Η Ελλάδα της Δραχμής είναι ήδη εδώ κι ας χρησιμοποιεί ακόμα ευρώ. Τις τελευταίες 40 μέρες η χώρα τρέχει με μανία προς τα πίσω, κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό της και προσπαθεί με πάθος να αυτοκτονήσει.
Η πρώτη «κυβέρνηση της Αριστεράς» στην πράξη αποδεικνύεται μια απολύτως συνειδητή σύμπραξη των πιο αδίστακτων λαϊκιστών της Μεταπολίτευσης, η οποία μόνιμα τελειώνει και πάντα είναι εδώ, με τη σκοτεινή της πλευρά να κυριαρχεί όλο και περισσότερο. Όπως και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εκκωφαντικά αποτυχημένης κυβέρνησης, έτσι και τώρα, ουδέν αίτημα αλλαγής διατυπώνεται. Ο στόχος είναι ένας και μη διαπραγματεύσιμος: η επιστροφή στο καταστροφικό παρελθόν.
Την ώρα που η κυβέρνηση σοκάρει τον δυτικό κόσμο με την ελαφρότητα που χρησιμοποιεί τον όρο «ανθρωπιστική κρίση», οι υπουργοί της σπεύδουν πρώτα να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των πελατειακών μηχανισμών που την έφεραν στα πράγματα. Ο υπουργός Παιδείας ανακάλυψε ότι το βασικό πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος ήταν τα πειραματικά σχολεία και ο υπουργός Υποδομών επανέφερε τάχιστα τα προνόμια των καθεστωτικών συνδικαλιστών της ΔΕΗ. Στο παρασκήνιο, ο επικίνδυνα σαχλός εθνικισμός του Πάνου Καμμένου ξεπλένεται στο πλυντήριο της Αριστεράς και της Προόδου και ποιος ξέρει πόσοι Μπαλτάκοι έχουν ήδη πάρει θέση στον κρατικό μηχανισμό.
Κανείς δεν μιλάει για παραγωγή κι ανάπτυξη, όλοι τρέχουν απλώς να πάρουν ένα κομμάτι από μια διαρκώς συρρικνούμενη πίτα. Οι νέοι Έλληνες μεταναστεύουν μαζικά χωρίς στο εξωτερικό να τους παραμένει κανένας παράδεισος. Τους αρκεί να σωθούν από την κινούμενη άμμο της μιζέριας που καταπίνει τους πάντες και τα πάντα.
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά έχει αρχίσει να πιάνει και ο Θεός της Ελλάδας ακόμα να φανεί. Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος, ας παραιτηθεί. Αν δεν θέλει, να το πει ανοιχτά. Η Ελλάδα της Ευρώπης δεν τεμαχίζεται, δεν χαρίζεται και ανήκει σε αυτούς που έρχονται. Υπήρχε η χώρα και πριν αποφασίσουν ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη να αλλάξουν τον κόσμο, θα υπάρχει και μετά.
Την ώρα που η κυβέρνηση σοκάρει τον δυτικό κόσμο με την ελαφρότητα που χρησιμοποιεί τον όρο «ανθρωπιστική κρίση», οι υπουργοί της σπεύδουν πρώτα να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των πελατειακών μηχανισμών που την έφεραν στα πράγματα. Ο υπουργός Παιδείας ανακάλυψε ότι το βασικό πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος ήταν τα πειραματικά σχολεία και ο υπουργός Υποδομών επανέφερε τάχιστα τα προνόμια των καθεστωτικών συνδικαλιστών της ΔΕΗ. Στο παρασκήνιο, ο επικίνδυνα σαχλός εθνικισμός του Πάνου Καμμένου ξεπλένεται στο πλυντήριο της Αριστεράς και της Προόδου και ποιος ξέρει πόσοι Μπαλτάκοι έχουν ήδη πάρει θέση στον κρατικό μηχανισμό.
Κανείς δεν μιλάει για παραγωγή κι ανάπτυξη, όλοι τρέχουν απλώς να πάρουν ένα κομμάτι από μια διαρκώς συρρικνούμενη πίτα. Οι νέοι Έλληνες μεταναστεύουν μαζικά χωρίς στο εξωτερικό να τους παραμένει κανένας παράδεισος. Τους αρκεί να σωθούν από την κινούμενη άμμο της μιζέριας που καταπίνει τους πάντες και τα πάντα.
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά έχει αρχίσει να πιάνει και ο Θεός της Ελλάδας ακόμα να φανεί. Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος, ας παραιτηθεί. Αν δεν θέλει, να το πει ανοιχτά. Η Ελλάδα της Ευρώπης δεν τεμαχίζεται, δεν χαρίζεται και ανήκει σε αυτούς που έρχονται. Υπήρχε η χώρα και πριν αποφασίσουν ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη να αλλάξουν τον κόσμο, θα υπάρχει και μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου