του Οδυσσέα Κορακίδη*Σαράντα χρόνια σχεδόν από την Ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, το ΠΑΣΟΚ αναμετράται με την ιστορία και εκείνους που το θέλουν ξεγραμμένο.
Κοινωνικά απομονωμένο, σκιά του κραταιού του εαυτού, χωρίς στρατηγική, συμμάχους και στόχο.
Για τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ πρόσφερε με την καλός η την κακώς εννοούμενη έννοια, πολλά σε πολλούς. Χάρη σε αυτό άλλωστε υπήρξε κυρίαρχη πολιτική δύναμη.
Συντάχθηκε με τους μη προνομιούχους και τους κυνηγημένους ενός δεξιού και ακροδεξιού μετεμφυλιακού συστήματος για να βγάλει από το σκοτάδι εκατομμύρια πολιτών.
Τους στήριξε και δημιούργησε μαζί τους τη λεγόμενη «μεσαία» τάξη. Με τους μικροβιοτέχνες και επαγγελματίες, με τους αγρότες, με τα στελέχη του Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με τις πιο δυναμικές κοινωνικές ομάδες.
Εμπέδωσε την Δημοκρατία και την ανέπτυξε δημιουργώντας νέους θεσμούς. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, την Αυτοδιοίκηση, τον ΑΣΕΠ. Έφερε Ευρωπαϊκούς πόρους στηρίζοντας τον επαγγελματία και τον αγρότη. Δημιούργησε το κοινωνικό κράτος με ένα ευρύτατο πλέγμα δικαιωμάτων και παροχών που εμπεδώθηκαν μάλιστα ως «κεκτημένα» χάρη στο ΠΑΣΟΚ. Έθεσε τις υποδομές ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού κράτους. Και έβαλε την Ελλάδα στον σκληρό Πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπολογίσιμο παράγοντα της Μεσογείου.
Ανέδειξε μια σειρά μικρότερων ή μεγαλύτερων στελεχών και «στελεχών» σε ολόκληρη την επικράτεια. Από Δημάρχους και Νομάρχες, μέχρι συνδικαλιστές, στο χώρο δουλειάς και σπουδών. Αλλά και Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, Υπουργούς και στελέχη της Ανώτατης Δημόσιας Διοίκησης. Όλους αυτούς, πολλούς από τους οποίους χωρίς τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ δεν θα τους ήξερε ούτε ο Θυρωρός τους, όπως είχε πει ο αείμνηστος Κατσιφάρας.
Τα τελευταία τρία χρόνια πολλά απ’ όσα έδωσε το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να τα πάρει πίσω. Όχι γιατί το θέλησε αλλά γιατί βρέθηκε μπροστά σε μια νέα Εθνική τραγωδία. Χειρίστηκε αυτή την Εθνική τραγωδία με πολλά λάθη αλλά σε κάθε περίπτωση λάθη πυροσβέστη και όχι πυρπολητή. Χάρη σε αυτά τα λάθη και τα προβλήματα εσωτερικής συνοχής το ΠΑΣΟΚ περιόρισε τις δυνάμεις του σημαντικά από το 2009 μέχρι το 2011. Ωστόσο σε όλες τις δημοσκοπήσεις εκείνης της περιόδου ήταν από πρώτο ως δεύτερο κόμμα με πολλαπλάσια ποσοστά απ’ ότι σήμερα.
Κυρίαρχο στοιχείο αυτών των λαθών αποτέλεσε η έλλειψη διαλόγου του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία και την βάση του. Αρκετοί απογοητεύτηκαν και πήγαν στα σπίτια τους. Κάποιοι θαρραλέοι το στήριξαν με πόνο καρδιάς. Άλλοι έψαξαν αμέσως για νέους «ευεργέτες» και ορισμένα από τα «κεντρικά» μας στελέχη πήδηξαν πρώτοι σαν έτοιμοι από καιρό, ταγμένοι να διαφυλάττουν την αφεντιά τους λες και άλλοι φωστήρες δεν υπάρχουν.
Άλλοι πίστεψαν πως είναι θέμα «ταμπέλας». Βρήκαν μια, την έβαλαν, έφτιαξαν κάτι άλλο, δοκιμάστηκαν ή περιμένουν και αυτοί να δοκιμαστούν στις όποιες εκλογές για να καταγράψουν τα μαγικά ποσοστά του 1 και 1,5%.
Όμως ακόμη και έτσι ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας δείχνει σαν να περιμένει από μας την τελευταία λέξη.
Απέχει σε κεντρικό επίπεδο αλλά στηρίζει θέσεις, πρόσωπα και οργανώσεις που είναι στοιχεία του DNA μας.
Στον χώρο της Αυτοδιοίκησης με εκατοντάδες εξαιρετικά στελέχη μας που ακόμη και σήμερα χαίρουν πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης από κάποια «κεντρικά».
Στους χώρους εργασίας που η ΠΑΣΚΕ καταγράφει ακόμη και τώρα πρωτιές, στα Πανεπιστήμια μας, που η ΠΑΣΠ δεν είναι 5η αλλά 2η .
Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις, τα μέλη μας, οι χιλιάδες πολίτες που περιμένουν από μας, τα περίτρανα ιστορικά μας στελέχη, τα στελέχη που αποτελούν τη ζωντανή ιστορία του κινήματος και συμβολίζουν ακόμη αξίες και πολιτικές, η Κοινοβουλευτική μας ομάδα, οι Ευρωβουλευτές μας, οι δυνάμεις μας στον απόδημο Ελληνισμό. Αυτές είναι οι δυνάμεις μας που πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες. Να εγγυηθούν την συνέχεια του ΠΑΣΟΚ και την επανίδρυση του.
Χρειάζονται άμεσα πρωτοβουλίες απέναντι στη σημερινή κατάντια του ΠΑΣΟΚ. Την πολιτική του γύμνια και την παράδοση στον Σαμαρά που ελπίζω να μην είναι προπομπός άλλων εξελίξεων για τις οποίες έχει βουίξει ο τόπος.
Την κοινωνική του απομόνωση αφού πλέον δεν εκφράζει σχεδόν καμία κοινωνική τάξη και όλες οι έρευνες γνώμης το τοποθετούν από 4ο ως 6ο με ποσοστά του 4 και 5%.
Η σημερινή ηγεσία είναι ο καθρέφτης της σημερινής εικόνας του ΠΑΣΟΚ. Οφείλει να δει γύρω της τι συμβαίνει. Και οι πρόσφατες προσπάθειες διαφύλαξης της στοιχειώδους αξιοπρέπειας του ΠΑΣΟΚ και της ιστορίας του, απέναντι στην Κυβέρνηση Σαμαρά κατ ουσία, είναι σταγόνες στον ωκεανό.
Δεν θέλουμε από κανένα να μας κάνει τη «χάρη». Δεν αφήνουμε τίποτα στην καλή διάθεση κανενός. Όποιος αισθάνεται βάρος το ΠΑΣΟΚ και ότι δεν του έχει προσφέρει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια ας κάνει στην άκρη. Γιατί το ΠΑΣΟΚ ανήκει στην ιστορία του και στο λαό του που είναι η σκληρότεροι κριτές όλων μας.
Τώρα χρειαζόμαστε πρωτοβουλίες που θα μιλήσουν στην ψυχή του μέλους, του πολίτη που μας στήριξε χρόνια. Της αποκατάστασης του ψυχικού και πολιτικού δεσμού. Της ανάτασης για τα εκατοντάδες, τα χιλιάδες στελέχη μας. Για τη χαμένη τους υπερηφάνεια και την αισιοδοξία.
Και η κοινωνική και η ιστορική βάση του, ο καθένας μας πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Ειδικά τα στελέχη εκείνα που ακόμη συμβολίζουν κάτι σε ένα μέρος των πολιτών. Από αυτούς ο κόσμος περιμένει κάτι περισσότερο από τη σιωπή ή έναν καλό επικήδειο.
*Ο Οδυσσέας Κορακίδης είναι δημοτικός σύμβουλος Αλίμου πηγη.smartpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου