Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
«Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί…» (Α’ Τιμ. γ’, 16) ὑπογραμμίζει ὁ μεγάλος Ἀπόστολος Παῦλος, «ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ» (Α’ Πέτρ. γ’, 18) συμπληρώνει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Πέτρος.
Τὸ παιδίον τῆς Βηθλεὲμ εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός, ὁ Κύριος τοῦ Παντός, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Ἄπειρος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, ὅμοιος μὲ ἐμᾶς γιὰ νὰ σώσῃ τὸν Ἀδάμ, τὸν ἄνθρωπο δηλαδὴ, καὶ νὰ τὸν ὑψώσῃ στὸν οὐρανό. Νὰ τὸν κάμῃ ὅμοιο μὲ τὸν Θεό, κατὰ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ἀρετή.
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ ἐβεβαίωσε: «οὕτω ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν, μὴ ἀπόλυται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ’, 16). Ζωὴ ἀκατάπαυστη καί αἰωνία.
Λέει στὶς Διδαχὲς του ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τὸν ὁποῖο ἰδιαιτέρως τιμήσαμε φέτος γιὰ τὰ 300 χρόνια ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του:
«Οἱ ἄνθρωποι ἀπέθαιναν καὶ ἐπήγαιναν εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ ὁ Παράδεισος ἦτο κλεισμένος. Ἐσπλαχνίσθη ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων καὶ εὑρίσκοντας ἄξιον ὑποκείμενον τὴν Δέσποινά μας Θεοτόκον, κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινὸς, καί ζωὴ τῶν ἁπάντων, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς καὶ ἔγινεν ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας διὰ νὰ μᾶς βγάλῃ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ διαβόλου».
Τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἕνεκα τῆς ἀνυπακοῆς, τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἁμαρτίας του, ἀπεκόπη καὶ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη του. Καὶ ἡ ἀπομάκρυνσι αὐτή, ἔφερε σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀθλία κατάστασι στὴν ὁποία περιέπεσε.
Καὶ τὸ φοβερώτερο: «Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, οἱ ἄνθρωποι ἀπέθαιναν καὶ πήγαιναν εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ ὁ Παράδεισος ἦτο κλεισμένος».
Στὸν ἐγωισμό, στὴν ἀνυπακοή, στὴν ἀποστασία, στὴν ἐχθρότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Πανάγαθος καὶ Πολυεύσπλαχνος Θεὸς ἀπήντησε μὲ ἄμετρη ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ κένωσι.
Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς:
«Παρακινούμενος ἀπὸ ἄμετρον εὐσπλαχνίαν καὶ ἀπὸ πολλὴν ἀγάπην ὅπου εἶχεν εἰς τὸ γένος μας σιμά εἰς τὰ ἄπειρα καὶ πολλὰ χαρίσματα, ὅπου μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεὸς ἐκατεδέχθη καὶ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας διὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώση ἀπὸ τάς χείρας τοῦ πονηροῦ διαβόλου καὶ νὰ μᾶς κάμη υἱοὺς καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας του».
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἰδιαιτέρως μὲ εὐγνωμοσύνη ὑπογραμμίζει τὴν ταπείνωσι, τὴν συγκατάβασι καὶ τὴν κένωσι τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
«Ὁ Κύριος» λέει ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς, «ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν οἶκον του, δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς κόλπους διὰ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐσαρκώθη εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ὅλος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλος πανταχοῦ παρών…».
Ἐμπρὸς σὲ αὐτὴ τὴν ἄμετρη ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ συγκατάβασι, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μὲ πίστι, σεβασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη διακηρύσσει: «Τοιοῦτον γλυκύτατον Θεὸν καὶ Δεσπότην δὲν πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ τὸν ἀγαπῶμεν καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη νὰ χύσωμεν καὶ τὸ αἷμα μας;».
Σήμερα Χριστούγεννα, ἀγαπητοί.
Εὑρισκόμενοι ἐμπρὸς στὴν φάτνη τῆς Βηθλεὲμ καὶ προσεγγίζοντας τὸ «ξένον μυστήριον», τὸ μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Λυτρωτοῦ μας, ἄς φέρουμε τὰ ἅγια λόγια τοῦ ἁγίου μας Κοσμᾶ στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας.
Συνειδητοποιῶντας τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, ἄς φυτέψουμε μέσα μας, ἄς στερεώσουμε καὶ ἂς ὁμολογήσουμε τὴν θεότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Θεὸς ἀληθινός, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος χωρὶς ἁμαρτίαν» φωνάζει ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς.
Μέσα στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως, τῆς ἀμβλύνσεως καὶ τῆς ἀλλοιώσεως δόγματος καὶ ἤθους ποὺ ζοῦμε, τὴν ἐποχή τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τῆς πανθρησκείας, ἐμεῖς ἄς μείνουμε πιστοί, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στὴν ὀρθόδοξο πίστι, στὴ θεότητα τοῦ Κυρίου μας καὶ ἂς ὁμολογοῦμε ἡμέρα καὶ νύκτα ὅτι: «οὐκ ἐστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενι ἡ σωτηρία» (Πράξ. δ΄, 12).
Πλησιάζοντας δὲ τὴν παναγία φάτνη μὲ πίστι, καθαρότητα, πόθο καὶ εὐλάβεια, ἄς ἑνωθοῦμε μὲ τὸν σαρκωθέντα Θεό μας ἀξίως. «Φάτνη» λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, «εἶναι ἡ ἁγία Τράπεζα. Ἐδῶ εἰς τὴν ἁγία Τράπεζα ἐναποτίθεται πάλι τὸ Σῶμα τὸ Δεσποτικόν».
Ἑνωμένοι μὲ τὸν Σαρκωθέντα Χριστό μας ἀξίως, ἄς κάνουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα καὶ μὲ τὸ Χριστὸ στὴν καθαρὴ καρδιά μας, ἄς ἔχουμε πάντοτε Χριστούγεννα χαρᾶς, εὐτυχίας καὶ σωτηρίας.
ΚΟΣΜΑΣ
Πρός τούς Παν/τους Ἱεροκήρυκας, Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς,
Ὁσιωτάτους Μοναχούς καί Μοναχάς
καί τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Χριστούγεννα σήμερα! Μεγάλη, ἁγία, θεϊκὴ ἑορτή! Οὐρανία ἡμέρα! Πανηγυρίζει ἀνὰ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ὅλος ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς κόσμος. Ἑορτάζει τὴν λαμπροτάτη ἑορτὴ τῆς κατὰ Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας ὡς ἀνθρώπου. «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί…» (Α’ Τιμ. γ’, 16) ὑπογραμμίζει ὁ μεγάλος Ἀπόστολος Παῦλος, «ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ» (Α’ Πέτρ. γ’, 18) συμπληρώνει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Πέτρος.
Τὸ παιδίον τῆς Βηθλεὲμ εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός, ὁ Κύριος τοῦ Παντός, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Ἄπειρος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, ὅμοιος μὲ ἐμᾶς γιὰ νὰ σώσῃ τὸν Ἀδάμ, τὸν ἄνθρωπο δηλαδὴ, καὶ νὰ τὸν ὑψώσῃ στὸν οὐρανό. Νὰ τὸν κάμῃ ὅμοιο μὲ τὸν Θεό, κατὰ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ἀρετή.
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ ἐβεβαίωσε: «οὕτω ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν, μὴ ἀπόλυται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ’, 16). Ζωὴ ἀκατάπαυστη καί αἰωνία.
Λέει στὶς Διδαχὲς του ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τὸν ὁποῖο ἰδιαιτέρως τιμήσαμε φέτος γιὰ τὰ 300 χρόνια ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του:
«Οἱ ἄνθρωποι ἀπέθαιναν καὶ ἐπήγαιναν εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ ὁ Παράδεισος ἦτο κλεισμένος. Ἐσπλαχνίσθη ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων καὶ εὑρίσκοντας ἄξιον ὑποκείμενον τὴν Δέσποινά μας Θεοτόκον, κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινὸς, καί ζωὴ τῶν ἁπάντων, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς καὶ ἔγινεν ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας διὰ νὰ μᾶς βγάλῃ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ διαβόλου».
Τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἕνεκα τῆς ἀνυπακοῆς, τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἁμαρτίας του, ἀπεκόπη καὶ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη του. Καὶ ἡ ἀπομάκρυνσι αὐτή, ἔφερε σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀθλία κατάστασι στὴν ὁποία περιέπεσε.
Καὶ τὸ φοβερώτερο: «Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, οἱ ἄνθρωποι ἀπέθαιναν καὶ πήγαιναν εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ ὁ Παράδεισος ἦτο κλεισμένος».
Στὸν ἐγωισμό, στὴν ἀνυπακοή, στὴν ἀποστασία, στὴν ἐχθρότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Πανάγαθος καὶ Πολυεύσπλαχνος Θεὸς ἀπήντησε μὲ ἄμετρη ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ κένωσι.
Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς:
«Παρακινούμενος ἀπὸ ἄμετρον εὐσπλαχνίαν καὶ ἀπὸ πολλὴν ἀγάπην ὅπου εἶχεν εἰς τὸ γένος μας σιμά εἰς τὰ ἄπειρα καὶ πολλὰ χαρίσματα, ὅπου μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεὸς ἐκατεδέχθη καὶ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας διὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώση ἀπὸ τάς χείρας τοῦ πονηροῦ διαβόλου καὶ νὰ μᾶς κάμη υἱοὺς καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας του».
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἰδιαιτέρως μὲ εὐγνωμοσύνη ὑπογραμμίζει τὴν ταπείνωσι, τὴν συγκατάβασι καὶ τὴν κένωσι τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
«Ὁ Κύριος» λέει ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς, «ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν οἶκον του, δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς κόλπους διὰ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐσαρκώθη εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ὅλος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλος πανταχοῦ παρών…».
Ἐμπρὸς σὲ αὐτὴ τὴν ἄμετρη ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ συγκατάβασι, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μὲ πίστι, σεβασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη διακηρύσσει: «Τοιοῦτον γλυκύτατον Θεὸν καὶ Δεσπότην δὲν πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ τὸν ἀγαπῶμεν καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη νὰ χύσωμεν καὶ τὸ αἷμα μας;».
Σήμερα Χριστούγεννα, ἀγαπητοί.
Εὑρισκόμενοι ἐμπρὸς στὴν φάτνη τῆς Βηθλεὲμ καὶ προσεγγίζοντας τὸ «ξένον μυστήριον», τὸ μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Λυτρωτοῦ μας, ἄς φέρουμε τὰ ἅγια λόγια τοῦ ἁγίου μας Κοσμᾶ στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας.
Συνειδητοποιῶντας τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, ἄς φυτέψουμε μέσα μας, ἄς στερεώσουμε καὶ ἂς ὁμολογήσουμε τὴν θεότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Θεὸς ἀληθινός, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος χωρὶς ἁμαρτίαν» φωνάζει ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς.
Μέσα στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως, τῆς ἀμβλύνσεως καὶ τῆς ἀλλοιώσεως δόγματος καὶ ἤθους ποὺ ζοῦμε, τὴν ἐποχή τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τῆς πανθρησκείας, ἐμεῖς ἄς μείνουμε πιστοί, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στὴν ὀρθόδοξο πίστι, στὴ θεότητα τοῦ Κυρίου μας καὶ ἂς ὁμολογοῦμε ἡμέρα καὶ νύκτα ὅτι: «οὐκ ἐστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενι ἡ σωτηρία» (Πράξ. δ΄, 12).
Πλησιάζοντας δὲ τὴν παναγία φάτνη μὲ πίστι, καθαρότητα, πόθο καὶ εὐλάβεια, ἄς ἑνωθοῦμε μὲ τὸν σαρκωθέντα Θεό μας ἀξίως. «Φάτνη» λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, «εἶναι ἡ ἁγία Τράπεζα. Ἐδῶ εἰς τὴν ἁγία Τράπεζα ἐναποτίθεται πάλι τὸ Σῶμα τὸ Δεσποτικόν».
Ἑνωμένοι μὲ τὸν Σαρκωθέντα Χριστό μας ἀξίως, ἄς κάνουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα καὶ μὲ τὸ Χριστὸ στὴν καθαρὴ καρδιά μας, ἄς ἔχουμε πάντοτε Χριστούγεννα χαρᾶς, εὐτυχίας καὶ σωτηρίας.
Τὸ εὔχομαι μὲ ὅλην μου τὴν πατρικὴν ἀγάπην
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου