Θεωρώ ότι οι τελευταίες πρωτοβουλίες ήταν πάρα – πάρα πολύ θετικές. Ξέρετε, η Χρυσή Αυγή ήρθε τελικά για να μας θυμίσει ότι η Δημοκρατία ούτε δεδομένη είναι, ούτε αυτονόητη είναι.
Και επίσης, πως έχει αδιέξοδα. Αυτό το στερεότυπο «η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» δεν μπορώ να το δεχτώ άλλο.
Μας υποχρεώνει να κοιτάξουμε ξανά τους θεσμούς της Δημοκρατίας αλλά και πως, επίσης, πρέπει να λειτουργήσουνε για να υπερασπιστούμε την λειτουργία του πολιτεύματος αλλά και πώς να εξηγήσουμε – ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους – ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Δημοκρατίας. Διότι, φτάσαμε στο σημείο πολλές φορές να αμφισβητούνται τόσο αυτονόητα πράγματα, όπως οι αρετές της Δημοκρατίας.
Το ένα είναι να το εξηγήσεις, το άλλο είναι ποιος το εξηγεί. Γιατί αυτός που θα το εξηγήσει θα πρέπει να έχει και την «έξωθεν καλή μαρτυρία». Αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα, έτσι δεν είναι;
Έχετε δίκιο, απλά εκείνο το οποίο λέω είναι ότι, μας δίνει την ευκαιρία όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα να καταλάβουμε πού το πολιτικό σύστημα της Χώρας δυσλειτουργούσε ή απέτυχε, και τι ήταν αυτό που ώθησε πάρα πολλούς να δουν με τη ψήφο τους προς την Χρυσή Αυγή ότι είναι η λύση στα προβλήματα της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και του πολιτεύματος.
Κύριε Σαχινίδη, για να προχωρήσουμε την συζήτηση επειδή το πώς φτάσαμε ως εδώ νομίζω ότι το ξέρουμε όλοι. Εκείνο το οποίο είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή, είναι το πώς δε θα ξαναγυρίσουμε πίσω και πως θα ανοίξουμε ένα νέο δρόμο. Και εκεί γίνεται η μεγάλη κουβέντα σήμερα.
Εδώ λοιπόν, ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση. Τι πρέπει να κάνει η χώρα, από δω και στο εξής. Και βέβαια οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν, είναι σε πολλά επίπεδα κι όχι μόνο σε ένα επίπεδο. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό σ’ αυτή τη φάση, είναι να δώσουμε την ίδια έμφαση σε δύο διαφορετικά μέτωπα. Στο μέτωπο το πολιτικό, μέσα από τη θωράκιση των θεσμών αλλά και την επανεξέταση πολλών παραμέτρων που επηρεάζουν τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, για παράδειγμα, τις αλλαγές που πρέπει να κάνουμε στο Σύνταγμα ενόψει του γεγονότος ότι πλέον μπορούμε να προχωρήσουμε σε τροποποίηση του συντάγματος. Zητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία των Κομμάτων. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον τρόπο ανάδειξης των βουλευτών. Όλα τα κρίσιμα ζητήματα στα οποία δίναμε μικρότερη σημασία στο παρελθόν. Νομίζω ότι ήρθε η ευκαιρία τώρα, με αφορμή τα όσα συνέβησαν με την Χρυσή Αυγή αλλά και με τον τρόπο που προσπάθησε να αξιοποιήσει τις αδυναμίες στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος η Χρυσή Αυγή για να δείξει ότι είναι η εναλλακτική πρόταση, ήρθε η ώρα λοιπόν όλα αυτά να τα βάλουμε στο τραπέζι και να τα επανεξετάσουμε.
Υπάρχει όμως και μία καθημερινότητα. Η οποία αν δεν κερδηθεί…
Εκεί θα πάω. Απλώς…
Α, με συγχωρείτε, ναι…
Αυτό ήταν το μέτωπο των θεσμών, το οποίο το υποτιμήσαμε πάρα πολύ. Πάμε και στο μέτωπο της οικονομίας. Το μέτωπο της οικονομίας επιτάσσει να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις σε έναν προβληματισμό που απασχολεί όλους τους Έλληνες που υπέστησαν τεράστιες θυσίες από την κρίση, με την οποία ταλαιπωρείται η οικονομία μας τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια και που οδήγησαν σε απώλεια εισοδήματος 25%, σε ανεργία της τάξης του 27%. Η κρίση αυτή, οδήγησε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία, πέρα από αυτούς που υπήρχαν πριν από τη κρίση. Υπενθυμίζω ότι πριν από τη κρίση περίπου είχαμε 350.000-400.000 ανέργους και προστέθηκαν σ’ αυτούς άλλο ένα εκατομμύριο. Επομένως, η χώρα, το πολιτικό σύστημα της χώρας, θα πρέπει να δώσει μία απάντηση στο ερώτημα: πώς θα επαναφέρει το ταχύτερο δυνατόν την οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, δεύτερον πώς θα δημιουργήσει το ταχύτερο δυνατό θέσεις εργασίας που θα απορροφήσουν όλους αυτούς τους ανέργους που δημιούργησε η κρίση, και βεβαίως το τρίτο, αλλά το πιο σημαντικό – πώς η Ελλάδα ως χώρα, πώς η οικονομία θα προστατευθεί από ανάλογες κρίσεις που θα μπορούσαν να συμβούν στο μέλλον.
Κύριε Σαχινίδη, με συγχωρείτε που σας διακόπτω και πάλι. Χωρίς να θέλω να λαϊκίσω, αλλά χθες μία συνάδελφος μου έλεγε ότι περίμενε έξι ώρες στο ΙΚΑ. Χθες το βράδυ, μία φίλη με πήρε τηλέφωνο και μου έλεγε ότι στο ΚΑΤ υπήρχε μια τεράστια ουρά και δεν υπήρχε άνθρωπος να βάλει γύψο. Υπήρχε γύψος αλλά δεν υπήρχε άνθρωπος να βάλει γύψο. Και για να πάμε σε κάτι που είναι πιο κοντά στα δικά σας. Λέμε εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι σημασία έχει να υπάρξει επιτέλους μία σταθερή φορολογική βάση σ’ αυτή την χώρα. Κάθε μήνα, σχεδόν κάθε μέρα, μαθαίνουμε για κάποια αλλαγή, για κάποιο σχέδιο, για κάποια σκέψη, για κάποια τροπολογία. Πόσο δύσκολο είναι να οργανωθεί, επιτέλους, μια καθημερινότητα σ’ αυτή τη χώρα; Στο φορολογικό, σας φέρνω ένα παράδειγμα. Αντιλαμβάνομαι ότι στη κρίση δεν έχεις χρόνο. Το καταλαβαίνω, ότι είμαστε σε περίοδο κρίσης.
Χρησιμοποιήσατε πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα, που αναδεικνύουν δυσλειτουργίες στη Δημόσια Διοίκηση, που έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχονται προς τους πολίτες. Εγώ θα έλεγα ότι η απάντηση βρίσκεται σε κάτι που όλα αυτά τα χρόνια το αποφύγαμε με συστηματικό τρόπο. Στην αξιολόγηση των δομών που υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους πολίτες και όχι για να ταλαιπωρούν τους πολίτες. Εάν ως κοινωνία, είχαμε αποδεχθεί το αυτονόητο, ότι κάθε δομή πρέπει να αξιολογείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και με βάση την αξιολόγηση, να αποφασίζουμε αν θα πρέπει να μείνει ως έχει ή αν θα πρέπει με κάποιον τρόπο να αλλάξει, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι πολλές από αυτές τις σκηνές τις οποίες περιγράψατε, θα τις είχαμε αποφύγει. Σ’ αυτήν εδώ όμως τη χώρα, δεν ήθελε κανένας με ευθύνη του πολιτικού συστήματος, των συνδικάτων, αλλά πολλές φορές και των ιδίων των εργαζομένων, δεν θέλαμε ποτέ να αξιολογήσουμε οτιδήποτε. Διότι θεωρούσαμε εαυτούς «αυθεντίες» πάνω στο αντικείμενό μας, και τον πλέον κατάλληλο και ικανό να αξιολογεί.
Ή διότι δεν είχαμε ποτέ εμπιστοσύνη στους αξιολογητές. Στον ρόλο που θα έπαιζαν.
Ακριβώς. Δεν είχαμε δημιουργήσει ένα αξιόπιστο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θα αναλάμβανε το ρόλο του αξιολογητή όλων αυτών των δομών. Ο οποίος αξιολογητής, θα αποφάσιζε, να κάνει εισηγήσεις επί τη βάσει των εμπειριών και από άλλες χώρες. Πάμε και στο φορολογικό, το οποίο αποτελεί μία χαρακτηριστική περίπτωση προβλημάτων που δημιουργούνται στους πολίτες, από τις συνεχείς τροποποιήσεις. Από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση μέχρι και σήμερα έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλές συζητήσεις στη Βουλή, για τη θέσπιση ενός αξιόπιστου και διαφανούς φορολογικού συστήματος. Στην πραγματικότητα - αυτό ειλικρινά με φέρνει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση όταν το διατυπώνω δημόσια – η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ένα εθνικό φορολογικό σύστημα που αυτή τη στιγμή να υπηρετεί τον κομβικό στόχο της χώρας, που είναι ο μετασχηματισμός της οικονομίας μας σε μία οικονομία ανταγωνιστική, σε μία οικονομία η οποία θα μπορεί να συμμετέχει ισότιμα, με άλλες της Ευρωζώνης αλλά και με εκείνες των χωρών έξω από την Ευρωζώνη, στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Κι εδώ έχουμε ευθύνες, πολλές, διότι αντιμετωπίσαμε τις αλλαγές αυτές μ’ έναν τρόπο κατακερματισμένο, δηλαδή κάθε φορά…
…Πελατειακό…
… Δεν θα έλεγα πελατειακό.
Και πελατειακό. Να συμβιβαστώ.
Δεν είδαμε το δάσος. Δηλαδή, δεν είδαμε ποια είναι η κεντρική ανάγκη της χώρας. Και θέλω να ζητήσω την κατανόηση των πολιτών, ότι στην αρχή, πολλές από τις διατάξεις τις οποίες περάσαμε καθώς ξεκινήσαμε την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου του φορολογικού συστήματος, έγιναν κάτω από τη πίεση της εκταμίευσης των δόσεων. Όμως όταν παρήλθε αυτή η πίεση, όταν η Ελλάδα κατάφερε κι έβαλε σε μία σειρά τα δημοσιονομικά της, όφειλε – κι αυτό θα μπορούσε να έχει γίνει αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 όπου για πρώτη φορά συγκροτήθηκε μία πολυκομματική Κυβέρνηση, που είχε τη στήριξη των τριών Κομμάτων που αποφάσισαν να συνεργαστούν τον Ιούνιο του 2012 – όφειλε να θέσει ως προτεραιότητα την ψήφιση ενός Εθνικού Φορολογικού Συστήματος. Δυστυχώς – κι εδώ ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, κι εμείς πρέπει ως ΠΑΣΟΚ να αναλάβουμε τις ευθύνες μας που δεν επιμείναμε προς αυτή την κατεύθυνση, παρά το ότι αναδεικνύαμε συνεχώς το ζήτημα. Αλλά σε αυτό το ζήτημα το οποίο θεωρούσαμε κομβικό, δεν είχαμε την δύναμη να πείσουμε την κυβέρνηση ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην υιοθέτηση ενός εθνικού φορολογικού συστήματος και φτάσαμε τώρα, 18 μήνες μετά τη συγκρότηση της Κυβέρνησης, να συζητούμε για άλλη μία φορά, για έναν καινούργιο νόμο που θα έρθει να αντικαταστήσει το ΕΤΗΔΕΕ που είναι Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Περιουσίας, που όμως και αυτός, είναι μια αποσπασματική προσέγγιση πάνω στην αντιμετώπιση του προβλήματος που λέγεται φορολόγηση των Ελλήνων πολιτών κατά έναν τρόπο δίκαιο και διαφανή.
Κύριε Σαχινίδη σας ευχαριστώ πολύ για τη συζήτηση. Σας εύχομαι καλημέρα.
Εγώ σας ευχαριστώ. Καλή σας μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου