Με ένα μακροσκελές κείμενο με χαρακτηριστικά μανιφέστου το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ τοποθετείται για όλα τα θέματα της πολιτικής συγκυρίας με αιχμή το διακύβευμα της προοδευτικής αλλαγής της χώρας, όπως αναφέρει. Πρόκειται για κείμενο που αποστέλλεται παράλληλα προς όλες τις οργανώσεις, τους φίλους και τα μέλη του κόμματος και αποτυπώνοντας το «πολιτικό στίγμα» του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.Στο κείμενο ανακοινώνεται οτι με απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου προχωρα η διεξαγωγή του προγραμματικού συνεδρίου του κόμματος το όποιο θα οδηγήσει ακολούθως στο πρώτο συνέδριο του κόμματος.
Εκτενής αναφορά γίνεται στην ανάγκη ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων. Όπως αναφέρεται μάλιστα » Το ΚΙΝΗΜΑ είναι ανοιχτό να συνδράμει σε όποια προσπάθεια διαλόγου, αρκεί αυτή να έχει ουσία και ειλικρινείς προθέσεις». Όμως όπως τονίζεται στη συνέχεια (στέλνοντας μήνυμα σε ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ)»το ΚΙΝΗΜΑ, δεν πιστεύει σε μια επανασυγκόλληση δυνάμεων χωρίς ξεκάθαρη πολιτική ουσία» και αναφέρει ως αρνητικό χαρακτηριστικό παράδειγμα τις τελευταίες εκλογές: «Υπήρξε αδυναμία των υπολοίπων φορέων να ακολουθήσουν έναν ριζοσπαστικό, διαφορετικό δρόμο. Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τις ηγεσίες των γειτονικών πολιτικών δυνάμεων. νΚυριάρχησαν επιλογές που δεν συνάδουν με τις ιδεολογικές και πολιτικές μας στοχεύσεις, με τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Κυριάρχησε η ατολμία, η έλλειψη οράματος μπροστά σε αμφισβητήσιμα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Θα συνεχίσουμε να καλούμε και να προκαλούμε τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, να απελευθερωθούν από αυτές τους τις αντιλήψεις και πρακτικές. Θα αναζητούμε διαύλους επικοινωνίας και πολιτικής συζήτησης με απλούς πολίτες, μέλη και στελέχη του χώρου, που νοιάζονται για μια νέα προοπτική βασισμένη πάντα σε αρχές και αξίες» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Στην ανακοίνωση γίνεται σφοδρότατη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου τη διακύβερνηση κυριολεκτικά αποδομεί πλήρως, στέλνοντας και ηχηρότατο μήνυμα σε ΜΜΕ και μερίδα στελεχών που διέδιδαν φήμες περί προσέγγισης με το κυβερνών κόμμα.
1. Το ΚΙΝΗΜΑ ιδρύθηκε για να υπηρετήσει τη χώρα και τον Ελληνικό λαό. Nα εκφράσει και να κινητοποιήσει πολίτες που πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας.
2. Στόχος του Κινήματος, να διαδραματίσει ρόλο καταλύτη στη διαμόρφωση μιας προοδευτικής κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας.
Συμμαχία, που θα οικοδομήσει μια οραματική, αλλά και ρεαλιστική προοδευτική πρόταση για τον τόπο.
Πρόταση, που θα δώσει τη δυνατότητα αποτελεσματικής πολιτικής δράσης μιας ευρύτερης κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας αποφασισμένης,
Να αγωνιστεί για να κατοχυρωθούν, ηθικά και πολιτικά, κανόνες ίδιοι για όλους και αίσθημα δικαίου.
Να εμβαθύνει και να ενισχύσει πολιτικές πρακτικές και στάσεις ενός βαθιά δημοκρατικού πολιτικού πολιτισμού.
Να καινοτομήσει σε θεσμούς, λειτουργίες, τεχνολογίες και καθημερινές πολιτικές πρακτικές, που θα καθιστούν τον πολίτη ενήμερο, συμμέτοχο, αυτόβουλο στο προσκήνιο των αποφάσεων. Έτσι ώστε, η Ελλάδα του αύριο να είναι αποτέλεσμα και κτήμα της συλλογικής βούλησης του Ελληνικού λαού.
Να κινητοποιήσει δυνάμεις που θέλουν και μπορούν να αλλάξουν τη χώρα εκ βάθρων. Το κράτος, την παραγωγική δομή, την παιδεία, την πρόνοια, την αυτοδιοίκηση, ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα στην υπηρεσία του κοινού καλού.
Και τέλος να αναδείξουν την Ελλάδα ως αξιόπιστο αλλά και πρωταγωνιστικό παράγοντα στις προσπάθειες για αλλαγές, ειρήνη και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη και την ευρύτερη γειτονιά μας.
3. Το ΚΙΝΗΜΑ ιδρύθηκε για να – και οφείλει να το κάνει -, επαναπροσδιορίσει τον πολιτικό διάλογο στη χώρα, να θέσει ουσιαστικά θέματα που λείπουν από τη σημερινή πολιτική αντιπαράθεση και να καταστήσει ουσιαστικό τον ιδεολογικό και πολιτικό διάλογο στον προοδευτικό χώρο, ώστε να υπάρξει πραγματική πλατφόρμα και πολιτικές που θα αποτελέσουν πόλο κινητοποίησης στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και την κοινωνία.
4. Για το λόγο αυτό, δεν ήταν ούτε είναι αυτοσκοπός για το ΚΙΝΗΜΑ, να περιχαρακωθεί στα όρια ενός κόμματος του προοδευτικού χώρου, ακόμη και αφού αποκτήσει κοινοβουλευτική έκφραση. Η παρουσία μας διεκδικεί να ξεπερνά τα όρια ενός συμβατικού κόμματος αναδεικνύοντας καινοτόμες πολιτικές και διαδικασίες διαβούλευσης.
Πολιτικές που βασίζονται στις αρχές και τις αξίες που ενσαρκώνονται στην ιδρυτική μας διακήρυξη της 3ης Γενάρη του 2015.
5. Στη βάση αυτών των αρχών και αξιών, το ΚΙΝΗΜΑ έχει ως κύριο στόχο την περίοδο αυτή, να παράξει και να αναδείξει, μέσα από ουσιαστικές διαδικασίες διαβούλευσης, πρωτοπόρες ιδέες για την Ελλάδα, όπως και για την πορεία του δημοκρατικού σοσιαλισμού στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Αυτό σημαίνει ότι, απαιτούνται μορφές δράσεις που θα το καταστήσουν υποκείμενο αναζήτησης και παραγωγής πρωτοπόρων ιδεών.
Διακριτό – ορατό παράγοντα εμπλουτισμού του δημόσιου και πολιτικού λόγου, με στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, που θα ανοίξει το δρόμο για την ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος, με νέες ιδέες, αρχές και αξίες.
Αρχές και αξίες που θα δίνουν αξιόπιστη απάντηση στην πολιτισμική και πολιτική κρίση που αποτέλεσαν και την πραγματική αιτία της οικονομικής κρίσης.
6. Στην Ελλάδα κυριαρχεί ένας ιδιότυπος πελατειακός καπιταλισμός.
Μια δομή κράτους και οικονομίας που υποθάλπτει την εξάρτηση και τον παρασιτισμό.
Που εγκλωβίζει δημιουργικές δυνάμεις σε έναν αγώνα εξεύρεσης μεσαζόντων αντί παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών.
Κυρίαρχη αντίληψη είναι η ιδιοποίηση μέσω του κράτους του δημόσιου πλούτου και της εξουσίας.
Το βάρος της παρασιτικής πολιτικής και οικονομίας είχε ως νομοτελειακό αποτέλεσμα την κατάρρευση του ελληνικού κράτους.
Είχε επίσης αποτέλεσμα, το πολιτικό σύστημα να παραμείνει εγκλωβισμένο στις πρακτικές και τις δεσμεύσεις μιας πελατειακής πολιτικής.
Θυμίζουμε την Ομιλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, το Μάρτιο του 2010, όπου είχε επισημάνει ότι:
«Τελειώνει για τη χώρα μας μια ολόκληρη εποχή.
Και πρέπει να τελειώσουμε μ’ αυτή την εποχή.
Και να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ιστορίας μας.
Η Μεταπολίτευση, βρήκε την Ελληνική κοινωνία σε βαθιά διαίρεση, με αποκλεισμένα τεράστια τμήματα του πληθυσμού.
Και κάναμε πολλά, αν όχι για να εξαλείψουμε αυτήν την πραγματικότητα, τουλάχιστον για να την αμβλύνουμε.
Όμως, έγιναν και τραγικά σφάλματα.
Σφάλματα και εκπτώσεις που οδήγησαν μέχρι και στην αλλοίωση των βασικών μας ορισμών για την κοινωνία.
Φτάσαμε πολλές φορές να ονομάζουμε δικαιοσύνη τη σκανδαλώδη εύνοια.
Κεκτημένα τα προνόμια των λίγων ισχυρών αλλά και των συντεχνιών.
Δικαίωμα την πρόκληση εις βάρος των υπολοίπων.
Πολιτισμό τον νεοπλουτισμό.
Υγιή επιχείρηση το κυνήγι του εύκολου κρατικοδίαιτου πλουτισμού.
Την ανταγωνιστική παραγωγή την μετατρέψαμε στον ανταγωνισμό για μια κρατική ή ευρωπαϊκή επιδότηση.
Τη φοροδιαφυγή, έκφραση προσωπικής μαγκιάς.
Και δεν ήταν μεμονωμένες οι περιπτώσεις, ούτε σποραδικά φαινόμενα.
Οι εξαιρέσεις από τον κανόνα έγιναν ο κανόνας.
Όμως μια κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι.
Όχι, πάντως, σε όφελος των πολλών και με σταθερή αξία το κοινό καλό.
Σήμερα, όλα αυτά τα φαινόμενα κάνουν τους περισσότερους συμπολίτες μας να ασφυκτιούν.
Να αισθάνονται ότι κανένας και ποτέ δε νοιάζεται πραγματικά γι” αυτούς.
Ότι δεν έχουν καμία προοπτική, παρά μόνο εάν αποφασίσουν και οι ίδιοι να κινηθούν με τον ίδιο τρόπο, αν γίνουν μέρος αυτού του συστήματος.
Όλα αυτά άνθισαν πάνω στο γόνιμο έδαφος της αδιαφορίας.
Της αδιαφορίας και αλλαζονείας των κρατικών μηχανισμών απέναντι στο πρόβλημα του πολίτη.
Της αδιαφορίας του πολίτη για το αδιέξοδο του συμπολίτη του.
Της αδιαφορίας των πολιτικών για τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεών τους.
Της αδιαφορίας των ψηφοφόρων για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεών τους.
Και μέσα σε αυτήν την αδιαφορία, επιτελούνταν κάθε μέρα ένα μικρό στυγνό έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας.
Κάθε παράλειψη, κάθε παρατυπία και κάθε παραλογισμός,
κάθε ρουσφέτι, κάθε πελατεία και κάθε παράνομος διορισμός,
ήταν μια νέα πληγή για την κοινωνία μας.
Πολλά μικρά βαρίδια, τα οποία αθροιστικά και σωρευτικά, έγιναν ασήκωτα.
Μέσα σε μια νοοτροπία – που ξεκινούσε από την ίδια την ηγεσία (πολιτική και οικονομική) της χώρας -, σταδιακού συμβιβασμού της κοινωνίας μας με όλα τα στρεβλά φαινόμενα».
Η εμπειρία και η δοκιμασία μας στην αντιμετώπιση της πρόσφατης κρίσης, έχει ατσαλώσει τη βούλησή μας να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα στη χώρα μας.
Θυμίζουμε τις πρώτες γραμμές της Διακήρυξής μας:
«Το 1974, μετά την εθνική τραγωδία της Κύπρου και την κατάρρευση της δικτατορίας, λαϊκή απαίτηση έγινε η απελευθέρωση της Ελλάδας. Όραμα του λαού μας, να απεξαρτηθούμε από τη «ρίζα της συμφοράς»: την εξάρτησή μας από ξένες δυνάμεις που ήθελαν κυβερνήσεις πιόνια, δημοκρατίες ελεγχόμενες και λαούς υποταγμένους. Η απεξάρτησή μας αποτελούσε όρο και ελάχιστη προϋπόθεση για να εδραιωθεί η λαϊκή κυριαρχία αλλά και να πραγματοποιηθεί η κοινωνική δικαιοσύνη.
Σήμερα, το 2015, o κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει.
Απαίτηση των Ελλήνων πολιτών, είναι η απελευθέρωσή μας από μια νέα εξάρτηση, που έχει τη ρίζα της στην αιχμαλωσία των δημοκρατικών μας θεσμών. Αιχμαλωσία από μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης.
Παρά τα μεγάλα επιτεύγματα των προοδευτικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, πελατειακές δομές, αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, επιβιώνουν, διαχέονται και κυριαρχούν. Αυτές ευθύνονται για την υπονόμευση των δημοκρατικών λειτουργιών, την περιθωριοποίηση του πολίτη από την πολιτική, την εξάρτηση της αυτοδιοίκησης από ένα συγκεντρωτικό κράτος, τη γιγάντωση των κοινωνικών ανισοτήτων, τη στρεβλή ανάπτυξη και τελικά, τη σπατάλη του πλούτου και των δυνάμεων του Ελληνικού λαού.
Οι στρεβλώσεις και οι εξαρτήσεις αυτές, αντί να αντιμετωπιστούν δημιουργώντας ένα κράτος δικαίου, ενισχύθηκαν συνειδητά από συντηρητικές κυβερνήσεις. Ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας από τη συντήρηση μας κατέστησε ευάλωτους στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και έκθετους όσον αφορά στην εκπλήρωση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων. Πέραν του ότι παρέδωσε ελλείμματα και χρέη, υπονόμευσε τη διεθνή μας αξιοπιστία και οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα μιας νέας εθνικής τραγωδίας, στο φάσμα μιας χρεοκοπίας, και την κοινωνία σε μια σκληρή δοκιμασία.
Σήμερα, η απαίτηση των Ελλήνων πολιτών για απελευθέρωση από τα δεσμά αυτού του πελατειακού συστήματος μπορεί και πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα κίνημα αξιών».
– Η κρίση των κομμάτων σήμερα, έχει ως ρίζα της, την πελατειακή αντίληψη και πρακτική.
Η κρίση στη ΝΔ έχει ελάχιστη σχέση με την ύπαρξη ή όχι κατάλληλων ηγετικών προσωπικοτήτων. Έχει σχέση με τη χρόνια αντίληψή της ότι μπορεί να επικρατεί όταν μοιράζει λάφυρα της εξουσίας. Ρουσφέτια, επιβράβευση των ημέτερων, των αρεστών αντί των άριστων, διόγκωση του κράτους με άσκοπες προσλήψεις, επιδοτήσεις, προμήθειες ή και νόμους που ευνοούν κατεστημένα και ισχυρά συμφέροντα αλλά όχι το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό.
Η οικονομική κρίση που έφερε την ανάγκη ριζικής προσαρμογής, στερεί αυτήν τη δυνατότητα από τη ΝΔ.
Η κρίση της ΝΔ, είναι βαθύτατη κρίση πολιτικού και αξιακού προσανατολισμού.
Το ΠΑΣΟΚ, σε αντίθεση με τη ΝΔ, είχε στο ξεκίνημά του αντισυστημικό και αντιπελατειακό προσανατολισμό.
Είχε ξεκάθαρες θέσεις ενάντια σε ένα κράτος εξαρτημένο, αυταρχικό, συγκεντρωτικό και πελατειακό.
Κράτος που καλλιεργούσε την αδικία, την εξάρτηση και τη στρεβλή ανάπτυξη.
Θυμίζουμε τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη που επισημαίνει ότι:
«Έχει ο Λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στη φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους.
Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο. Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια».
Όταν το ΠΑΣΟΚ ακολουθούσε αυτόν τον προσανατολισμό και δρούσε με βάση αυτόν, μεγαλουργούσε. Όταν ξεχνούσε τις αξίες αυτές, τον ριζοσπαστισμό του απέναντι σε ένα κράτος συντηρητικό που ευνοούσε πελατειακά συμφέροντα, γινόταν ένα με το σύστημα και έχανε την ταυτότητά του. Ταυτιζόνταν με το δρόμο της δεξιάς συντήρησης, της νομής της εξουσίας.
Αυτό, τελικά, έφερε το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται στη σημερινή του κατάσταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι αντισυστημικός στις διακηρύξεις του, ποτέ δεν έθεσε ζήτημα για το πελατειακό και κομματικό κράτος.
Με τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά του δείχνει να θεοποιεί το «κράτος» και στην ουσία η κριτική του εστιάζεται στο ότι το κράτος δεν είναι ή δεν ήταν στο δικό του έλεγχο.
Οι πολιτικές καταγωγές του, κομμουνιστικές, νεο-σταλινικές, παλαιο-μαρξιστικές, φαίνεται να κυριαρχούν και να τροφοδοτούν την αντίληψη της «κατάληψης» του κράτους αντί της ριζοσπαστικής ανασυγκρότησής του.
Αυτό – αν επικρατήσει -, θα έχει ως συνέπεια, ο ΣΥΡΙΖΑ να ταυτιστεί γρήγορα με τις αρχέγονες πελατειακές πρακτικές στο όνομα της αριστερής επανάστασης. Με προκάλυμμα την ταμπέλα του «αριστερού», κινδυνεύουν να ενωματωθούν στις ίδιες πρακτικές και αντιλήψεις που δημιούργησαν το υβριδικό μόρφωμα του πελατειακού καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Τρανταχτά παραδείγματα είναι η πλήρης καταπάτηση κάθε έννοιας ανοιχτής αξιοκρατικής επιλογής διοικητικών στελεχών σε υπουργεία και οργανισμούς. Άξιοι υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος που επιλέγησαν με τη διαδικασία του opengov, εκδιώκονται για να αναλάβουν κομματικοί εγκάθετοι.
Εύκολη η αριστερή ρητορική που αναφέρεται στα δεινά του παγκόσμιου καπιταλισμού – δύσκολη η σύγκρουση με τα αίτια της ασθένειας που μας έφερε τα προγράμματα προσαμογής και τα μνημόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει, για έναν ακόμα λόγο.
Η πολιτική του πλατφόρμα εδράζεται στην ικανοποίηση πολλών πελατειακών προσδοκιών, κάτι που δημιούργησε ελπίδες σε πολλούς ότι θα μπορούσε να συνεχιστεί ανέξοδα η πελατειακή νομή της εξουσίας από μεγάλα ή μικρότερα συμφέροντα.
Η γρήγορη απογοήτευσή τους, θα σημάνει και την πολιτική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, το ζητούμενο δεν είναι η φθορά των παραδοσιακών κομμάτων – δεξιάς και αριστεράς, αλλά η ανάδειξη νέων πολιτικών συμμαχιών που στοχεύουν στην ουσιαστική και ριζική αλλαγή του ελληνικού κράτους, του πολιτικού συστήματος, και του οικονομικού μοντέλου παραγωγής και ανάπτυξης.
7. Το ΚΙΝΗΜΑ μας έχει λόγο ύπαρξης και πολιτικής παρέμβασης για όλους τους παραπάνω λόγους.
Με νέες ιδέες που εμπνέονται από τις αρχές μας, που δεν μένουν στη θεωρία αλλά συνδυάζονται με ριζικά διαφορετικές πολιτικές πρακτικές, καινοτόμες, που θα συμβάλλουν καθοριστικά σε ρεαλιστικές αλλά προοδευτικές λύσεις και μαζί, θα ανατρέπουν το πελατειακό πολιτικο-οικονομικό σύστημα.
8. Η επιλογή μας – που αποτέλεσε και ιδρυτική δέσμευση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, για την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων, ούτε τακτικισμό αποτελεί, ούτε και σκοπιμότητα.
Το ΚΙΝΗΜΑ, δεν πιστεύει σε μια επανασυγκόλληση δυνάμεων χωρίς ξεκάθαρη πολιτική ουσία. Πιστεύει σε μια ουσιαστική δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία που ξεπερνά ριζοσπαστικά όσους παραμένουν εγκλωβισμένοι στην αντίληψη της νομής της εξουσίας ή και των πελατειακών τους δεσμεύσεων.
Και βεβαίως, το ΚΙΝΗΜΑ, δεν θα μπορούσε να αποτελεί όχημα προσωπικών επιδιώξεων και στρατηγικών.
9. Η επιλογή της ενότητας δυνάμεων έτοιμων να αγωνιστούν για μια λειτουργική δημοκρατία, για ένα κράτος διαφάνειας και αξιοκρατίας, υπόλογο στον πολίτη, όχημα διασφάλισης κοινωνίας δικαίου, με διαδικασίες συμμετοχικές – ανοίγοντας δρόμους για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, ανταγωνιστικό, ποιοτικό, πράσινο, βιώσιμο -, απελευθερώνοντας υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, ήταν και παραμένει στόχος μας.
Στις πρόσφατες εκλογές αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές σημερινές αντικειμενικές πολιτικές δυνατότητές για συνεργασίες βάσει αρχών και προοδευτικών πρακτικών.
Υπήρξε αδυναμία των υπολοίπων φορέων να ακολουθήσουν έναν ριζοσπαστικό, διαφορετικό δρόμο.
10. Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τις ηγεσίες των γειτονικών πολιτικών δυνάμεων.
Κυριάρχησαν επιλογές που δεν συνάδουν με τις ιδεολογικές και πολιτικές μας στοχεύσεις, με τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Κυριάρχησε η ατολμία, η έλλειψη οράματος μπροστά σε αμφισβητήσιμα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.
11. Θα συνεχίσουμε να καλούμε και να προκαλούμε τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, να απελευθερωθούν από αυτές τους τις αντιλήψεις και πρακτικές. Θα αναζητούμε διαύλους επικοινωνίας και πολιτικής συζήτησης με απλούς πολίτες, μέλη και στελέχη του χώρου, που νοιάζονται για μια νέα προοπτική βασισμένη πάντα σε αρχές και αξίες.
12. Συμφωνίες κορυφής, που δεν βασίζονται σε μια νέα πολιτική πλατφόρμα, δεν μας ενδιαφέρουν.
13. Είναι επίσης αυτονόητο ότι, η επιλογή κάθε προοδευτικού πολίτη, πολύ περισσότερο μέλους ή στελέχους ενός πολιτικού φορέα, γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν μπορεί παρά να αξιολογείται ως πολιτική επιλογή μεταξύ δύο εντελώς διαφορετικών αξιακών και ιδεολογικών αντιλήψεων και έτσι πρέπει να κρίνεται.
Οι συναισθηματικού χαρακτήρα προσεγγίσεις περί «ενότητας», με τις οποίες επιχειρούν κάποιοι να θολώσουν τα νερά για να αλιεύσουν δυνάμεις, είναι απολύτως κατανοητές αλλά καταδικασταίες, γιατί αγνοούν την ανάγκη ουσιαστικής πολιτικής και ιδεολογικής βάσης για οποιοδήποτε ενωτικό εγχείρημα.
14. Το ΚΙΝΗΜΑ είναι ανοιχτό να συνδράμει σε όποια προσπάθεια διαλόγου, αρκεί αυτή να έχει ουσία και ειλικρινείς προθέσεις.
Εξάλλου, ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, έθετε συνεχώς το ζήτημα με σειρά πρωτοβουλιών του από τα μέσα του 2014, αλλά παντού, σιωπή.
Σήμερα πια, όλοι γνωρίζουμε το γιατί.
15. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη βίαιη προσαρμογή του στην πραγματικότητα, που ανέδειξε και την ιδεολογική και πολιτική του ένδεια, αλλά και την προγραμματική του αδυναμία, εξακολουθεί να πορεύεται ως να μην έγινε τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει στο κενό αυτής της αντίφασης. Προγραμματικό λόγο ποτέ δεν είχε. Αυτήν την αδυναμία, την έλλειψη πολιτικής πρότασης, καταφέρνει προσώρας να την καλύψει ή να την κρύψει αξιοποιώντας τον αντιμνημονιακό του ακτιβισμό.
Αλλά το κενό υπήρχε – και παραμένει.
16. Και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας στην πράξη υιοθετήσει τις επιταγές ενός τρίτου και πιο επώδυνου μνημονίου, στερείται κάθε άλλης σοβαρής πολιτικής προοδευτικής πρότασης. Οι δεσμεύσεις του για ένα «παράλληλο πρόγραμμα’», είχαν άδοξο τέλος.
Στην πράξη κινείται σε δύο γραμμές: η μία είναι η επαναφορά στις δικές του πολιτικές παραδόσεις. Δηλαδή, παραμένει εγκλωβισμένος σε νεοσταλινικού τύπου αντιλήψεις, που αντιστρατεύονται τις έννοιες της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της λογοδοσίας, της αποκέντρωσης του κράτους, της αυτονομίας της κοινωνίας των πολιτών, της αποτελεσματικότητας της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, κ.λπ. Από την άλλη, συνεχίζει την «αντιμνημονιακή» ρητορική. Έτσι, πρακτικά, βρίσκεται στο κενό.
Ποια είναι η πολιτική πρόταση που καταθέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ;
Καμία, εκτός του κομματικού ελέγχου του κράτους και μιας ξεπερασμένης – εκ των πραγμάτων – ρητορικής.
17. Παράλληλα, η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, είναι μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα.
18. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αναδεικνύει επίσης, την ισχνή ιδεολογική και πολιτική ατζέντα του πρώτου. Οι υπόγειες διαδρομές με παράγοντες της ΝΔ το μόνο που αναδεικνύουν είναι η ταύτισή τους με την πελατειακή αντίληψη εξασφάλισης της νομής της εξουσίας.
Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει, αντιθέτως οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη του, ότι στο χώρο αυτό, σήμερα, βρίσκονται πολλαπλάσιες προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις από οπουδήποτε αλλού – εξαιρουμένων βεβαίως, όσων έχουν αποστασιοποιηθεί και δια της απουσίας τους ή με τη στάση αναμονής που τηρούν, κατά βάση πολιτικά άστεγοι και ίσως οι πολυπληθέστεροι όλων, δηλώνουν την απογοήτευσή τους.
Πρόκληση αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει πορεία και να εκφράσει ουσιαστικά και όχι ευκαιριακά αυτές τις δυνάμεις.
Φαίνεται ότι, δεν έχει τις πολιτικές προϋποθέσεις και τη βούληση να μεταμορφωθεί ο ίδιος για να αποτελέσει εν δυνάμει φορέα προοδευτικών δημοκρατικών σοσιαλιστικών – αριστερών επιλογών.
19. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης, παρά τις λεκτικές αναφορές Τσίπρα σχετικά με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, δεν αφίσταται συστημικών αντιλήψεων, ούτε και πελατειακών πρακτικών.
20. Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, σέρνεται σε ή υιοθετεί συντηρητικές προσεγγίσεις σε πολλά από τα ζητήματα για τα οποία και κρίνεται. Είτε στις μείζονες επιλογές, καθώς και σε αυτές που αφορούν τη λειτουργία του κράτους, είτε σε αυτές της καθημερινότητας.
21. Οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, επιβάρυναν με τις επιλογές τους τη λιτότητα. Και μάλιστα, πολύ πέρα των όσων η δική μας κυβέρνηση ακολούθησε όταν χρειάστηκε η χώρα να καταφύγει σε αναγκαστικό δανεισμό.
22. Οι Έλληνες πληρώνουν πολύ ακριβά τις επιλογές αυτών των πολιτικών δυνάμεων, που τελική επιδίωξη είχαν την αναρρίχησή τους στην εξουσία. Η αλήθεια είναι ότι, εάν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης είχαν στηρίξει την τότε Κυβέρνηση στις δύσκολες επιλογές της, σήμερα θα είχαμε βγει στις αγορές και θα είχαμε ξεφύγει από την ανάγκη νέου προγράμματος προσαρμογής (Μνημονίου).
Με απλούς υπολογισμούς, περισσότερα από 100 δις ευρώ πληρώνουν οι Έλληνες, πέραν των προβλεπομένων, για τις επιλογές αυτών των δύο κυβερνήσεων.
23. Η απουσία συνεκτικής προοδευτικής μεταρρυθμιστικής πολιτικής, επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη συνολική οικονομική κατάσταση, την προοπτική και την αξιοπιστία της χώρας και συνακόλουθα την προσωπική και οικογενειακή οικονομική κατάσταση των Ελλήνων.
24. Η παρατεταμένη κρίση, έχει πλήξει, εκτός της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων και το αίσθημα αυτοπεποίθησης της Έλληνικής κοινωνίας, που έχει πολλαπλώς ξεγελαστεί από τις αφηγήσεις – παραμύθια, τις λανθασμένες αναλύσεις και τις εύκολες, χωρίς αντίκρυσμα, υποσχέσεις.
Στη σύγχυση και την απογοήτευση που επικρατεί σήμερα στην Ελληνική κοινωνία, μόνο οι σκληρές αλήθειες μπορούν να δώσουν προοπτική.
Το ΚΙΝΗΜΑ μας πορεύτηκε πάντα με γνώμονα την αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών των σημερινών μας προβλημάτων.
Και αυτό αποτελεί μια ελπιδοφόρα προοπτική στη δύσκολη αυτή ιστορική καμπή.
Δείχνει ότι, υπάρχει δυνατότητα να συγκροτηθούν δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές που δεν θα βασίζονται σε ψεύτικες υποσχέσεις αλλά σε ένα ρεαλιστικό όραμα για τη χώρα. Δυνάμεις έτοιμες να συγκρουστούν με τα κακώς κείμενα, να γίνουν οι ίδιες παράδειγμα των αλλαγών που χρειάζεται η χώρα, και να δώσουν την αναγκαία αισιοδοξία για έναν «Οδικό Χάρτη», ένα Ελληνικό Σχέδιο για την απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι στόχος μας, και μάλιστα ζωτικής σημασίας, είναι το πολιτικό σύστημα να απεγκλωβιστεί από τη διαχειριστικού χαρακτήρα αντίληψη, από την οποία και διακατέχεται και να αποβάλει την αντίληψη του κυβερνητισμού, της εξουσίας για την εξουσία.
Και να αναδείξουμε και εμπεδώσουμε θεσμούς, λειτουργίες και πρακτικές, που εγγυώνται την εξυπηρέτηση του δημόσιου καλού, την προάσπιση των βασικών δικαιωμάτων του κάθε πολίτη από την πολιτεία.
25. Οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις έχουν χρέος να συζητήσουν και να συνεννοηθούν προκειμένου να απαντήσουν αποτελεσματικά στο αυτονόητο ερώτημα:
Πώς θα αντιμετωπίσουμε, επιτέλους, τις βαθύτερες αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, πώς θα βγούμε οριστικά από την κρίση και τα μνημόνια και τι θα γίνει την επόμενη ημέρα; Και όχι πώς θα ξανακατακτήσουμε την «εξουσία».
26. Οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις έχουν ιστορικό καθήκον να επιβάλουν αυτόν τον εθνικό διάλογο και να προσδώσουν προοδευτική κατεύθυνση στο όλο εγχείρημα.
Να εγγυηθούν μια νέα μεγάλη αλλαγή.
Από την ανταπόκρισή τους σε αυτήν την ιστορική ανάγκη θα κριθούν και όχι από την επίκληση μιας ενότητας με πήλινα πόδια, που τη στιγμή της σύγκρουσης δεν θα διαθέτει αξιόμαχο κίνημα για να δώσει τη μάχη.
27. Το διακύβευμα είναι πολλαπλό. Από την επιτυχία των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων θα εξαρτηθεί και η ποιότητα της δημοκρατίας μας. Αυτό το διακύβευμα είναι στρατηγικής σημασίας.
Πρώτον, γιατί η κρίση είχε ως σύμπτωμα την εκτόξευση του ελλείμματος και του χρέους αλλά ως αιτία τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας. Πώς για παράδειγμα, μπόρεσε μια κυβέρνηση, αυτή της ΝΔ, να εκτροχιάσει τον προϋπολογισμό, να σπαταλήσει πόρους και ευκαιρίες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, να κινηθεί με αδιαφάνεια, με χαριστικές ρυθμίσεις για συγκεκριμένα ισχυρά συμφέροντα, να βολέψει κολλητούς, να κάνει εκτός κάθε θεσμικού πλαισίου προσλήψεις σταζιέρ, να υπονομεύσει αρχές, όπως το ΑΣΕΠ, το ΣΔΟΕ, τη Δικαιοσύνη, τα Σώματα Ασφαλείας, να κινηθεί ακόμη και εκτός Συνταγματικών επιταγών; Μπόρεσε, γιατί ήταν ανίσχυροι οι δημοκρατικοί μας θεσμοί και τα δημοκρατικά τους αντανακλαστικά ήταν ελαστικά.
Επόμενως, ο Ελληνικός λαός θα ξαναβρεθεί μπροστά σε μια παρόμοια κρίση, εάν δεν δημιουργήσουμε μια λειτουργική δημοκρατία.
Δεύτερον, οι αλλαγές στη χώρα μας μπορούν να πετύχουν μόνο όταν γίνουν κτήμα και συνείδηση των πολιτών. «Αυτοθέσμιση» της δημοκρατίας μας από τους πολίτες. Δημοκρατική συμμετοχή, δημοκρατικές αποφάσεις, μαζί με τη συνεχή εκπαίδευση και ενημέρωση του πολίτη, αποτελούν προϋποθέσεις για την επιτυχία μιας ριζοσπαστικής στροφής της Ελλάδας.
Τέλος, τα σύγχρονα προβλήματα δεν ειναι πια τοπικά ή εθνικά. Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, το προσφυγικό, η χρηματοπιστωτική κρίση, οι πανδημίες (τύπου ΕΜΠΟΛΑ), η ανισότητα ή και η ανεργία, δεν αντιμετωπίζονται μόνο σε εθνικό επίπεδο.
Θα χρειαστούν συμμαχίες και συνεργασίες προοδευτικών δυνάμεων σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα χρειαστεί μια Ευρώπη που να σκέφτεται και να δρα στο πλαίσιο των αρχών που δημοκρατικού σοσιαλισμού. Για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε στις αγορές τις μεγάλες αποφάσεις ή τους σχεδιασμούς για το σήμερα και για το μέλλον του πλανήτη μας.
Όσο και αν είναι αληθές ότι, η σημερινή εποχή αναζητά μια ευρύτατη, παγκόσμια συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων και όσο εάν φορείς, όπως η Σοσιαλιστική Διεθνής, προωθούν ακριβώς αυτή την πολιτική, τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι, οι αντίρροπες δυνάμεις που καλλιεργούν το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τον αρνητισμό ενός εθνικιστικού αφηγήματος, το λαϊκισμό αλλά και τις ακρότητες των φονταμενταλιστικών θεωριών, θα κατακερματίζουν δυνάμεις, θα διαιρούν έθνη και κοινωνίες και θα επιτρέπουν στα ισχυρότερα κατεστημένα να επιβιώνουν και να επιβάλονται.
Μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις, σήμερα, συγκρούονται δύο αντιλήψεις γύρω από τον «εθνικισμό».
Η μία, είναι η πολιτική του φόβου. Της αναζήτησης μιας δήθεν ασφάλειας με το κλείσιμο των συνόρων, την επιστροφή στον αταβισμό των πιο παραδοσιακών μας φοβιών, της αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων για τα προβλήματα της εποχής, της επίρριψης κατηγοριών στον πολιτικό αντίπαλο, της κατασκευής ενόχων. Αυτός ο εθνικισμός, οδεύει νομοτελειακά σε αποτυχημένες, αδιέξοδες πολιτικές. Γιατί και τα προβλήματα δεν θα αντιμετωπιστούν ποτέ με μια παρόμοια αντίληψη και πρακτική και θα οξυνθούν περαιτέρω οι αντιθέσεις, κάνοντας πολύ πιο δύσκολη την προσπάθεια για την ενότητα λαών και πολιτών, στο εγχείρημα του εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης.
Η άλλη, ταυτίζεται με την ανάδειξη των καλύτερων στοιχείων του κάθε λαού, την ουσιαστική προσφορά και συμμετοχή στην ευρωπαϊκή και διεθνή κοινότητα, την αλληλεγγύη με τον πολίτη σε κάθε γωνιά του κόσμου, είτε είναι πρόσφυγας είτε πολίτης σε αναπτυσσόμενη χώρα, και μαζί, με την αναζήτηση της πολιτικής της ελπίδας, που συνδυάζει γνώσεις, εμπειρίες και θετικές παραδόσεις κάθε λαού για την εμπεδωση της συνεργασίας, απέναντι στα μεγάλα, παγκόσμια πια, προβλήματα.
Η μία πολιτική, είναι του αυτοαποκλεισμού, της απομόνωσης, του ρατσισμού,
η άλλη, της δυναμικής συμμετοχής, συνεργασίας και αλληλεγγύης πέραν των συνόρων.
Κοντολογίς, για να υπάρξει αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο, μια ουσιαστική παγκόσμια επανάσταση, απαιτείται παράλληλα να δρούμε εθνικά και τοπικά, αναδεικνύοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο αρχές, αξίες, ιδανικά. Έτσι συμβάλλουμε σε μια παγκόσμια αλλαγή. Ετσι αναλαμβάνουμε εντέλει τις ευθύνες μας.
Και οι ευθύνες μας γίνονται ακόμη μεγαλύτερες, όσο γίνεται περισσότερο φανερό ότι, τα έθνη που θα αντέξουν τις παγκόσμιες αλλαγές, είναι εκείνα που θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν τις προκλήσεις ως ευκαιρίες – όπως π.χ. λόγω της κλιματικής αλλαγής να περάσουν στην εποχή της πράσινης ανάπτυξης και του νέου αναπτυξιακού και κοινωνικού μοντέλου που αυτό συνεπάγεται – είναι εκείνα τα έθνη που έχουν βαθύτερες δομές δημοκρατίας, ανοιχτής παιδείας, όπου συμμετέχουν οι πολίτες, που συμβάλλουν δημιουργικά και απολαμβάνουν των δικαιωμάτων τους αλλά και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους έναντι της κοινωνίας.
Συμπερασματικά: η Ελλάδα, είτε θα οικοδομήσει ένα κράτος που θα μπορεί να αντιμετωπίσει επαρκώς αυτές τις παγκόσμιες προκλήσεις και θα συμβάλλει εποικοδομητικά σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο – από το προσφυγικό στη γειτονιά μας, μέχρι την πράσινη αναπτυξιακή μας προοπτική μέσα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας-, είτε θα βολοδέρνει σε μια κατάσταση παρακμάζουσα και επικίνδυνη για τους πολίτες, μιας και οι γύρω απειλές θα βρουν τη χώρα χωρίς άμυνες και χωρίς συγκροτημένες εσωτερικές δυνάμεις.
Είναι απαραίτητη μια λειτουργική δημοκρατία, με διαδικασίες που εγγυώνται τη διαφάνεια, την κοινωνική λογοδοσία, την αξιοκρατία, την προσήλωση στο κοινό καλό. Όλα όσα δηλαδή, αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για τη διασφάλιση της συμμετοχής του πολίτη, την αυτόβουλη δράση του, τη σιγουριά και ασφάλειά του, την εμπιστοσύνη του στην πολιτεία και τις δυνατότητες της πατρίδας μας.
Εντέλει, αυτό που λείπει σήμερα και όμως αποτελεί συστατικό στοιχείο μιας μεγάλης ριζοσπαστικής στροφής, είναι να αποκτήσουμε ξανά αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις μας.
Στις δυνάμεις του απανταχού Ελληνισμού. Στις δυνατότητες που έχουν – και όντως έχουν – η χώρα και ο λαός μας.
Δεν υπάρχει λόγος να επικαλούμαστε ανούσια το ένδοξο παρελθόν μας ως αποκούμπι, αλλά υπάρχει απόλυτη ανάγκη να χτίσουμε ένα σεβαστό από όλους παρόν, που θα μας οδηγήσει με σιγουριά σε ένα βιώσιμο και αξιοζήλευτο μέλλον, αξιοποιώντας ό,τι καλύτερο έχουμε σε παραδόσεις, φυσικό περιβάλλον και ανθρώπινο δυναμικό.
Και να οικοδομήσουμε, ενσωματώνοντας ιδέες και καλές πρακτικές, από παντού, χωρίς φόβο, από όλον τον πλανήτη, όπως και ανθρώπους που έχουν τη βούληση να σεβαστούν τις δημοκρατικές μας αρχές και παραδόσεις – γιατί εμείς πρώτοι θα τις σεβόμαστε.
Μόνο έτσι η Ελλάδα θα μπορεί να στέκεται στα δικά της πόδια, με αυτονομία και αυτοδυναμία, μόνο έτσι θα ανακτήσει αξιοπιστία, μόνο έτσι θα ξαναγίνει σοβαρός παίκτης σε μια γειτονιά που φλέγεται από συγκρούσεις αλλά αναζητά εναλλακτικές προοδευτικές λύσεις.
28. Είναι προφανές πλέον, ότι αποτελεί αδήριτη ανάγκη τόσο η εκ βάθρων ανασύνταξη του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, όσο και του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του.
29. Ο αυτοπροσδιορισμός του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, όπως αυτός προκύπτει από την Ιδρυτική Διακήρυξη, είναι απολύτως επαρκής.
Αναδεικνύει δε και την οριοθέτησή μας έναντι όλων.
Η οριοθέτηση και η διακριτική ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα, δεν οδηγούν σε κατακερματισμό, αντιθέτως ενδυναμώνουν το περιεχόμενο της ενότητας του προοδευτικού Κινήματος.
Οι εξειδικεύσεις και επεξεργασίες που πράγματι είναι αναγκαίες στο επίπεδο των πολιτικών θέσεων του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, δεν ακυρώνουν αυτήν την πραγματικότητα.
Όμως αυτές μπορούν να γίνουν όχι με άνωθεν εντολές ή κείμενα.
Αλλά ζωντανά, μέσα από μια πολιτιστική διαδικασία διαλόγου με σεβασμό στην άποψη, στον πόνο και στην ελπίδα του κάθε πολίτη της χώρας.
Μέσα από μορφωτικές διαδικασίες, όπου ο καθένας φέρνει τον πλούτο της γνώσης και της εμπειρίας της ζωής του.
Μιας διαδικασίας αυτομόρφωσης της κοινωνίας μας, για τα αίτια των προβλημάτων αλλά και τις πιθανές επιλογές, δυνατότητες και συλλογικές προσεγγίσεις και πρωτοβουλίες μας.
30. Ο επικοινωνιακός μας λόγος και η γενικότερη πολιτική μας δράση, απαιτούν μια άλλη διάσταση στην πράξη. Όχι συμβατική. Ούτε της τρέχουσας μόδας ή των τάσεων που προβάλλουν τα μίντια. Αλλά με μια ουσιαστική, παιδευτική διαδικασία.
Και η οργάνωσή μας, πρέπει να ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία, να υπηρετήσει αυτές τις πολιτικές προτεραιότητες και όχι το αντίστροφο.
31. Η οργανωτική μας συγκρότηση με βάση τις αρχές της Αυτοοργάνωσης, απέδωσε αξιοσημείωτα αποτελέσματα.
Και μάλιστα, χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις αλλά μόνο με βοήθεια όπου χρειάστηκε.
32. Ωστόσο, αν και το ΚΙΝΗΜΑ είναι η μοναδική ίσως πολιτική δύναμη που διαθέτει παρόμοιες οργανώσεις που λειτουργούν στις περισσότερες περιοχές της χώρας, εντούτοις, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την οργανωτική του συγκρότηση σε όλες τις περιοχές.
33. Πρέπει να αξιολογηθεί το ότι, σε κάποιες από τις περιοχές αυτές, ενώ το ΚΙΝΗΜΑ διαθέτει πολυπληθείς Πυρήνες, αυτοί δεν κατέστη δυνατόν να συγκροτηθούν σε Δημοτικές Ομάδες Πρωτοβουλίας.
34. Σήμερα, μετά από όσα μεσολάβησαν, με την εμπειρία που αποκτήθηκε και κυρίως, δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν και εισάγουν νέες παραμέτρους, τις οποίες οφείλουμε να λάβουμε υπόψη, υπάρχει ανάγκη επανακαθορισμού τόσο σε πολιτικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο.
Με έμφαση, στη διακριτή πολιτική δράση και την αποτελεσματικότητα. Με εξωστρεφή αντίληψη και πολιτικό πρόσημο ακόμη και στην οργανωτική μας δουλειά. Και οι Οργανώσεις μας, θα πρέπει να δρουν με συγκεκριμένο σχέδιο στόχων, χρονοδιάγραμμα και αξιολόγηση.
35. Η κρίση, είναι προφανές ότι, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας πορεία. Γι” αυτό και δεν θα είναι γραμμική. Θα έχει πολλές διακυμάνσεις, αλλά εντέλει θα κριθεί από τη δική μας συνέπεια στις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά μας. Αλλά και από τη συνέπεια στην επεκφρασμένη αρχή, να γίνουμε έμεις πρώτα η αλλαγή που επαγγελλόμαστε.
36. Αυτή η συνέπεια, έχουμε υποχρέωση να διακρίνει το σύνολο του πολιτικού μας λόγου και της δράσης μας.
37. Σήμερα, πολλοί μιλούν για δικαίωση των επιλογών της περιόδου 2009-2011. Και πράγματι, οι βασικές επιλογές εκείνης της περιόδου έχουν δικαιωθεί. Όχι επειδή και η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολούθησαν αυτές τις επιλογές, αλλά γιατί απεδείχθη πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή εκείνη την ώρα.
Ωστόσο, το γεγονός αυτό, δεν σημαίνει και δικαίωση της πολιτικής των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου. Γιατί η πολιτική εκείνη, υπερέβη τα όρια των δεσμεύσεων του μνημονίου.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, ξεκίνησε με προοδευτική – μεταρρυθμιστική δυναμική. Η ανάγκη μιας βίαιης προσαρμογής, ήρθε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα απουσίας επί πολλά χρόνια – και ειδικότερα την περίοδο 2004-2009 της ΝΔ – της παραμικρής έστω αντίδρασης στην πελατειακή διαχείριση του ελληνικού κράτους και του δημόσιου πλούτου.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, είχε στον πυρήνα της τη μεταρρυθμιστική πολιτική, που υλοποιήθηκε με μεγάλο κόπο και προσπάθεια – παρά τις αντίξοες συνθήκες εκείνης της περιόδου.
Η μονοδιάστατη προεκλογική πολιτική των Κυβερνήσεων Σαμαρά – Βενιζέλου και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γύρω από το μνημόνιο, τους στέρησε οποιοδήποτε σοβαρό προγραμματισμό για βαθιές τομές στη χώρα.
Αντίθετα, η πολιτική των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου (και χωρίς καν να έχει ολοκληρωθεί), βοήθησε τη χώρα να μπορεί να αντέχει τις αλλοπρόσαλλες και αδιέξοδες επιλογές των κυβερνήσεων που ακολούθησαν και επίσης, να απαλλάξει τον Ελληνικό λαό από ένα μεγάλο οικονομικό βάρος, λόγω των οφελειών που προέκυψαν από εκείνη τη μεταρρυθμιστική πολιτική για το δημόσιο ταμείο – το οποίο απαλλάχθηκε από βάρη, που πλήρωναν οι πολίτες αλλά απολάμβαναν πάσης φύσεως συμφέροντα.
38. Δικαίωση της πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου, δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από την συλλογική μας απόφαση, ως πολιτικό σύστημα και κοινωνία, να αλλάξουμε εκ βάθρων τη χώρα. Με όρους αληθείας και, για ό,τι αφορά τις ιδρυτικές μας δεσμεύσεις, με προοδευτικό πρόσημο.
Από τη συνέπειά μας σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο θα κριθούμε.
Γιατί η δικαίωση, δεν μπορεί να αφορά εμάς, αλλά τον Ελληνικό λαό στο σύνολό του.
Με αυτά τα δεδομένα,
39. Η δυνατότητα προσφοράς του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, είναι άμεσα συναρτημένη με την ικανότητα όλων μας και του καθενός χωριστά, να ανταποκριθούμε σε δυο προκλήσεις:
Να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά ιδεολογικά και πολιτικά πλεονεκτήματα της ριζοσπαστικής μας αντίληψης, που μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε σχέση με τους άλλους φορείς του χώρου.
Να γίνουμε ένας πολιτικός φορέας πρότυπο, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, σε ό,τι αφορά τις ιδέες, τις πολιτικές προτάσεις, τη δομή και τη λειτουργία.
Πιο συγκεκριμένα, αξίζει να επικεντρωθούμε κατά προτεραιότητα στα εξής:
Α. Να παράξουμε καινούργιες ιδέες για την προοδευτική ατζέντα.
– Να συνεισφέρουμε σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο στην αναζήτηση μιας σύγχρονης ταυτότητας για την προοδευτική και μεταρρυθμιστική αριστερά.
Τα παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν ενσωματώσει πολιτικές και πρακτικές της συντήρησης, ακόμη και του νεοφιλελευθερισμού, με αποτέλεσμα να χάνουν έδαφος.
Τα υπόλοιπα αριστερά «new look» ή καινούργια δήθεν αντισυστημικά κόμματα, χαρακτηρίζονται συχνά απο ένα μίγμα παλαιοκομμουνιστικής αντίληψης, λαϊκισμού και ανέξοδου εθνικισμού.
Διακριτή είναι και η διαφορά μεταξύ ουσιαστικών αντισυστημικών πολιτικών επιλογών και δήθεν αντισυμβατικών επικοινωνιακών συμπεριφορών.
Το ΚΙΝΗΜΑ προτείνει έναν συνεκτικό προοδευτικό λόγο που μπορεί να εμπνεύσει, συνδέοντας την παράδοση με το μέλλον, μέσα από μια ρεαλιστική αλλά καινοτόμο αφήγηση.
Οι καινούργιες ιδέες για την προοδευτική ατζέντα είναι χρήσιμες για την ελληνική αριστερά, την ευρωπαϊκή αριστερά, τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Απαιτούν σοβαρή κατανόηση των νέων διεθνών συνθηκών, της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού, της αλληλεξάρτησης των οικονομιών μας, καθώς και των νέων προκλήσεων που εχουν παγκόσμιο και όχι τοπικό ή εθνικό χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα, της λειτουργίας της Δημοκρατίας, της κλιματικής αλλαγής ή της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση θα υπάρξουν εντός και εκτός των συνόρων της χώρας.
Είναι σαφές, ότι μιλώντας για καινούργιες ιδέες εννοούμε τη σύζευξη ενός πολιτικού οράματος που συγκρούεται με τα κακώς κείμενα, τα κατεστημένα και αξιοποιεί τη γνώση, την τεχνογνωσία, τις προτάσεις τεχνοκρατικού τύπου, προτάσεις που παράγουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό δεξαμενές σκέψης και ο Ελληνισμός της Διασποράς – αλλά δεν αρκούμαστε σε αυτές.
Γιατί, μιλούμε για ιδέες πολιτικές, που κατευθύνουν τον τεχνοκράτη να αναζητήσει νέες προτάσεις που να κάνουν πράξη τις αρχές μας, τις αξίες μας, τα ιδανικά μας και όχι το αντίθετο. Ήδη έχουμε αποδείξει ότι αυτή η σύζευξη είναι εφικτή.
Πρόκειται για μια διαδικασία δημιουργική, δημοκρατική και προοδευτική, που θέτει την πολιτική στην υπηρεσία του πολίτη.
– Είναι πλέον ευρύτερα αποδεκτό ότι, με πρωτοβουλία δική μας, προωθήθηκαν σημαντικές καινοτομίες που αργότερα υιοθετήθηκαν από στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με στόχο τη δημοκρατική συμμετοχή, τη διαφάνεια, τη διαβούλευση, τη λογοδοσία, την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, την επιμόρφωση, με στόχο πάντα την ουσιαστική δύναμη της γνώσης του πολίτη στην άσκηση των καθηκόντων/δικαιωμάτων του, τη συνεργασία με ΜΚΟ και φορείς της κοινωνίας των πολιτών, την ένταξη μεταναστών/προσφύγων και άλλων ομάδων, τη δημιουργική σύμπραξη με τους κοινωνικούς εταίρους.
Μπορούν να γίνουν πολύ περισσότερα, αξιοποιώντας ιδέες και εμπειρίες των μελών μας και συνεργαζόμενων φορέων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αλλά και καινοτομίες στο επίπεδο της τεχνολογίας, πάντα με στόχο την ενδυνάμωση της φωνής του πολίτη, την προώθηση του δημοσίου συμφέροντος, τις συλλογικές διαδικασίες εξεύρεσης λύσεων, με στόχο την καλλιέργεια μιας ουσιαστικής σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη/πολιτικής.
Το ΚΙΝΗΜΑ μας αυτόν τον στόχο έχει.
– Αποτελεί μεγάλη πρόκληση να αναδείξουμε με σαφήνεια μία τελείως διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με τον λαϊκιστικό αριστερισμό, τον αυταρχικό ή εθνικιστικό τρόπο λειτουργίας της αριστεράς, καθώς και την πελατειακή λογική (νομής και ελέγχου της εξουσίας). Δηλαδή, να αναδείξουμε την αντίθεσή μας με πολιτικές που τελικά καλλιεργούν την πόλωση, αναπαράγουν αδιέξοδα, αναζητούν εξιλαστήρια θύματα αντί λύσεων και προάγουν τη βία στην πολιτική ζωή του τόπου.
Για την επιτυχία της προσπάθειας αυτής, οφείλουμε να προσεγγίσουμε και να συνεργαστούμε με ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας, ΜΚΟ, κινήσεις, δίκτυα, σε μια λογική ουσιαστικής πολιτικής και όχι στενά εκλογικής σύμπραξης.
Β. Να σχεδιάσουμε ένα νέο όραμα για την Ελλαδα («Re-branding Greece»). Προτάσσοντας ένα ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα αναδείξει μια άλλη εικόνα της χώρας και θα δώσει προοπτική.
– Η κρίση δημιούργησε διεθνώς μια πολύ αρνητική εικόνα για την Ελλάδα, με επιπτώσεις στις προσπάθειες ανάκαμψής της.
Παράλληλα, η επικέντρωση στη, με σχηματικό τρόπο, αντιπαράθεση «μνημόνιο- αντιμνημόνιο», δεν επέτρεψε τη δημιουργία ενός συνεκτικού σχεδίου για το μέλλον που να λαμβάνει υπόψη τις καταιγιστικές εξελίξεις στον κόσμο, την Ευρώπη και τη γειτονιά μας.
– Το αναπτυξιακό αυτό σχέδιο, για να έχει προοδευτικό χαρακτήρα, πρέπει να είναι ολιστικό, ώστε να λαμβάνονται υπόψη οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, οι κοινωνικές παράμετροι, τα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα, η ποιότητα ζωής. Και βεβαίως, να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά οι επιπτώσεις που ήρθαν ως αποτέλεσμα της κρίσης και άλλαξαν άρδην τα κοινωνικά δεδομένα.
Θα πρέπει να προσδιορίζει και να αποσαφηνίζει τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, να αναδεικνύει αυτά που θεωρούμε θετικά πρότυπα.
– Η πρόταση που έχει αρχίσει να επεξεργάζεται το ΚΙΝΗΜΑ για ένα δικό μας «ελληνικό σχέδιο», μπορεί να εμπλουτισθεί με την αξιοποίηση της υπάρχουσας ελληνικής και Ευρωπαϊκής εμπειρίας.
Το Ελληνικό Σχέδιο χρειάζεται να διατυπωθεί έτσι ώστε να αναδεικνύει τις δικές μας προτεραιότητες. Με νέα γλώσσα και με στοιχεία διαφορετικής πολιτικής κουλτούρας.
Όταν όλοι οι άλλοι αναλώνονται στα μικροπολιτικά ζητήματα που υπαγορεύει το υπάρχον μιντιακό κατεστημένο, εμείς οφείλουμε να δουλεύουμε για τα ουσιαστικά ζητήματα.
– Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να αξιολογήσουμε προσεκτικά και την τελευταία συμφωνία με τους δανειστές.
– Η συζήτηση αυτή, που αποτελεί και στρατηγικής σημασίας ζήτημα για το ΚΙΝΗΜΑ, μπορεί και πρέπει να γίνει με αναφορά στο ακόλουθο πλαίσιο:
Τι Ελλάδα θέλουμε τα επόμενα 15-20 χρόνια και τι δεν θέλουμε να είναι;
Τι ΚΙΝΗΜΑ θέλουμε που να μπορεί να υπηρετήσει αυτόν τον στόχο και τι δεν θέλουμε να είναι το ΚΙΝΗΜΑ;
Ποια κατεστημένα, ποιες κατεστημένες δομές, ποιες συμβατικές πρακτικές, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο εμποδίζουν την απελευθέρωση και αξιοποίηση παραγωγικών δυνάμεων, βάζουν φρένο για μια Ελλάδα που προσελκύει τον καθέναν (Έλληνα και μη) να επενδύσει για το μέλλον του;
Τι παραδόσεις αφήνουμε πίσω και τι διαφυλάττουμε ως πολύτιμη εμπειρία για την αυριανή Ελλάδα;
Γ. Ζωντανή σύνδεση με τη νέα γενιά, αλλά και τους νέους που έφυγαν από την Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια, με την ανεργία των νέων να πλησιάζει το 50%, με την έλλειψη προοπτικής, αξιοκρατικής αξιολόγησης και ουσιαστικής σταδιοδρομίας, πολλοί ταλαντούχοι νέοι έφυγαν για το εξωτερικό. Ενδιαφέρονται όμως για την Ελλάδα και παράλληλα, θα είχαν πολλά να προτείνουν μέσα από την εμπειρία τους σε άλλες κοινωνίες.
Η διασπορά ελπίζει, οραματίζεται, γνωρίζει τις δυσκολίες αλλά και τις δυνατότητες της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Με την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών, ένα τέτοιο δίκτυο, θα μπορούσε να είναι βασικός πυλώνας του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.
Οι νέοι μας, θα μας δείξουν το δρόμο προς το μέλλον. Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς αυτούς. Και γι” αυτό, θα πρέπει να έχουν την απόλυτη και χωρίς αιρέσεις στήριξή μας. Πρέπει να αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή μας. Πολύτιμη δύναμη πολιτικής κρούσης.
Δ. Να καταστεί προφανές το κοινωνικό πρόσημο των πολιτικών μας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την οριστική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών στην υγεία, την παιδεία, τη δια βίου εκπαίδευση, την κοινωνική ασφάλιση, την πρόνοια. Σε όλα τα μέτωπα που κρίνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Να διαμορφώσουμε τις δυνατότητες για την αντιμετώπιση και σταδιακά, άρση των ανισοτήτων που επέφερε η κρίση.
Και πριν από οτιδήποτε άλλο, να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο πολιτικών ικανών να προσφέρουν μια «δεύτερη ευκαιρία» σε κάθε συμπολίτη μας που επλήγη από την κρίση.
Αυτά αποτελούν πρώτης προτεραιότητας ζητήματα για το ΚΙΝΗΜΑ, που θα προσδιορίσουν και την επιτυχία του εγχειρήματος της οριστικής αλλαγής σελίδας για τη χώρα.
Οι αριθμοί, έχουμε χρέος να προσλάβουν ανθρώπινη διάσταση.
Ε. Ο πολιτικός λόγος και η συντηρητική πρακτική των κυρίαρχων σήμερα πολιτικών δυνάμεων, όπως αυτές προέκυψαν σε αυτή τη μεταβατική αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος, αρχιτεκτονική που επιβεβαιώνει τον πολιτισμικό και πολιτικό χαρακτήρα της κρίσης, μαζί με την πεπερασμένη τους δυναμική και τον αδιέξοδο χαρακτήρα τους, έχουν οδηγήσει την κοινωνία, σε κατάσταση άμυνας, με μοναδικό στόχο την προσωπική και όχι συλλογική στάση απέναντι στις σύνθετες απαιτήσεις της καθημερινότητας αλλά και των μείζονων ζητημάτων.
Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση, επιβεβαιώνει τα τραγικά αποτελέσματα της δήθεν φιλολαϊκής πολιτικής της δεξιάς και αριστερής συντήρησης.
Το ΚΙΝΗΜΑ πιστεύει ότι, αυτή η πραγματικότητα που δεν αρμόζει σε κανέναν άνθρωπο, μπορεί να ανατραπεί.
Ο φόβος για το αύριο και η απαισιοδοξία, πρέπει και μπορεί να δώσουν τη θέση τους σε μια δημιουργική προσπάθεια συλλογικής ανάταξης.
Οι Έλληνες μπορούν, η Ελλάδα μπορεί.
Δεν πρόκειται για μια φράση – σύνθημα, άνευ περιεχομένου. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι, όταν τέθηκαν στόχοι και διαμορφώθηκε στρατηγική, υπήρξαν εθνικά ωφέλιμα αποτελέσματα, για ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, για κάθε Έλληνα.
Μια προϋπόθεση μπορεί να υπάρχει: η οικοδόμηση κλίματος εμποστοσύνης στον Ελληνικό λαό. Στις δυνατότητές του, στη δυνατότητα αξιοποίησης των μεγάλων συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας, του φυσικού μας πλούτου, των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού.
Και πάντα με προσήλωση στην υπεράσπιση του εθνικού και δημόσιου συμφέροντος.
Έτσι, οι Έλληνες θα αισθανθούν ως δική τους υπόθεση τη μετάβασή μας σε ένα καλύτερο και βιώσιμο μέλλον, με αξιοπρέπεια για όλους, με πολλαπλές δυνατότητες για τους νέους μας.
Και θα κάνουν συνειδητά πράξη, την άλλη μεγάλη προϋπόθεση, αυτή της συμμετοχής τους στην εθνική προσπάθεια.
ΣΤ. Το ΚΙΝΗΜΑ, αν και μικρό κόμμα, πρέπει να έχει πρωτοποριακή δομή και τρόπο λειτουργίας.
Καταρχήν να έχει τα αυτονόητα που έχουν σήμερα τα πιο προωθημένα κόμματα εντός και εκτός Ευρώπης.
Δηλαδή, ουσιαστική συμμετοχή των γυναικών στη λειτουργία και την εικόνα του, πέρα από την ποσόστωση.
Ουσιαστική συμμετοχή των νέων στη λειτουργία και την εικόνα του σε μια λογική, όχι μόνο συνύπαρξης, αλλά γόνιμης συνεργασίας των γενεών. Δεν πρέπει ούτε να αναπαράγουμε τον αποκλεισμό των νέων που βλέπει κανείς συχνά στην ελληνική κοινωνία, ούτε όμως να ενθαρρύνουμε μια ανταγωνιστική σχέση μεταξύ γενεών.
Ουσιαστική συμμετοχή στη λειτουργία και στην εικόνα του, των μειονοτήτων. Το πετύχαμε κάπως με τους μετανάστες, αλλά χρειάζονται πολλά βήματα ακόμα.
– Παράλληλα με τις κλασσικές μορφές λήψης αποφάσεων, χρειάζονται και ευέλικτα σχήματα, που να προωθούν αποτελεσματικά τις προτεραιότητές μας ώστε να μην αναπαράγουμε τη γραφειοκρατική λειτουργία μεγαλύτερων κομμάτων. Οι ομάδες αυτές μπορεί να ορίζονται για ορισμένο διάστημα, με σκοπό να επιτελέσουν συγκεκριμένο έργο που θα αξιολογείται και θα κρίνεται.
– Η σύνθεση ενός παραδοσιακού και ενός πρωτοποριακού τρόπου λειτουργίας θα συμβάλει να αναβαθμίσουμε την εικόνα μας, να προσελκύσουμε άλλες ομάδες ανθρώπων, να είμαστε χρήσιμοι στη χώρα και στο χώρο, ανεξάρτητα από το μέγεθός μας.
Το ΚΙΝΗΜΑ, αξίζει να αναδειχθεί και εκτός συνόρων ως ένα πρότυπο, σύγχρονο κόμμα.
Σήμερα, δεν κάνουμε παρά μόνον την αρχή για αυτήν την πορεία. Οι εμπειρίες από την πρώτη περίοδο λειτουργίας μας, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες.
40. Την τελευταία περίοδο, αυτή που μεσολάβησε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, έγιναν αρκετές συζητήσεις και αναλύθηκαν σε μεγάλο βαθμό οι λόγοι που δεν μας επέτρεψαν να δώσουμε το παρόν. Λόγοι πολιτικοί, οργανωτικοί, οικονομικοί.
Όλοι οι παράγοντες που μας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, θα πρέπει να συζητηθούν και στην πορεία, με εμπροσθοβαρές πρόσημο, με τρόπο που να συμβάλει θετικά στην περαιτέρω προσπάθειά μας. Οφείλουμε να αναλύσουμε τα δεδομένα, αναζητώντας τα ουσιώδη, χωρίς φημολογίες και σεναριολογίες.
Δεν υπάρχει τίποτα κάτω από το τραπέζι, ούτε κάτι που να κινείται σε υπόγειες διαδρομές. Όλα υπάρχουν και κινούνται στο φως της ημέρας. Δυνατότητες ή αδυναμίες, πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα, όλα είναι γνωστά, για όλα απαιτείται διάλογος, αλλά δεν δικαιολογείται οποιαδήποτε καταφυγή σε φήμες και σε αλλότρια σενάρια.
41. Η μοναδική ουσιαστική απάντηση σε όλα αυτά τα ζητήματα που μας αφορούν, μπορεί να έρθει μόνον από την πολιτική μας λειτουργία – στην κοινωνία, με την κοινωνία.
Ο οργανωτισμός, σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία, δεν προσφέρει λύσεις. Είναι δεδομένο ότι, απαιτείται ένα αξιόμαχο πολιτικά οργανωτικό σχήμα, αλλά η λειτουργία του δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική και επιμορφωτική. Η οργάνωση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, δεν μπορεί να παρουσιάζει χαρακτηριστικά γραφειοκρατίας, αλλά να αποτελεί πεδίο αναζήτησης ιδεών και προοδευτικών θέσεων και προτάσεων, που με τη σειρά τους να αποτελούν μέρος της λύσης του ζητήματος που αντιμετωπίζουν η χώρα και η κοινωνία, όχι μέρος του προβλήματος.
42. Την τελευταία περίοδο, υπήρξε μια γόνιμη ανταλλαγή απόψεων για την πορεία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Από αυτόν τον προβληματισμό, έχουν προκύψει ορισμένα συμπεράσματα τα οποία θα λάβουν τη μορφή αποφάσεων που θα κληθούμε όλοι να υλοποιήσουμε την επόμενη περίοδο.
43. Σε αυτό το πλαίσιο,
Με απόφαση του Προέδρου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ:
– Ανοίγουν οι διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν σε Προγραμματικό Συνέδριο, στα τέλη του πρώτου εξαμήνου του 2016. Για το λόγο αυτό, θα πραγματοποιηθεί ανοιχτός προσυνεδριακός διάλογος σε περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο καθώς και στις Οργανώσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, με βάση την Ιδρυτική μας Διακήρυξη, το πλαίσιο που παρατίθεται για το ΚΙΝΗΜΑ και το δικύβευμα που καλείται να φέρει σε πέρας, όπως και τα κείμενα που θα ακολουθήσουν. Σημειώνεται ότι, αποτελεί ιδρυτική μας δέσμευση πως για όλα τα πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα, οι αποφάσεις θα είναι συλλογικές.
– Ολοκληρώνεται μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, η συγκρότηση της Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου.
– Ο χρόνος διεξαγωγής του 1ου Συνεδρίου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, θα αποφασιστεί στο Προγραμματικό Συνέδριο, με γνώμονα, την αξιολόγηση της γενικότερης πορείας μας, αλλά και της πορείας της χώρας.
– Αρχίζει η συγκρότηση Δικτύων: Νέων, Γυναικών, Επιστημονικών και Εργασιακών Χώρων, Απόδημου Ελληνισμού, Μεταναστών/Προσφύγων κλπ.
Τέλος,
– Τις επόμενες ημέρες, θα ανακοινωθούν οι αποφάσεις για την οργανωτικά δομή του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ που θα μας οδηγήσει στο 1ο Συνέδριο και για τη σύνθεση προσωρινών οργάνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου