Περί συνεργασιών, δημοκρατικών συμπαρατάξεων και άλλων σχετικών…

Του Βασίλη Ραούλη
Τα αποσπάσματα που θα διαβάσετε αφιερώνονται χωρίς επιπλέον σχόλια σε όσους ανιστόρητους συγχέουν τη δημοκρατική συμπαράταξη του Ανδρέα Παπανδρέου με τις υποτιθέμενες κινήσεις τύπου «Δημοκρατικής Παράταξης», στις οποίες οδηγείται ακρωτηριασμένο πολιτικά το ΠΑΣΟΚ.
Πολλοί βέβαια από τους σημερινούς «οραματιστές» δεν βρίσκονταν στο ΠΑΣΟΚ τότε. Οπότε αυτό μπορεί να είναι και μια καλή δικαιολογία. Κάποιοι άλλοι ίσως δεν διάβασαν ποτέ τους αυτά που για πολλούς άλλους αποτελούσανε για χρόνια αξεπέραστα πολιτικά ντοκουμέντα.
Σε κάθε περίπτωση τα συμπεράσματα μάλλον εξάγονται με ιδιαίτερη ευκολία:
22^η Σύνοδος Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ. Από την εισήγηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου (1987):
Αναφερόμενος σχετικά με τις απαντήσεις στην αναγκαιότητα διαλόγου για την συσπείρωση , την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την προοπτική των δυνάμεων της Αλλαγής:
« … Οι απαντήσεις , οι πρωτοβουλίες δεν έχουν συγκυριακό χαρακτήρα και κυρίως είναι καρπός ωρίμανσης και όχι αδυναμίας. Για αυτό είναι σίγουρο πως έτσι θα έχουν συνέχεια, συνέπεια και φερεγγυότητα στην έκφραση τους, αντιστοιχία στην πράξη, πειστική εγκυρότητα στις προθέσεις και οπωσδήποτε θα περιέχουν πάντα τις ισχυρές προκλήσεις για μια προοπτική.
Κατά συνέπεια δεν μπορεί να είναι κινήσεις στιγμής, κινήσεις κορυφής, κινήσεις σκοπιμότητας και «εσωκομματικής κατανάλωσης». Έτσι και οι άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα ξεπεράσουν δραστικά ορισμένες αρνητικές όψεις της στρατηγικής , της πολιτικής κουλτούρας και της πρακτικής τους…»
Πολιτική – οργανωτική απόφαση της 18^ης Συνόδου της Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ (1985)
Το πολιτικό μέτωπο των δυνάμεων της Αλλαγής
«… Το ΠΑΣΟΚ προτείνει κοινωνική συμμαχία και ενότητα των λαϊκών δυνάμεων για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων και των ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων, απέναντι στην επίθεση του κατεστημένου.
Ακόμη προτείνουμε δημοκρατική συνεργασία και ενότητα στη δράση ανάμεσα σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στις ακολουθούμενες κατευθύνσεις:
Στα συγκεκριμένα θέματα που αορούν στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη
Στη θεσμική κατοχύρωση για συμμετοχή κοινωνικών φορέων στα κέντρα λήψης αποφάσεων και για την εμπέδωση και καταχύρωση των νέων θεσμών.
Στο διεκδικητικό πλαίσιο και τις προτεραιότητες των στόχων του μαζικού κινήματος.
Ανοίγουμε παράλληλα ένα εθνικό – δημοκρατικό διάλογο με όλους τους προοδευτικούς φορείς χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, πάνω στα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα, για την ενίσχυση κατά το δυνατό, κοινής πολιτικής στάσης…»
Θα μπορούσα επίσης να αναφερθώ στην Ειδική Σύνοδο της Χαλκίδας και τη «Δημοκρατική Συνεργασία», αλλά φοβάμαι πως σε πολλούς θα φανούν σαν … κινέζικα.
Θα καταλάβουν όμως το εξής απλό:
« Δεν συνεπάγεται βέβαια η συνεργασία αυτή συμμαχίες κορυφής ή συναλλαγές που οδηγούν σε νοθεύσεις προγραμμάτων ή σε συρρίκνωση στόχων και σε καθήλωση του μαζικού κινήματος»
Και για όσους πιθανώς δυσκολεύονται να καταλάβουν:

1. Οι προεκλογικές συνεργασίες δεν αποτέλεσαν «Δημοκρατική Συμπαράταξη». Ήταν απλά η προεκλογική διεύρυνση σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα δεν αμφισβήτησαν ούτε την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ ούτε την οργανωτική του αυτονομία.
2. Τα προοδευτικά χαρακτηριστικά είναι υπό αμφισβήτηση καθώς η σημερινή κίνηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση με άλλο μανδύα της ήδη υπάρχουσας συντηρητικής πολιτικής πρακτικής. Αυτό από μόνο του σηματοδοτεί όχι απλά τη μετάλλαξη αλλά τη μονιμοποίηση του σημερινού σχήματος στη συντηρητική όχθη του πολιτικού συστήματος.
3. Κινήσεις χωρίς καμία κοινωνική αντιστοιχία είναι από αρχής αποτυχημένες. Εκτός και αν οι περιφερόμενοι πολιτικοί αστέρες που «πυκνώνουν» τις τάξεις του εγχειρήματος αποτελούν εκφραστές συγκεκριμένων κοινωνικών ρευμάτων… Μην τρελαθούμε εντελώς!
4. Επειδή είδα τις δημοσιεύσεις για «καθαρές κουβέντες». Θα περίμενα μια επίσης καθαρή απάντηση: Η λεγόμενη «Δημοκρατική Παράταξη» θα στηρίξει μετεκλογικά κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας; Θα συνεχίσει δηλαδή το ρόλο του κυβερνητικού υποστυλώματος της Δεξιάς; (Αν εννοείται έχει αυτή τη δυνατότητα)… Η απάντηση είναι γνωστή και το ερώτημα ρητορικό. Και αυτό δύσκολα ξεπερνιέται.
5. Και κάτι τελευταίο: Είναι θέμα τύπου ή ουσίας η απόφαση των μελών του ΠΑΣΟΚ για το εγχείρημα που στην ουσία οδηγεί στο πολιτικό τέλος το ίδιο το κόμμα; Που αλλάζει τα σύμβολα ( η παρέμβαση στο σύμβολο του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστή). Που αλλάζει το όνομα. Που θέλει να δημιουργήσει νέες υποτίθεται οργανωτικές δομές.

Επειδή μιλάνε για καθαρές κουβέντες… δηλαδή.
πηγή: http://ra64.wordpress.com/2014/12/02/pasok-43/