Αυτοί είμαστε – αυτούς έχουμε…

        

Είναι απογοητευτικό και σύναμμα πικρό να βλέπεις συμπεριφορές και στάσεις από βουλευτές του τόπου σου και να αντιλαμβάνεσαι πως τίποτε δεν έχει αλλάξει. Όλα έχουν μείνει ίδια και απαράλλαχτα, από εκείνες τις εποχές που οι πολιτικοί «φτιάχνονταν» μόνο με το «γλείψιμο» και την προβολή και έδειχναν τον πραγματικό τους εαυτό εάν κάποιος δημοσιογράφος, μέσο ενημέρωσης ή και απλός πολίτης ψέλιζε μια κριτική ή έκανε κάποιο σχόλιο που ο πολιτικός θα θεωρούσε «ανάρμοστο» ή συκοφαντικό, χωρίς στην ουσία να είναι κιόλας.

Τελευταίο «φωτεινό» παράδειγμα αποτέλεσε η Νίκη Φούντα που αναφέρθηκε στον τοίχο της στο facebook σε «δημοσιογράφο που τα παίρνει από βουλευτή» επειδή δέχθηκε ένα χιουμοριστικό σχόλιο σχετικά με την -αστεία πράγματι- πάγια τακτική που ασκεί το γραφείο της, να «παρεμβαίνει» στις φωτογραφίες που την αποθανατίζουν! Σπασμωδική κίνηση από μια νέα βουλευτή, που όμως αντέδρασε άκομψα, συκοφαντικά και εν τέλει ανέδειξε η ίδια ένα θέμα που σε διαφορετική περίπτωση ήδη θα είχε ξεχαστεί. Μια κίνηση που δείχνει πως -και- η Νίκη Φούντα , με το ωραιοποιημένο αριστερό και προοδευτικό στυλ, δεν διαφέρει σε τίποτε από πολλούς προκατόχους της παλαιάς κοπής.
Το δυσάρεστο είναι πως δεν είναι η πρώτη και ούτε η μοναδική, το δυσάρεστο για την ίδια είναι πως βάζει την ταμπέλα του «νέου» που δεν το εκπροσωπεί τελικά. Το δείχνει άλλωστε η συμπεριφορά της.
Να ήταν όμως μόνο αυτή, λίγο θα ήταν το κακό. Της νεαρής βουλευτή της έχουν δείξει τον «δρόμο» αυτό και άλλοι συνάδελφοι της, χρόνια πριν και μέχρι τις μέρες μας και όλων των φασμάτων και αποχρώσεων… Τι να πρωτοθυμηθούμε όλα τα προηγούμενα χρόνια έως σήμερα; Τις άμεσες απειλές που έκαναν και άλλοι «φερέλπιδες» πολιτικοί σε βάρος δημοσιογράφων; Το ξύλο που έπεσε σε γραφείο δημοσιογράφου στην Αθήνα; Τα τηλέφωνα που απαιτούσαν απολύσεις; Την απειλή του ΣΔΟΕ, του ελέγχου και της οικονομικής καταστροφής με μηνύσεις, τις ύβρεις, ή την επιστράτευση άλλων «συναδέλφων» και τσιρακιών που αναλάμβαναν εργολαβικά την συκοφάντηση και απαξίωση του ενοχλητικού; Αν το σκεφτεί κανείς μάλιστα, πράγματι στην Αιτωλοακαρνανία υπήρξε και υπάρχει μια θλιβερή πρωτοπορία σε αυτά τα θέματα και αυτό είναι πρωτίστως ευθύνη του -κατακερματισμένου- τοπικού τύπου και του γεγονότος ότι οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι ακόμη είναι ελάχιστοι.
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν της γενικότερης μιζέριας, της τρομοκράτησης και της απαξίωσης κάποιοι πορεύονται εδώ και δεκαετίες, ενώ πολιτικοί ήλθαν και απήλθαν . Οι μεν πρώτοι στις περισσότερες των περιπτώσεων ακόμη πιο φτωχοί, οι δε δεύτεροι πολύ πιο πλούσιοι. Το σχόλιο αυτό δεν αφορά βέβαια των σύνολο των πολιτικών του τόπου, ούτε και το σύνολο των ανθρώπων του τύπου που ευκαιριακά μάλιστα πολλαπλασιάστηκαν με την εμφάνιση του διαδικτύου. Και οι δυο αυτές κατηγορίες άλλωστε έχουν τους συνεπείς, τους «διάττοντες αστέρες», τους καιροσκόπους , τους εμπαθείς ή και τα λαμόγια.
Ίσως και να ισχύει τελικά αυτό που λέγεται , πως η κάθε τοπική κοινωνία, έχει τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ που της αξίζουν…
Π.Η.Τ.
Υ.Γ. Οσοι έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν το «αιχμηρό» σχόλιο της Νίκης Φούντα, αφού δεν αισθάνονται οι ίδιοι προσβεβλημένοι, γιατί δεν την ρωτουν ποιός τα παίρνει και από ποιον; Δεν είναι υποχρεωμένη να απαντήσει «συνάδελφοι