Τον γύρο του ελληνικού Διαδικτύου έκαναν χθες τα όσα περιγράφει στο βιβλίο του για την ευρωπαϊκή κρίση ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέι.....
Αρχικά, αξίζει να δούμε τον τρόπο που κάλυψαν το θέμα τα ελληνικά ΜΜΕ. Ο Γιάννης Παλαιολόγος στην Καθημερινή κατέγραψε τα δεδομένα με νηφαλιότητα:
Ο κ. Βαν Ρομπέι ξεκινά την αφήγησή του από την πρώτη του Σύνοδο Κορυφής ως προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 11 Φεβρουαρίου του 2010. Όπως σημειώνει, η σύνοδος είχε διοργανωθεί επτά εβδομάδες νωρίτερα με κεντρικό θέμα την ανάπτυξη και την προάσπιση του κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, καθώς «μία ευρωπαϊκή χώρα, η Ελλάδα, βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας». Ήδη τον Δεκέμβριο του 2009, γράφει, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε σοκάρει και εντυπωσιάσει τους εταίρους του, αποκαλύπτοντας με «ασυνήθιστα ειλικρινείς όρους την οικτρή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας του».
Φυσικά, το Πρώτο Θέμα δεν έχασε την ευκαιρία να παρουσιάσει ακριβώς την ίδια δήλωση με τρόπο που εξυπηρετεί το λυσσασμένο κυνήγι που έχει εδώ και χρόνια εξαπολύσει κατά του Γιώργου Παπανδρέου.
Όσον αφορά τα ελληνικά ΜΜΕ, τα συμπεράσματα είναι προφανή. Ζούμε σε μια χώρα όπου θεωρείται κακό, ίσως και προδοτικό, το να λένε την αλήθεια οι πολιτικοί ηγέτες. Ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών θα προτιμούσε ο Γιώργος Παπανδρέου να είχε προσπαθήσει να κοροϊδέψει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους κι όχι να επιδιώξει μια ειλικρινή και ισότιμη σχέση συνεργασίας μαζί τους.
Αυτό όμως το ξέραμε. Αυτό που υποψιαζόμασταν αλλά ο Βαν Ρομπέι επιβεβαιώνει, είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ εμφανίστηκε το φθινόπωρο του 2009 να μην διαθέτει την παραμικρή ιδέα για την κατάσταση της Ελλάδας, μιας χώρας που ήδη πριν από την κρίση βρισκόταν συνεχώς σε επιτήρηση από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.
Κανείς Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν ήξερε. Δεν ήξερε ο Μπαρόζο; Δεν ήξερε ο Αλμουνία; Όχι μόνο ήξεραν αλλά για χρόνια έβαζαν και πλάτη στις κυβερνήσεις του Κώστας Καραμανλή, σε μια ένδειξη καταστροφικής «συντηρητικής» αλληλεγγύης.
Μπορεί πράγματι οι Έλληνες να κάναμε πάρα πολλά λάθη όλα αυτά τα χρόνια και να τα πληρώσαμε αλλά οι ευθύνες των ηγετών της Ευρωζώνης στη διαχείριση της κρίσης είναι κάτι παραπάνω από τεράστιες.
Είτε βολεύει είτε όχι την αφήγηση διαφόρων στην Ελλάδα, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πάλευαν για μήνες να εξηγήσουν στις Βρυξέλλες τι ήταν αυτό που ακολουθεί και οι πρώτοι μήνες χάθηκαν κυρίως γιατί οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι ηγέτες των εθνικών κρατών προτιμούσαν να βγαίνουν από τις αίθουσες των συσκέψεων όταν η συζήτηση ερχόταν στην περίπτωση της Ελλάδας.
Φυσικά, το Πρώτο Θέμα δεν έχασε την ευκαιρία να παρουσιάσει ακριβώς την ίδια δήλωση με τρόπο που εξυπηρετεί το λυσσασμένο κυνήγι που έχει εδώ και χρόνια εξαπολύσει κατά του Γιώργου Παπανδρέου.
Όσον αφορά τα ελληνικά ΜΜΕ, τα συμπεράσματα είναι προφανή. Ζούμε σε μια χώρα όπου θεωρείται κακό, ίσως και προδοτικό, το να λένε την αλήθεια οι πολιτικοί ηγέτες. Ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών θα προτιμούσε ο Γιώργος Παπανδρέου να είχε προσπαθήσει να κοροϊδέψει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους κι όχι να επιδιώξει μια ειλικρινή και ισότιμη σχέση συνεργασίας μαζί τους.
Αυτό όμως το ξέραμε. Αυτό που υποψιαζόμασταν αλλά ο Βαν Ρομπέι επιβεβαιώνει, είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ εμφανίστηκε το φθινόπωρο του 2009 να μην διαθέτει την παραμικρή ιδέα για την κατάσταση της Ελλάδας, μιας χώρας που ήδη πριν από την κρίση βρισκόταν συνεχώς σε επιτήρηση από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.
Κανείς Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν ήξερε. Δεν ήξερε ο Μπαρόζο; Δεν ήξερε ο Αλμουνία; Όχι μόνο ήξεραν αλλά για χρόνια έβαζαν και πλάτη στις κυβερνήσεις του Κώστας Καραμανλή, σε μια ένδειξη καταστροφικής «συντηρητικής» αλληλεγγύης.
Μπορεί πράγματι οι Έλληνες να κάναμε πάρα πολλά λάθη όλα αυτά τα χρόνια και να τα πληρώσαμε αλλά οι ευθύνες των ηγετών της Ευρωζώνης στη διαχείριση της κρίσης είναι κάτι παραπάνω από τεράστιες.
Είτε βολεύει είτε όχι την αφήγηση διαφόρων στην Ελλάδα, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πάλευαν για μήνες να εξηγήσουν στις Βρυξέλλες τι ήταν αυτό που ακολουθεί και οι πρώτοι μήνες χάθηκαν κυρίως γιατί οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και οι ηγέτες των εθνικών κρατών προτιμούσαν να βγαίνουν από τις αίθουσες των συσκέψεων όταν η συζήτηση ερχόταν στην περίπτωση της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου