Γράφει η Νάσια Χρυσικού
Τόσο μικρό (πολιτικό) μπόι, τόση πολύ ζημιά. Η ίδια πάντα αίσθηση, σε κάθε μα κάθε δημόσια τοποθέτηση του σύγχρονου αντι-Μήδα του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου. Οι ίδιες εμμονές, η ίδια ρητορική, τα ίδια αποτελέσματα. Και σε στιγμές καίριες πάντα, όταν πληθαίνουν οι φωνές για την ανάγκη ανασυγκρότησης και επαναπροσδιορισμού του χώρου σε βάσεις στερεότερες και αντίστοιχες της εποχής που διανύουμε. Σε κάθε τέτοια πρόσκληση και πρόκληση εκείνος είναι πάντοτε παρών να ξεκινήσει μια ακόμη λευκή εκστρατεία. Και λέω λευκή γιατί δεν πολεμά ποτέ για τίποτα άλλο, πέρα από εκείνο που αντικρίζει στον καθρέφτη του.
Ο Βενιζέλος είναι ον βαθιά πολιτικό, με όρους πολιτικής του παρελθόντος. Ισχυροί μηχανισμοί και κλειστά ελεγχόμενα σχήματα. Επικριτικός και αποστασιοποιημένος πάντοτε ως προς τις εκάστοτε ηγεσίες, με σαφή διακριτό εσωκομματικό ρόλο για το ίδιο, δήμιος όμως επί των ημερών του σε αντίστοιχες φωνές αμφισβήτησης του. Είναι ο άνθρωπος που καταγγέλλει τις ηγεμονίες την ίδια στιγμή που καταργεί στοιχειώδεις διαδικασίες κομματικών οργάνων. Ο αυτόκλητος θεματοφύλακας μιας εθνικής προσπάθειας, με το μηδενικό κοινωνικό έρεισμα, που δεν αποστρατεύεται έως ότου δικαιωθεί αλλά και δεν στρατεύεται υπό κανένα σχήμα που δεν τον περιλαμβάνει τουλάχιστον ως ρυθμιστή προσώπων και πραγμάτων. Κράτος εν κράτει, σε μια παράταξη που την περίμενε πάντοτε στη γωνία, όλες τις χρονικές περιόδους που πληγώθηκε.
Είναι το πρόβλημα του χώρου ένα πρόσωπο θα αναρωτηθεί κανείς και δικαίως, είναι και αυτό απαντώ, όσο έχει τη δυνατότητα να ομιλεί εκ μέρους των πολλών και να εκφράζει λίγους. Γιατί στην πραγματικότητα ο ίδιος δεν μετρήθηκε ποτέ ανοιχτά, με διαδικασίες εκ του μηδενός και άνευ «προστατευτικών πλαισίων». Καταγγέλλει όσους τον αμφισβήτησαν ως διασπάστες, διεκδικεί για τον ίδιο το ρόλο του πορτιέρη ,ποιος χωρεί και ποιος όχι σε μια συνολικότερη προσπάθεια αλλά και δεν αποτολμά να διεκδικήσει με όρους κοινωνίας τη «δικαίωση» που του χρωστά η παράταξη και η χώρα.
Ιδού η Ρόδος για όποιον πιστεύει ότι μπορεί ξανά να κρυφτεί πίσω από συνολικές αναγκαιότητες και καλέσματα για να διεκδικήσει ρόλους και προσωπική δικαίωση . Ας κατονομαστεί και ας ξέρουμε ποιος και με ποιον συντάσσεται. Γιατί και γνώμη μου, δεν είναι αυτή η πρόθεση του κόσμου, να αναδείξει ή να δικαιώσει πρόσωπα. Οι πολιτικές ήταν πάντα το ζητούμενο και σ αυτές θα κριθεί αν έχει νόημα η οποιαδήποτε προσπάθεια. Και στις πολιτικές θεματοφύλακες είναι οι πολίτες.
Αν ένα πράγμα μπορεί να εγγυηθεί πραγματικά ο Βενιζέλος, αυτό είναι να αποθαρρύνει εκ νέου κάθε μελλοντική προσπάθεια σύγκλισης και σύνθεσης. Σ αυτό το πρόταγμα ήταν και παραμένει στρατευμένος.
Ο Βενιζέλος είναι ον βαθιά πολιτικό, με όρους πολιτικής του παρελθόντος. Ισχυροί μηχανισμοί και κλειστά ελεγχόμενα σχήματα. Επικριτικός και αποστασιοποιημένος πάντοτε ως προς τις εκάστοτε ηγεσίες, με σαφή διακριτό εσωκομματικό ρόλο για το ίδιο, δήμιος όμως επί των ημερών του σε αντίστοιχες φωνές αμφισβήτησης του. Είναι ο άνθρωπος που καταγγέλλει τις ηγεμονίες την ίδια στιγμή που καταργεί στοιχειώδεις διαδικασίες κομματικών οργάνων. Ο αυτόκλητος θεματοφύλακας μιας εθνικής προσπάθειας, με το μηδενικό κοινωνικό έρεισμα, που δεν αποστρατεύεται έως ότου δικαιωθεί αλλά και δεν στρατεύεται υπό κανένα σχήμα που δεν τον περιλαμβάνει τουλάχιστον ως ρυθμιστή προσώπων και πραγμάτων. Κράτος εν κράτει, σε μια παράταξη που την περίμενε πάντοτε στη γωνία, όλες τις χρονικές περιόδους που πληγώθηκε.
Είναι το πρόβλημα του χώρου ένα πρόσωπο θα αναρωτηθεί κανείς και δικαίως, είναι και αυτό απαντώ, όσο έχει τη δυνατότητα να ομιλεί εκ μέρους των πολλών και να εκφράζει λίγους. Γιατί στην πραγματικότητα ο ίδιος δεν μετρήθηκε ποτέ ανοιχτά, με διαδικασίες εκ του μηδενός και άνευ «προστατευτικών πλαισίων». Καταγγέλλει όσους τον αμφισβήτησαν ως διασπάστες, διεκδικεί για τον ίδιο το ρόλο του πορτιέρη ,ποιος χωρεί και ποιος όχι σε μια συνολικότερη προσπάθεια αλλά και δεν αποτολμά να διεκδικήσει με όρους κοινωνίας τη «δικαίωση» που του χρωστά η παράταξη και η χώρα.
Ιδού η Ρόδος για όποιον πιστεύει ότι μπορεί ξανά να κρυφτεί πίσω από συνολικές αναγκαιότητες και καλέσματα για να διεκδικήσει ρόλους και προσωπική δικαίωση . Ας κατονομαστεί και ας ξέρουμε ποιος και με ποιον συντάσσεται. Γιατί και γνώμη μου, δεν είναι αυτή η πρόθεση του κόσμου, να αναδείξει ή να δικαιώσει πρόσωπα. Οι πολιτικές ήταν πάντα το ζητούμενο και σ αυτές θα κριθεί αν έχει νόημα η οποιαδήποτε προσπάθεια. Και στις πολιτικές θεματοφύλακες είναι οι πολίτες.
Αν ένα πράγμα μπορεί να εγγυηθεί πραγματικά ο Βενιζέλος, αυτό είναι να αποθαρρύνει εκ νέου κάθε μελλοντική προσπάθεια σύγκλισης και σύνθεσης. Σ αυτό το πρόταγμα ήταν και παραμένει στρατευμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου