ΦΙΛΙΠΠΟΣ
ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ
Τόσα πολλά γεγονότα σε τόσο λίγο χρόνο, όπως εφέτος, δεν είχε βιώσει η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεν είναι όμως μόνο τα όσα συμβαίνουν αλλά κυρίως τι είναι αυτά που συμβαίνουν και τι σημαίνουν όλα αυτά για τους ανθρώπους σ’ αυτή τη χώρα.
· Γενικές εκλογές τον Ιανουάριο και αλλαγή Κυβέρνησης, πρώτη φορά «αριστεράς» υποτίθεται αλλά με ισχυρή δόση «δεξιότερης» δεξιάς .
· Πλήρης αποτυχία, στις υποτιθέμενες, επί εξάμηνο διαπραγματεύσεις, κλείσιμο των Τραπεζών και ένα ακόμη πλήγμα στην βαριά τραυματισμένη οικονομία.
· Πρόκληση ενός προχειρότατα οργανωμένου «δημοψηφίσματος».
· Αγνόηση του αποτελέσματος του 62% και πρωτοφανή αλλαγή πολιτικής.
· Υπογραφή νέου, επαχθέστερου Μνημονίου και εφαρμογή κύματος νεοφιλελεύθερης πολιτικής μέτρων.
· Αιφνίδιες εκλογές το Σεπτέμβριο και νέα επώδυνα μέτρα.
Στα γεγονότα αυτά πρωταγωνιστής η αριστεροδεξιά Κυβέρνηση των κ.κ. Τσίπρα- Καμμένου που έχει υπερβεί κάθε όριο αναντιστοιχίας ανάμεσα σε όσα επαγγέλθηκε προεκλογικά και όσα πράττει μετεκλογικά.
· Από το «αυτή η Κυβέρνηση και αυτή η Βουλή δεν θα ψηφίσει κανένα Μνημόνιο», του κ. Τσίπρα, φτάσαμε στο σκληρότερο όλων Μνημόνιο.
· Από το «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» φτάσαμε στην «προστασία» μόνο του 25% της πρώτης κατοικίας.
· Από τις δεσμεύσεις για «δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος» φτάσαμε στην πώληση σε εξευτελιστικές τιμές των τραπεζών χωρίς το ελληνικό δημόσιο να εισπράξει ούτε ένα ευρώ.
· Από τις διακηρύξεις για στήριξη των συνταξιούχων και επαναφορά της 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους φθάνουμε όπως φαίνεται σε «σφαγή» των συντάξεων με το σχεδιαζόμενο Ασφαλιστικό.
· Από το «λέμε όχι σε μνημονιακές πολιτικές», φθάσαμε στο «ναι σε όλα» της 12ης Ιουλίου.
Όλα έγιναν με πρωτοβουλίες και αποφάσεις της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Και τώρα με τις πρώτες απώλειες στην Κοινοβουλευτική δύναμη της Κυβέρνησης πλάκωσε ο πανικός και άρχισαν οι επίσημες προσκλήσεις για συναίνεση, ενώ έχουν γίνει εκλογές μόλις 2 μήνες πριν, τις οποίες προκάλεσε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με την παραίτηση του τον Αύγουστο.
Ακόμη αντηχούν στ’ αυτιά μας οι δηλώσεις του τον Μάιο του 2011 όταν ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου ζήτησε την ευρύτερη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων : « Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Παπανδρέου είναι να φύγει» .
Χαρακτήριζε τον κ. Παπανδρέου αδίστακτο και ότι «έχει ξεπεράσει την Θάτσερ και τον Πινοσέτ» (!!).
Ένα χρόνο περίπου τώρα η Κυβέρνηση λέει και ξελέει, κάνει κωλοτούμπες, οδηγεί την χώρα στα τυφλά. Έτσι, χωρίς σχέδιο. Χωρίς πρόγραμμα για ουσιαστικές αλλαγές και πολιτικές που θα οδηγούσαν σε ανάπτυξη και έξοδο από την κρίση.
Τραγικό είναι όμως και το ότι ενώ η χώρα «σέρνεται» με ευθύνη της Κυβέρνησης, στην ( αξιωματική) Αντιπολίτευση συμβαίνουν επίσης πρωτοφανή πράγματα.
Επί μήνες βολοδέρνουν, στη Ν.Δ., στην παραλυτική εσωστρέφεια της αντιπαράθεσης των υποψήφιων Προέδρων του Κόμματος με αποκορύφωμα το πρωτάκουστο : να οργανώνουν εκλογές τις οποίες είναι ανίκανοι να διεξάγουν!!
Σε λίγες ημέρες θα συζητείται στη Βουλή το κορυφαίο νομοσχέδιο του έτους, ο Προϋπολογισμός. Θα ακολουθήσει η λαιμητόμος του Ασφαλιστικού και η αξιωματική Αντιπολίτευση θα είναι ακέφαλη!
Και τα μικρότερα κόμματα της, αποκαλούμενης κεντροαριστερής, αντιπολίτευσης ;
Αυτά δίνουν την αίσθηση ότι καθένα λοξοκοιτάζει προς συμμετοχή σε συγκυβέρνηση έστω και αν δηλώνουν « αν συμμετέχουν και οι άλλοι».
Με ποιο όμως πρόγραμμα, ποιές πολιτικές, ποιες αντιστάσεις, ποιες κόκκινες γραμμές, ποιες ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και όχι απλά περικοπές και ξεπουλήματα, κανείς δεν λέει.
Και όλα αυτά ενώ η «τετραπόδαρη» πλέον Τρόϊκα, έχοντας στα χέρια της το νέο Μνημόνιο εξακολουθεί να επιμένει σε μέτρα και λεπτομέρειες που αρκετές φορές αποδείχθηκαν στην εφαρμογή τους ατελέσφορα και μόνο υφεσιακά.
Η χώρα δεν μπορεί όμως να πορεύεται στο πουθενά!
Είναι απόλυτα αναγκαία η εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου αλλαγών που αφ’ ενός θα διασφαλίζουν την διαφάνεια στην λειτουργία της οικονομίας και της πολιτικής, θα επιτυγχάνουν τον ριζικό εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, θα επιβάλουν την εφαρμογή δίκαιου και σταθερού φορολογικού συστήματος, θα εξασφαλίζουν την ποιοτική βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την λειτουργία του κοινωνικού κράτους και αφ’ ετέρου θα δημιουργούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για την εφαρμογή πολιτικών (με ειδική χρηματοδότηση και από την Ε.Ε.) αποκλειστικά αναπτυξιακής στόχευσης.
- See more at: http://www.matrix24.gr/2015/11/poria-sto-pouthena/#sthash.3r1pgxA7.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου