Γράφει ο Νίκος Φελέκης στο MATRIX24
Την Τετάρτη τα μεσάνυχτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ αναμένεται να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Με ενδιαφέρον αναμένεται να δούμε αν οι ψήφοι θα είναι 155 ή 153 καθώς οι βουλευτές των ΑΝΕΛ Νικ. Νικολόπουλος και Δημ. Καμμένος εμφανίζονται σφόδρα δυσαρεστημένοι, ο μεν πρώτος επειδή δεν υπουργοποιήθηκε ο δε δεύτερος επειδή λίγες μόνον ώρες μετά την υπουργοποίησή του αναγκάστηκε να παραιτηθεί.Το πιθανότερο είναι πως την Τετάρτη οι δύο βουλευτές δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα στη δεδηλωμένη, αλλά στο Μαξίμου θεωρούν πως αργά ή γρήγορα θα άρουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση δηλώνοντας ανεξάρτητοι. Το ερώτημα που υπάρχει είναι αν θα είναι οι μόνοι ή μήπως στην πορεία εμφανιστούν κι άλλοι «εξωμότες». Όχι μόνον από τους ΑΝΕΛ, αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες γνωρίζουν πως η ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων και εφαρμογή του τρίτου μνημονίου θα είναι μια περίοδος σκληρής δοκιμασίας για την κυβερνητική συνοχή και γι” αυτό σπεύδουν από τώρα να ρίξουν γέφυρες προς το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Είτε με δημόσιες δηλώσεις, όπως αυτές του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, είτε με παρασκηνιακές επαφές υψηλόβαθμων παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη και βουλευτές των δύο κομμάτων της Κεντροαριστεράς προετοιμάζεται το έδαφος ώστε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, και κυρίως το πρώτο, να αντικαταστήσουν, εφόσον παραστεί ανάγκη, τους ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση.
Μάλιστα οι πληροφορίες αναφέρουν πως υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας του Αλέκου Φλαμπουράρη με τον Κώστα Λαλιώτη, όστις μετά την περίοδο ενασχόλησής του με την «αμπελουργία» φαίνεται ότι επανέκαμψε στην ενεργό κομματική ζωή του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε θέση «καθοδηγητή», μαζί με τον Μιλτ. Παπαϊωάννου, της Φώφης Γεννηματά. Τη σχετική φημολογία ενίσχυσε και η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα, τρεις μόλις ημέρες μετά τις εκλογές, με τον Τζιάνι Πιτέλα, τον Πρόεδρο της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο ευρωκοινοβούλιο, όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκε και η περίπτωση αποχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ από την GUE/NGL και ένταξής του στην Προοδευτική Συμμαχία των S&D. Φώφη Γεννηματά και Σταύρος Θεοδωράκης αντέδρασαν με αποτέλεσμα ο Πιτέλα να προβεί σε κατευναστική δήλωση. «Ποτέ δεν προσέφερα στον Αλέξη Τσίπρα θέση στην οικογένειά μας» είπε ο παμπόνηρος Ιταλός για να προσθέσει όμως κάτι που ουσιαστικά επιβεβαιώνει τις σχετικές διεργασίες: «Σε κάθε περίπτωση, πριν από οποιαδήποτε επιλογή που αφορά στο μέλλον της Ομάδας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και στη στρατηγική της έναντι του οποιουδήποτε άλλου ελληνικού κόμματος, θα έχει προηγηθεί συζήτηση με τους συντρόφους μας από το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που είναι ήδη επίσημα μέλη της Ομάδας S&D».
Βεβαίως αυτό το «πριν από οποιαδήποτε επιλογή» ουδόλως καθησύχασε τη Γεννηματά και τον Θεοδωράκη καθώς ο Πιτέλα, παραμονές των εκλογών του Ιανουαρίου, ενέταξε το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου στην ομάδα των S&D παρά τις έντονες διαμαρτυρίες και ενστάσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου. Άπαντες, στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, γνωρίζουν πως αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τον Πιτέλα δεν είναι οι διαφορές μεταξύ των ελληνικών κομμάτων, αλλά πως, στον ανταγωνισμό με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, θα αυξήσει τη δύναμη και κυρίως τις έδρες των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Και ο ΣΥΡΙΖΑ γι” αυτόν είναι μια καλή περίπτωση αφού διαθέτει έξι ευρωβουλευτές. Γνωρίζει πως το ΠΑΣΟΚ όσο κι αν διαμαρτύρεται δεν πρόκειται να αποχωρήσει από τους S&D, όπως επίσης γνωρίζει πως οι δύο ευρωβουλευτές (Κύρκος και Γραμματικάκης), αλλά και πλειάδα στελεχών του Ποταμιού διαφωνούν με τις συζητήσεις του Στ. Θεοδωράκη με τον Γκι Φερχόφστατ για να μετακομίσει το Ποτάμι στην Ομάδα των Φιλελευθέρων.
Αυτό όμως που περισσότερο γνωρίζει ο Πιτέλα είναι πως, μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρεαλισμό, το επόμενο βήμα του Τσίπρα είναι να αλλάξει συμμάχους στην Ευρώπη. Πιθανολογείται πως αυτό δεν θ” αργήσει και σίγουρα θα συμβεί πριν τις επόμενες ευρωεκλογές. Στις Βρυξέλες, αλλά και στην Ουάσιγκτον θεωρούν δεδομένη τη μεταπήδηση του ΣΥΡΙΖΑ στο στρατόπεδο των Δημοκρατών-Σοσιαλιστών, ενώ προβλέπουν και ένταξή του στη Σοσιαλιστική Διεθνή, της οποίας σήμερα ηγείται ο Γ. Παπανδρέου. Τα διεθνή πολιτικο-οικονομικά κέντρα ισχύος πλέον έχουν σταματήσει να ανησυχούν για τον ριζοσπαστισμό και την «ανυπακοή» του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα και έχουν διαμορφώσει τη γνώμη πως ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να αντιγράψει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Όπως ο Ανδρέας, ακόμη και όταν έγινε κυβέρνηση το 1981, συνέχιζε να καταγγέλλει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και τη Σοσιαλιστική Διεθνή σαν «πράκτορες του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού» και τελικά ενέταξε το ΠΑΣΟΚ και στους δύο οργανισμούς έτσι θα κάνει και ο Τσίπρας, λένε οι συνομιλητές του. Και θα το κάνει επειδή αυτό τον συμφέρει. Όχι μόνον στρατηγικά, αλλά και μεσοπρόθεσμα στην προσπάθεια του να έχει όσο το δυνατόν πιο ισχυρούς συμμάχους στις Βρυξέλες για να εφαρμόσει με τη μικρότερη δυνατή φθορά για τον ίδιον και το κόμμα του τα προαπαιτούμενα και τα μέτρα που προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο. Είναι σαφώς προτιμότερο αντί για τον Μελανσόν και την Τσίμερ να έχεις συμμάχους τον Πρόεδρο Ολάντ και τον αντικαγκελάριο Γκάμπριελ.
Επομένως, οι αψιμαχίες της Φώφης και του Σταύρου με τον Πιτέλα, γίνονται μεν με φόντο την Ευρώπη, αλλά ουσιαστικά εδράζονται στη μελλοντική, και επισήμως, μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη γκαρσονιέρα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στα σαλόνια της Σοσιαλδημοκρατίας, κάτι που αναμφίβολα θα συμπιέσει πολιτικά και εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και θα δυσκολέψει το δικό τους ρόλο στο εγχώριο πολιτικό σύστημα. Ουσιαστικά η μάχη δεν γίνεται για το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για την κεντρικότητα της θέσης του στις εξελίξεις που θα επισυμβούν το επόμενο διάστημα στην ελληνική Κεντροαριστερά. Εξελίξεις που οπωσδήποτε συνδέονται με την εφαρμογή του μνημονίου και τη βιωσιμότητα του κυβερνητικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η πολιτική της συναίνεσης που ακολούθησαν προεκλογικά τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) σαφώς και δεν τα ωφέλησαν εκλογικά. Το μεν Ποτάμι έχασε σχεδόν το 40% της δύναμής του το δε ΠΑΣΟΚ κέρδισε μόνον 20.000 ψήφους παρότι συνασπίστηκε με τη ΔΗΜΑΡ, αποχώρησε από την ηγεσία του ο «αντιπαθής» Βενιζέλος και το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου δεν συμμετείχε στις εκλογές.
Τώρα και τα δύο -μετά μάλιστα και την απόφαση Τσίπρα να μην συνεργαστεί με αυτά, αλλά με τους ΑΝΕΛ- προσανατολίζονται σε αλλαγή πολιτικής και στην άσκηση σκληρής αντιπολίτευσης. Η απόφασή τους να μην ψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους και ειδικότερα όσα μέτρα αφορούν αγρότες, συνταξιούχους και στη φορολογία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η εποχή που παρείχαν την ψήφο τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα, μόνο και μόνο για να μην πέσει η κυβέρνηση, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί λένε βουλευτές και των δύο κομμάτων. Μάλιστα ορισμένοι, στο ΠΑΣΟΚ, είναι και πιο επιθετικοί: «Αν η Φώφη αποφασίσει να συνεργαστεί κυβερνητικά με τον ΣΥΡΙΖΑ τότε θα πρέπει πριν λάβει την απόφασή της να συνυπολογίσει και τη διάσπαση αφού ικανός αριθμός βουλευτών και στελεχών, και ειδικά όσοι πρόσκεινται στον Βενιζέλο, θα διαφοροποιηθούν ανοιχτά χωρις να αποκλείεται και η ανεξαρτοποίησή τους». Προσώρας, η Φώφη Γεννηματά δεν φαίνεται να υιοθετεί την ιδέα κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα φαίνεται πως έχει επιλέξει την αντιπολίτευση αφενός ως μέσο «κάθαρσης» του ΠΑΣΟΚ από τον μνημονιακό κυβερνητισμό και αφετέρου επαναδιοργάνωσης της Κεντροαριστεράς.
Το ίδιο φαίνεται πως επιλέγει να κάνει και ο Στ. Θεοδωράκης αν και γι” αυτόν το έργο είναι πιο δύσκολο. Αφενός επειδή το Ποτάμι είχε κάνει σημαία της ύπαρξής του τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη Ν.Δ. προκειμένου να εφαρμοστούν πάση θυσία τα όσα συνομολογήθηκαν με τους εταίρους-δανειστές στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου. Και αφετέρου επειδή τα στελέχη του διχάζονται ως προς τη φυσιογνωμία του κόμματός τους. Άλλοι επιθυμούν να είναι σοσιαλδημοκράτες, άλλοι φιλελεύθεροι και οι περισσότεροι γενικώς μεταρρυθμιστές και αφηρημένα μετακομματικοί. Την αδυναμία αυτή του Ποταμιού συν την απουσία οργανωτικής του δομής θα προσπαθήσει εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ να την εκμεταλλευθεί κυρίως η Χαρ. Τρικούπη.
Το προσκλητήριο για κοινή εφεξής πορεία των δύο χώρων που απηύθυνε η Φώφη Γεννηματά έχει σκοπό πρωτίστως να συμπιέσει το Ποτάμι και να του «κλέψει» όσο το δυνατόν περισσότερα στελέχη και οπαδούς και δευτερευόντως να υπάρξει ισότιμη, χωρίς όρους και από μηδενική βάση συμμετοχή σε ένα συνέδριο ίδρυσης ενός νέου κόμματος που θα κινείται στο χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Κατά κάποιο τρόπο το ΠΑΣΟΚ αντιγράφει την τακτική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι του ΚΚΕ την περίοδο 2012-2015 όταν το καλούσε να διαμορφώσουν από κοινού ένα κυβερνητικό πρόγραμμα της Αριστεράς. Αυτό το γνωρίζει ο Στ. Θεοδωράκης και γι” αυτό αντιδρά έντονα στις «παρενοχλήσεις» ενότητας του ΠΑΣΟΚ, αν και κάποια στελέχη του όπως οι Τατσόπουλος, Ψαριανός, Ανδρ. Παπαδόπουλος και Λυκούδης βλέπουν με καλό μάτι μια τέτοια προοπτική και μάλιστα προτείνουν να συμμετάσχει το Ποτάμι στην Επιτροπή Διαλόγου ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς που ανακοίνωσε η Χαρ. Τρικούπη.
Σε κάθε περίπτωση από το είδος, την ποιότητα και την ένταση της αντιπολίτευσης θα εξαρτηθεί η δυνατότητα και των δύο (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στα πολιτικά πράγματα και να παραμείνουν ως ανεξάρτητες κομματικές οντότητες στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ που έχει και την παράδοση των 41 χρόνων πολιτικής διαδρομής αντιμετωπίζει και ένα επιπλέον πρόβλημα. Στις εκλογές παρότι κατετάγη τέταρτο με το ισχνό 6,28% εν τούτοις στις ηλικίες των νέων και νεαρών ψηφοφόρων βρίσκεται στην τελευταία θέση και μάλιστα στις ηλικίες 18-24 ψηφίστηκε μόνον από το 2,5% των ψηφοφόρων, κάτω και από τον Λεβέντη και τους ΑΝΕΛ αλλά και από την ΛΑΕ του Παν. Λαφαζάνη που δεν μπήκε στη Βουλή.
Αν λοιπόν μετά τον Ιανουάριο ή τον Μάρτιο ενδώσει στις πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή και δικών του στελεχών, που έχουν έντονο το σύνδρομο του κυβερνητισμού, το μόνο σίγουρο είναι πως ο στόχος της Φώφης Γεννηματά στις επόμενες εκλογές να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ ισχυρός πόλος στη διακυβέρνηση της χώρας θα αποδειχθεί φενάκη. Ο Τσίπρας και κάποιοι συνομιλητές του στο ΠΑΣΟΚ θα το ήθελαν ένα μικρό παρακολούθημα της μακράς(;) κυβερνητικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο ισχύει και για το Ποτάμι. Το ερώτημα είναι τι θέλουν οι αρχηγοί τους. Η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Προσώρας και οι δύο αμφιταλαντεύονται. Η Φώφη έχει το περιθώριο να μείνει εκτός κυβερνητικού νυμφώνος σε περίπτωση που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χάσει, για διάφορους λόγους, τη δεδηλωμένη. Δεν είναι σίγουρο ότι το ίδιο ισχύει και για τον Σταύρο….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου