-Πως θα πάψουμε να είμαστε αποικία χρέους;
Η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος που φθάνει στο 233% του ΑΕΠ της. Δεν την βάφτισε κανείς αποικία χρέους. Αν μια επιχείριση έχει τραπεζικό χρέος 10εκ ευρώ και το εξυπηρετεί κανονικά και εμπρόθεσμα, μπορεί να μπαίνει στην τράπεζα και να ξαναδανείζεται,να έχει μπλοκ επιταγών να λειτουργεί κανονικά και να αναπτύσσεται.
Αν μια δεύτερη εταιρία έχει δανεισμό δέκα ψωροχιλιάρικα και δεν πληρώνει τακτικά τότε δεν μπορεί να περάσει ούτε με στολή πιερρότου έξω από τράπεζα. Πόσο μάλλον να ξαναδανειστεί. Το ύψος του χρέους έχει σχετικά μικρή σημασία για τον δανειστή και στα μαγαζιά του 2015 δεν απαιτείται να είναι ξοφλημένο. Χρειάζεται να είναι εξυπηρετήσιμο. Γκέγκε;
-Γιατί να έρχονται να μας ελέγχουν οι Ευρωπαίοι?
Γιατί ρε μάστορα όσα χρόνια δεν ελεγχόσουν,τα λεφτά από τις επιδοτήσεις γινόταν τζιπ και μεζονέτες,τα λεφτά του ΕΣΠΑ μετατρέπονταν σε ΙΕΚ και βάουτσερ και συν τοις άλλοις δεν μπορούσαμε να απορροφήσουμε παρά ελάχιστα ποσοστά από σου έδιναν λόγω γραφειοκρατίας.Όταν τα έπαιρνες λοιπόν ανεξέλεγκτα ήταν καλά,τώρα που σε ρωτάνε πώς και με ποιά κριτήρια τα παίρνει κάποιος εις βάρος μάλιστα των εντίμων δικαιούχων,έγιναν γκαουλάιτερ?
– Πως θα ξανά-ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια μας?
Αν εννοείς την προσωπική σου αξιοπρέπεια,αυτή δεν ανακτάται μέσω Βρυξελλών.Είναι άλλη κουβεντούλα.Η εθνική αξιοπρέπεια ποιά ακριβώς είναι?Αυτή που προυπήρχε επί »σαμαροβενιζέλων»? Επί Ανδρέα ? Επί Μητσοτάκη? Πότε ακριβώς είχες »εθνική αξιοπρέπεια» και την έχασες?Σε ποιά χωροχρονική μονάδα σκέφτεσαι να μετακομίσουμε μέσω της δραχμής? Σε αυτήν που καταριέσαι ως αιτία του κακού,της εποχής της ασυδοσίας,που έμπαιναν στα δημόσιο από όποια πόρτα έβρισκαν ανοιχτή τα βύσματα ή που ο μέσος μαγαζάτορας δεν ήξερε που σκονίζεται η ταμειακή του μηχανή?Αν το θες αυτό πες το,μην μου λες να ξαναβρούμε την αξιοπρέπεια μας.
– Γιατί δεν κάνουμε δικούς μας σπόρους να γεμίσουμε τα χωράφια παραγωγή και να μην εξαρτόμαστε από τους 4 γίγαντες?
Να φτιάξουμε.Όχι μόνο σπόρους. Και διαστημόπλοια. Έλα που στην πράξη δεν είναι όλα τόσο απλά. Αν εξαιρέσουμε κάποια κτηνοτροφικά και την πατάτα, που την παλεύουμε ήδη τα πράγματα παραπέρα είναι δύσκολα.
Στην τομάτα, την πιπεριά και τη μελιιτζάνα που αποτελούν τα βασικά κηπευτικά της χώρας είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις σποροπαραγωγικό φορέα. Έτσι η ελληνική λαχανοκομία εξαρτάται,όπως και η ιταλική, ισπανική, τουρκική από τις εισαγωγές σπόρου. Ποιοτικού και παραγωγικού. Που δίνει υψηλής ποιότητας προιόν..Οι γείτονες μάλιστα που τα πάνε μια χαρά δεν την ψάχνουν πολύ με την σποροπαραγωγή γιατί ξέρουν ότι είναι άλλη, δύσκολη δουλειά. Η δημιουργία ενός καινούργιου υβριδίου, μπορεί να πάρει μία δεκαετία. Δεν είναι τυχαίο ότι όλη η παραγωγή σπόρων διεθνώς έχει συγκεντρωθεί σε τέσσερεις μεγάλους ομίλους. Δεν είναι όλοι μαλάκες που δεν κάνουν σποροπαραγωγή. Απαιτείται τεχνογνωσία μεγατόνων,πανεπιστήμια και ερευνητικούς οργανισμούς πλήρως στελεχωμένους, τερατώδη εγχώρια παραγωγή και βέβαια χρήμα για πειραματισμό. Πολύ χρήμα όμως.
Ποιός θα τα κάνει αυτά; Ο Λαφαζάνης; Και πότε;
Το παραμύθι της εθνικής κυριαρχίας και της απόλυτης αυτοτέλειας είναι καλό αλλά έχει δράκο.Δεν μπορεί τα κράτη να λειτουργούν όπως η κοπερατίβα του Μοντραγκόν. Ποτέ στην Ιστορία μικρά κράτη δεν έγιναν γίγαντες πολύ απλά γιατί δεν χρειάζεται και δεν γίνεται. Δεν χρειαζόμαστε επανάσταση σύντροφοι. Να κοιτάξουμε στον καθρέφτη και να πάψουμε να βλέπουμε τον Μέγα Αλέξανδρο χρειάζεται. Να δούμε και καμιά φορά τον καραγκιόζη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου