Δυστυχώς, τα γραπτά μένουν. Όταν, λοιπόν, η –αυτοαποκαλούμενη- «θεσμική οικονομολόγος» Έλενα Παναρίτη υπερασπιζόταν τα… «μνημονιακά» προγράμματα, τότε η «Αυγή» κατήγγελε τον… «ύποπτο ρόλο» της –πού να φανταστεί ο συντάκτης του κειμένου ότι αργότερα, η ίδια θα γινόταν εκπρόσωπος της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στο ΔΝΤ.Στις 3 Μαΐου 2012, λοιπόν (δηλαδή λίγο πριν τις πρώτες εκλογές του 2012), στη στήλη «Παραπολιτικά» της «Αυγής», είχε δημοσιευθεί ένα κείμενο υπό τον εύγλωττο τίτλο «ο ρόλος της κ. Παναρίτη», το οποίο έχει ως εξής:
«Η Έλενα Παναρίτη ήταν βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, γνωστή από όσα "πρόσφερε" στην "ανοικοδόμηση" της οικονομίας του Περού επί Φουτζιμόρι (ο οποίος σήμερα κατηγορείται για διαφθορά και ζει στην Ιαπωνία...). Γνωστή για τις μάλλον νεοφιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις της, η Ελ. Παναρίτη άλλαξε "μέντορα" και από τον Γ. Παπανδρέου πήγε στον Αντ. Σαμαρά!
"Ο κ. Σαμαράς μου κάνει και εμένα εντύπωση, αλλά μου κάνει πολύ θετική εντύπωση", λέει (στο "Ράδιο 9") και υποστηρίζει ότι "ο κ. Σαμαράς έχει κάνει μια πολύ σοβαρή αντιμετώπιση στη γραφειοκρατία και την έχει ξεκάθαρα δηλώσει ως κεντρικό σημείο των αλλαγών: Μία μικρή κυβέρνηση 15 -λέει- υπουργών και μία διαχείριση χαμηλών τριβών με χαμηλή γραφειοκρατία".
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι πως η Ν.Δ. "μοιράζει" αυτή την συνέντευξη, θεωρώντας ότι την ενισχύει προεκλογικά, λες και πήρε "φλουρί κωνσταντινάτο". Προσωπικά, και με όλο τον σεβασμό στην κυρία και το όντως πλούσιο βιογραφικό της, θα σκεφτόμουν μήπως την έχει βάλει το ΠΑΣΟΚ. Αλλά η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. μπορεί και να την ανεβάσει στο μπαλκόνι του Ζαππείου!».
Σαν να μην έφτανε αυτό, η ίδια η Έλενα Παναρίτη με άρθρο της υπερασπιζόταν πλήρως την πολιτική της κυβέρνησης Φουτζιμόρι στο Περού (καθώς η ίδια θήτευσε εκεί εκπροσωπώντας την Παγκόσμια Τράπεζα) παρά το γεγονός ότι με αυτή την «μεταρρύθμιση», η τότε κυβέρνηση έδωσε στους αγρότες τίτλους ιδιοκτησίας για να μπορέσουν να τους χρησιμοποιήσουν ως εγγύηση και να πάρουν δάνεια από τις τράπεζες και, στη συνέχεια, μέσα σε 2 χρόνια, οι τράπεζες… πήραν όλα τα χωράφια των αγροτών.
Μάλιστα, με άρθρο της στην ιστοσελίδα Protagon, τώρα πρόσφατα, στις 29 Δεκεμβρίου 2014, η Έλενα Παναρίτη «έβλεπε» μόνο τα… καλά της πολιτικής που η ίδια άσκησε στο Περού, γράφοντας άρθρο με τίτλο «Ας το κάνουμε όπως το Περού», το οποίο έχει ως εξής:
«Πέρασαν 20 και πλέον χρόνια από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι της αλλαγής του Περού αλλά και το πείσμα μου για την αλλαγή του οικονομικού αναπτυξιακού μοντέλου που χρησιμοποιούσε η Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μέχρι τότε.
Πώς λοιπόν το Περού κατάφερε να ξεφύγει από την κρίση καθώς και την απόλυτη φτώχια και χρεοκοπία; Τι πρέπει να μας διδάξει; Πως από το 7,000%/ μήνα πληθωρισμό τώρα έχει 2.86%/ χρόνο. Πώς από μία χώρα τραγωδία – ‘Αποτυχημένο Κράτος’ (Failed State) έγινε ένα εξαιρετικό παράδειγμα μεταρρυθμιστικού Success Story φτιάχνοντας μια εύρωστη και κραταιά μεσαία τάξη, αντιστρέφοντας τις αναταραχές και τον συνεχή τρόμο που επικρατούσε στη χώρα σε μία ειρηνική κατάσταση. Παράλληλα η χώρα, κατέγραψε μείωση φτώχειας κατά 40+ μονάδες (60-22%) καθώς και για 12 συναπτά έτη υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Ακούγοντας τους πρωταγωνιστές των μεταρρυθμίσεων να περιγράφουν το διαλυμένο Περού θυμήθηκα τα δυνατά συναισθήματα τρόμου που είχα τότε. Ένιωσα στο πετσί μου τη μυρωδιά του φόβου όταν έβγαινε κανείς να περπατήσει στους δρόμους στη Λίμα το 1991, αφού κάθε βράδυ έπεφταν περίπου 60 βόμβες και γίνονταν απαγωγές συνεχώς. Ένιωσα ξανά το πάγωμα του βλέμματος όλων όταν ακουγόταν κρότος και ριπές. Το ρίγος που με διαπερνούσε όταν δεν ήξερα εγώ μαζί με άλλους εάν θα υπάρχει αύριο. Η τέλεια ανασφάλεια. Κάθε βράδυ τόνοι εκρηκτικών από τον ένοπλο αγώνα των τρομοκρατικών ομάδων το Sendero Luminozo- Movimiento Revolucionario Tupac Amaru. Οι νεκροί ανήλθαν σε πάνω από 100 χιλιάδες. Το Περού σήκωσε τα χέρια και απλά είπε «δεν μπορώ να πληρώσω τα εσωτερικά ούτε τα εξωτερικά χρέη». Και διέκοψε και την πληρωμή των «μνημονιακών» δανείων με την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Το Περού χρεοκόπησε! Πολλές φορές δεν είχε τρεχούμενο νερό και ρεύμα. Εάν υπήρχε κάποια οικονομική δυνατότητα, οικογένειες είχαν γεννήτριες και αγόρασαν τις υπηρεσίες ιδιωτικής αστυνομίας διότι ούτε οι υπηρεσίες αυτές λειτουργούσαν. Είχαν απομείνει μόνο ένα με δύο ξενοδοχεία και εστιατόρια. Το μεγάλο μπαμ ήταν όταν κάποια στιγμή το ’92 έπεσε και επιδημία χολέρας, ενώ ο αναλφαβητισμός και η φτώχεια παρέμεναν. Εάν είχα ζωγραφίσει τη Λίμα το ’90 όταν αρχίσαμε να εργαζόμαστε με αυτόν τον λαό θα ήταν όλα σε απόχρωση του γκρι - ψηλές τσιμεντένιες μάντρες, σκυθρωποί άνθρωποι πολλοί λίγοι έξω στους δρόμους. Την ίδια περίοδο βρέθηκαν υπό χρεοκοπία και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Ο λαός του Περού ξεπέρασε τα όρια της υπομονής και των κενών υποσχέσεων για προοπτικές έτσι λοιπόν επήλθαν δύο μεγάλες αλλαγές.
1. Η ψήφιση ενός παντελούς άγνωστου ιαπωνικής καταγωγής μετανάστη/ Περουβιανού δεύτερης γενιάς (NI SEI) Alberto Fujimori.
Oι ψηφοφόροι ξεγέλασαν όλα τα γκάλοπ και τις προβλέψεις, και αντί να επιλέξουν τις γνωστές πολιτικό-ιδεολογικές «ταμπέλες» ψήφισαν μια ιδεολογικά ουδέτερη κυβέρνηση, όπου όλοι δούλευαν σε συλλογικό επίπεδο για την ανόρθωση της χώρας τους. Το μόνο που γνώριζαν αναφορικά με τον Fujimori, ήταν ότι είχε το όνομα του «δουλευταρά» και του περιθωριοποιημένου από την ελιτίστικη παραδοσιακή κοινωνία του Περού.
2. Όταν ο Fujimori στον πρώτο μήνα, κατανόησε πλήρως τι έλειπε από τη χώρα πήρε τη συνειδητή απόφαση να γίνει Ηγέτης. Αποφάσισε ότι έπρεπε να είναι τολμηρός και θαρραλέος. Κάλεσε από το εξωτερικό τους καλύτερους Περουβιανούς οικονομολόγους και επιχειρηματίες να προσφέρουν. Το όραμά τους: να φτιάξουν μια φιλήσυχη και εύρωστη χώρα. Το πείσμα τους ήταν άκαμπτο. Οι αλλαγές άρχισαν να φαίνονται στους πρώτους τέσσερις μήνες.
Οι μεταρρυθμίσεις ήταν ριζικές, αυστηρά στοχευμένες, χωρίς πισωγύρισμα.
Μακροοικονομική σταθερότητα με:
- Την επανέκδοση νομίσματος (Ώστε να περιορίσουν δραστικά τον πληθωρισμό)
- Άνοιγμα των επιμέρους κλάδων, απελευθέρωση αγορών.
- μείωση εξόδων του δημοσίου κ.λπ.
- Ενσωμάτωση διεθνών εμπειριών
- Αλλαγή του Συντάγματος με κίνητρα υπέρ της ιδιωτικής περιουσίας.
- Οργάνωση Μητρώων (registries) για τις δημόσιες επιχειρήσεις, έτσι ώστε να γίνει η σωστή ιδιωτικοποίησή τους σε μέγιστη αποτίμηση
- Η οργάνωση του ρυθμιστικού πλαισίου ιδιωτικοποιήσεων συνέβαλε στις υψηλές αποτιμήσεις, αφού το επενδυτικό περιβάλλον έγινε ελκυστικό.
- Απλοποίηση και οργάνωση μητρώου για την ακίνητη περιουσία – σπίτια, χωράφια. Στο παλιό Φεουδαρχικό Περού ενώ είχαν απαλλοτριωθεί τα φέουδα το 1967, καμία κυβέρνηση δεν έδωσε τη δυνατότητα εγγραφής των τίτλων σε ένα απλό και ασφαλές κτηματολόγιο μέχρι το 1997. Αυτό και μόνο έδωσε προβάδισμα στην εδραίωση της μεσαίας τάξης.
- Σοβαρή απλοποίηση της γραφειοκρατίας καθιστώντας τη χώρα προβλέψιμη.
- Υποδειγματική απλοποίηση και μεταρρύθμιση των εφοριών και του φορολογικού συστήματος (έγινε μια φορά και όχι κάθε τρεις και λίγο όπως στην Ελλάδα)
Σήμερα ενώ έχουν ψηφίσει και αλλάξει τέσσερις Πρόεδροι από το 2000, κανένας δεν άγγιξε καμία από τις θεσμικές αυτές αλλαγές, γιατί είναι πλέον κεκτημένα των Περουβιανών και έχουν χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών. Οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις εδραιώθηκαν σωστά, προσφέροντας την πολυπόθητη βιώσιμη ανάπτυξη.
Να λοιπόν η συνταγή: Ένας δυνατός ηγέτης να τολμά, να επιλέγει άξιους συμβούλους και να παρεμβαίνει σε παθογένειες δεκαετιών. Ας μάθουμε από άλλους. Αν αυτοί μπόρεσαν, μπορούμε και εμείς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου