Την πρώτη ώρα της αποψινής συνέντευξης του στο Νίκο Χατζηνικολάου, υποθέτω ότι ο μέσος Έλληνας δεν είχε καταλάβει γιατί ο πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό.
Λίγο μετά, με τον δημοσιογράφος ορθώς να τον πιέζει, ο Αλέξης Τσίπρας έχασε την ψυχραιμία του, ύψωσε τον τόνο της φωνής του και αφού πρώτα απέκλεισε τις εκλογές, άφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο διεξαγωγής δημοψηφίσματος, σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε ονομαστικά στον Σάββα Ξηρό, απαριθμώντας μάλιστα τα ιατρικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, αν και τόνισε ότι η διάταξη που οδηγεί στην αποφυλάκιση του δεν έγινε μόνο αυτόν. Προσωπικά, θεωρώ αδιανόητο το ότι ένας πρωθυπουργός αναφέρθηκε ονομαστικά σε έναν κρατούμενο, όποιος κι αν είναι αυτός. Θα έπρεπε να έχει αρνηθεί να κάνει το παραμικρό σχόλιο, τονίζοντας ότι το ζήτημα δεν είναι πολιτικό.
Γενικά, νομίζω ότι ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε απόψε ότι νιώθει πολύ πιο βολικά στον ρόλο του αρχηγού ενός κόμματος διαμαρτυρίας παρά σε αυτόν του πρωθυπουργού. Προσπάθησε να εφαρμόσει τα πετυχημένα επικοινωνιακά κόλπα του καιρού που ήταν στην Αντιπολίτευση, αρνούμενος να καταλάβει ότι πλέον οι απαιτήσεις γι' αυτόν είναι εντελώς διαφορετικές.
Απόψε εμφανίστηκε ένας νευρικός και αμήχανος Τσίπρας, που δεν παρέλειψε μάλιστα και να εκφράσει την «πολιτική εκτίμηση» του στον Κώστα Καραμανλή! Όλα αυτά μόλις 3 μήνες μετά την εκλογή του. Εκτιμώ ότι η αποψινή συνέντευξη του ήταν μια μάλλον κακή ιδέα καθώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι το πολιτικό κεφάλαιο του έχει υποστεί πρόωρη φθορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου