών που συνόδευαν την αξιοπιστία των στοιχείων για το χρέος. Την ίδια στιγμή οι αγορές είχαν αξιολογήσει αρνητικά τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία λίγο αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, ανακοινώνει ένα πακέτο σκληρών μέτρων, θέλοντας να αποφύγει προφανώς την έλευση του μνημονίου».
Παρατήρηση 4η: Τα παραπάνω αποσπάσματα του αφιερώματος τι λένε με απλά λόγια; Ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπάθησε τρείς φορές, στον προϋπολογισμό του 2010, αμέσως μετά το Νταβός και με το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης του Μαρτίου του 2010 να ανακόψει την υπογραφή του μνημονίου, με τις αγορές εντούτοις να μην αρκούνται σ' αυτές τις πρωτοβουλίες, αλλά όπως θα αναδείξει στη συνέχεια του αφιερώματος, ο Παπανδρέου είχε..σχέδιο.
Συνεχίζοντας το αφιέρωμα ως προς τη δημιουργία του Μηχανισμού Στήριξης λέει ότι οι ίδιοι οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης, οι οποίοι νωρίτερα, στις 15 Μαρτίου είχαν δημιουργήσει τον Μηχανισμό Στήριξης (λες και ο Παπανδρέου δεν είχε την παραμικρή συμμμετοχή σ' αυτό), προεξοφλούν την υπαγωγή της Ελλάδας στον Μηχανισμό, με τα CDS να έχουν φτάσει από τις 386 μονάδες βάσεις στις 846. Μάλιστα σύμφωνα με το αφιέρωμα οι ίδιοι οι εταίροι φέρονται να είπαν στον Παπανδρέου «Τελειώστε...Μην επιμένετε άλλο».
Παρατήρηση 5η: Σε τι να μην επιμείνει άραγε ο Παπανδρέου; Στην μη υπαγωγή στον Μηχανισμό; Μα καλά αυτά που ξέρουμε 4 χρόνια τώρα δεν είναι ότι ο Παπανδρέου μας οδήγησε επίτηδες στον Μηχανισμό; Δεν ξέρουμε ότι οι ευρωπαίοι εταίροι επέδειξαν πρωτοφανή αλληλεγγύη στην Ελλάδα για να μην προσφύγει στον Μηχανισμό, λέγοντας μάλιστα σύμφωνα με το αφιέρωμα: «Όσο αργείτε, κινδυνεύουμε και εμείς»; Σ' αυτό το σημείο το αφιέρωμα σχολιάζει «θεωρούσαν ότι η κρίση εμπιστοσύνης μεταδιδόταν στις αγορές..Ο ιός δεν αντιμετωπιζόταν εύκολα και ήθελαν δραστικές λύσεις».
Το Καστελλόριζο:
Στη συνέχεια το αφιέρωμα θέλει να προσδώσει στην αφήγηση ανεκδοτολογικό χαρακτήρα, θέλοντας να μας παρουσιάσει έναν Παπανδρέου στον κόσμο του : «Ο κ. Παπανδρέου προγραμματίζει να πάει στο Καστελλόριζο για θέματα...περιφερειακής ανάπτυξης! Δεν ήθελε να αλλάξει το πρόγραμμα του με τίποτα..Ατάραχος ο Παπανδρέου αρνείται οποιαδήποτε αλλαγή στο πρόγραμμά του. Η ζωή δεν τελειώνει. Εμείς κάνουμε την δουλειά μας φέρεται να είπε και ξάφνιασε τους συνεργάτες του: Το διάγγελμα θα γίνει στο Καστελλόριζο».
Μα φυσικά ο Παπανδρέου μας πήγε στο ΔΝΤ..
Το αφιέρωμα λέει χαρ/κα: «από τις συζητήσεις που έχουν γίνει προκύπτει ότι ο κ. Παπανδρέου γνώριζε τα πάντα και θεωρούσε, συνομιλώντας και με οικονομόλογους, όπως ο Τζόζεφ Στίγκλιτς αλλά και ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος, ότι η χρεοκοπία ήταν προ των πυλών, αφού η δυναμική του δημοσίου χρέους ήταν πολύ ισχυρή. Ο ίδιος δεν σκέφτηκε τίποτε άλλο πέρα αό το ΔΝΤ, στο οποίο απευθύνονταν, όπως αναδεικνύει η διεθνής οικονομική ιστορία, οι χώρες που έφθασαν στο χείλος της χρεοκοπίας. Η πορεία ήταν μη αναστρέψιμη, παρά το γεγονός ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος προειδοποιούσε ότι το έλλειμμα του 2009 θα ήταν διψήφιο»
Παρατήρηση 6η: Τώρα πως γίνεται από τη μια πλευρά οι εταίροι να μας λένε τελειώστε να μπείτε στον Μηχανισμό, πώς γίνεται ο Παπανδρέου να κάνει τα πάντα για να αποφύγει τον Μηχανισμό, αλλά παρ' όλα αυτά να γνώριζε από την αρχή τα πάντα , θέλοντας να μας οδηγήσει ηθελημένα στο ΔΝΤ, πραγματικά ξεπερνά κάθε λογική. Βέβαια το αφιέρωμα παραλείπει εσκεμμένα να αναφέρει ότι μέχρι τότε δεν υπήρχε μηχανισμός διάσωσης κρατών-μελών της ευρωζώνης, ούτε υπήρχε η τεχνογνωσία συγκρότησης δημοσιονομικών προγραμμάτων όπως την είχε από πριν το ΔΝΤ. Το αφιέρωμα επίσης παραλείπει να αναφέρει ότι η ίδια η Ευρώπη καλοδέχτηκε το ΔΝΤ και για την τεχνογνωσία του, αλλά και για τα κεφάλαιά του, περιορίζοντας το κόστος διάσωσης. Αλλά είπαμε, ο Παπανδρέου είχε σχέδιο από την αρχή, ενώ το ιλαροτραγικό της υπόθεσης είναι ότι το αφιέρωμα στόχο έχει να βγάλει τον Προβόπουλο λάδι, ποιος ξέρει, επειδή σε ρεπορτάζ του Βήματος, φαίνεται ότι ο Προβόπουλος μπορεί και να ανανεώσει τη θητεία του στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Η απόπειρα διάσωσης του Βενιζελου:
Το άκρως ενδιαφέρον αφιέρωμα κλείνει με το τι ειπώθηκε στο κρίσιμο Υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου 2010, που προηγήθηκε το διαγγέλματος Παπανδρέου στο Καστελλόριζο, αφού μεσολαβεί μια σφήνα του «προφήτη» Ευθυμίου («είχε προειδοποιήσει, όμως, έγκαιρα, τον Φεβρουάριο του 2010. Σε μια κλειστή σύσκεψη είπε ευθέως ότι αν η κυβέρνηση προσφύγει στο ΔΝΤ, χάνει τη νομιμοποίησή της») και μια fast track εξιστόρηση των γεγονότων έως τις εκλογές του 2012 (όπου περνιέται στο φτερό η πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και η υπόθεση του δημοψηφίσματος-οι λόγοι προφανείς).
Το αφιέρωμα εξακολουθεί και χαρακτηρίζει τον Παπανδρέου «ατάραχο», χαρακτηρισμός που συνδέεται δόλια με την προηγούμενη παράγραφο και το "σχέδιο" Παπανδρέου με το ΔΝΤ, σ' αντίθεση με τους υπουργούς του, αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι ο ίδιος αιφνιδίασε το Υπουργικό του Συμβούλιο, αφού υπήρχε η εντύπωση ότι η προσφυγή στον Μηχανισμό θα γινόταν μετά τις 9 Μαϊου.
Παρακάτω αναφέρουμε το τι φέρονται σύμφωνα με το αφιέρωμα να είπαν ο Παπανδρέου και οι Υπουργοί του σ' εκείνο το Υπουργικό:
-Παπανδρέου: «Είναι δύσκολη η κατάσταση. Οι αγορές δεν πείθονται από τα μέτρα που λάβαμε..Είναι μονόδρομος να σώσουμε την πατρίδα»
-Καστανίδης: «Πρέπει να μπουν κόκκινες γραμμές σε μισθούς και συντάξεις»
-Παπανδρέου: «Δυστυχώς, εδώ που είμαστε, δεν μπορούμε να μιλάμε για κόκκινες γραμμές»
Παρατήρηση 7η: Το τέλειο έγκλημα: Ο Παπανδρέου που μιλά με τον Σόρος, μας λέει ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Ότι πρέπει γιατους αντιμνημονιακούς μύθους.
Για τον Βενιζέλο το αφιέρωμα δεν επιφυλάσσει άμεση αφήγηση για το τι είπε εκείνος, αλλά τον προστατεύει με μια θαυμαστή αοριστολογία «Ο Ευ. Βενιζέλος παρεμβαίνει και μιλά για ένα συνολικό πλαίσιο αναφοράς και για την ανάγκη να υπάρξει ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης για τη χώρα το οποίο θα συνιστά συμφωνία κυβέρνησης και λαού».
Παρατήρηση 8η: Δηλαδή ο Βενιζέλος εκείνη την ώρα, την κρίσιμη κατάλαβε κανείς τι ζητούσε; Μήπως ζητούσε εκλογές; Μήπως σήκωσε το ανάστημά του και χτύπησε το χέρι; Μήπως τελικά λούφαξε από την ευθύνη, πετώντας ακόμα μια βερμπαλιστική πομφόλυγα;
Στη συνέχεια μεταφέρει τις τοποθετήσεις Κατσέλη, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοϊδη, Ραγκούση και Μπεγλίτη, όπου ο δημοσιογράφος θέλει να επιφυλάξει τον ρόλο του ακραίως μνημονιακού στον Ραγκούση: «ο Μηχανισμός θεωρείται ένα ασφαλές λιμάνι», όπως και στην Διαμαντοπούλου «τονίζει την ανάγκη άμεσης προσφυγής, αλλά να έχουν συμφωνηθεί από πριν τα μέτρα», ενώ εναποθέτει μαξιλάρι στον Χρυσοχοϊδη, τον μοναδικό μαζί με τον Βενιζέλο που σήμερα είναι Υπουργός του Σαμαρά και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ λέγοντας για εκείνον ότι «την ανάγκη να υπάρξει διαπραγμάτευση επισημαίνει με έμφαση και ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης, που ζητεί να υπάρξει αντίσταση στη μείωση των αποδοχών και αναφέρεται στον θυμό που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία».
Παρατήρηση 9η: Το αφιέρωμα θέλει προφανώς να πετάξει την ευθύνη πάνω από τους Βενιζέλο-Χρυσοχοϊδη, επειδή ακριβώς αμφότεροι στηρίζουν την κυβερνητική σταθερότητα του Σαμαρά και θα ήταν θέμα να "διέρρεαν" τοποθετήσεις δικές τους που υπερθεμάτιζαν με κάποιο τρόπο το μνημόνιο, που ο Σαμαράς καταψήφισε την 6η Μαϊου 2010, δηλαδή ψηφίζοντας υπέρ της χρεοκοπίας της χώρας. Αντίθετα θέλει να κάψει τους Ραγκούση-Διαμαντοπούλου ως τους πλέον "μνημονιακούς", μια δουλειά εξαιρετικά εύκολη, αφού αμφότεροι δεν είναι αυτή τη στιγμή βουλευτές, των οποίων οι μεταρρυθμίσεις πολεμούνται λυσσαλέα από την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Καταληκτικά: Το αφιέρωμα αυτό διαβάζοντάς το, δεν κομίζει κάτι καινούργιο, αντίθετα θέλει να χαλυβδώσει την υπάρχουσα αφήγηση της χρεοκοπίας, δηλαδή ότι για όλα φταίει ο Παπανδρέου και το μνημόνιο. Είναι προφανής η συγκάλυψη των ιστορικών ευθυνών του Καραμανλή και του Σαμαρά, ενώ το πέπλο προστασίας που απλώνεται στον Βενιζέλο είναι σκέτη πρόκληση. Είναι εξίσου προφανής η προσπάθεια να φορτώσουν στον Παπανδρέου τα πάντα, την "κακιά παρένθεση", θέλοντας παράλληλα να δώσουν στους Σαμαρά και Βενιζέλο το δικαίωμα να γυρίσουν την σελίδα για τη χώρα, να πουν ότι έσωσαν την χώρα και όχι ο Παπανδρέου, να μην του αναγνωριστεί το παραμικρό μερίδιο, όχι μόνο σ' αυτόν, αλλά και στους υπουργούς του, ειδικά για τον Παπακωνσταντίνου, τον Ραγκούση, την Διαμαντοπούλου και άλλους.
Μολονότι σήμερα είναι η Ανάσταση του Θεανθρώπου, εκεί στο ΔΟΛ θέλουν τον Παπανδρέου να σηκώσει μόνος του τον σταυρό και να τον οδηγήσουν σώνει και ντε στον πολιτικό θάνατο. Απέναντι στις προθέσεις των Φαρισαίων, εμείς "ατάραχα" θα προσπαθούμε να παλέψουμε για την αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου