Γεννήθηκε στη γη των Αζτέκων, παίζει μπάλα στη γη των Ίνκας, αλλά στις φλέβες του, κυλά ελληνικό αίμα. Ο Λάμπρος Κοντογιάννης αφηγείται την ιστορία του, στο Sport24.gr
Ο Λάμπρος Κοντογιάννης έχει ελληνικό επίθετο, κυλά στις φλέβες του ελληνικό αίμα, ήταν συμπαίκτης με τον Άλαν Πουλίδο στην Τίγρες και “ζητά” από τον Σέρχιο Μαρκαριάν, να τον καλέσει στην Εθνική Ελλάδας. Γνωρίστε τον, μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sport24.gr.
Παίζει ως κεντρικός αμυντικός και ως αμυντικό χαφ. Του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι “Τέρας”. Γιατί, όμως; Διαβάστε τι λέει ο Λάμπρος Κοντογιάννης, για το παρατσούκλι του στο Sport24.gr:“Με φωνάζουν, εδώ στο Περού κυρίως, “Τέρας”. Αυτό είναι το παρατσούκλι μου. Πηγαίνω σε όλες τις μπαλιές με δύναμη, δεν θέλω να αφήνω καμία μπάλα χαμένη”.
Συμπαίκτης με τον Πουλίδο
Κι όμως, ήταν συμπαίκτης με τον Άλαν Πουλίδο, στην Τίγρες. Ο Λάμπρος Κοντογιάννης, θυμάται, τη συνύπαρξή του με το Μεξικανό επιθετικό του Λεβαδειακού και τον συστήνει στο ελληνικό φίλαθλο κοινό.“Ναι, ξέρω πολύ καλά τον Άλαν. Ήμασταν συμπαίκτες στην Τίγρες και πήραμε το Απερτούρα του 2011. Είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής αλλά το ίδιο είναι και σαν άνθρωπος. Του εύχομαι τα καλύτερα μέσα από την καρδιά μου και να προσαρμοστεί τάχιστα.”
Καραγκούνης, Σαμαράς κι οι άλλοι
Είναι τόσο χιλιόμετρα μακριά. Σε άλλη ήπειρο. Παρακολουθεί άραγε το ελληνικό πρωτάθλημα ή την Εθνική Ελλάδας. Κι αν ναι, ποιους ξεχωρίζει;
“Παρακολουθώ πάντα το ελληνικό πρωτάθλημα και βλέπω τα αποτελέσματα. Εξάλλου, πολλοί ποδοσφαιριστές από τη Νότιο Αμερική – υψηλού επιπέδου – έρχονται στην Ελλάδα για να παίξουν ποδόσφαιρο, κι αυτό το κάνει πιο γνωστό. Από ποδοσφαιριστές, ξεχωρίζω τον Γιώργο Καραγκούνη και τον Γιώργο Σαμαρά. Είναι αυτοί που έχουν αποτελέσει σημείο αναφοράς, τα τελευταία δύο χρόνια στην εθνική ομάδα και αυτοί που τα πήγαν καλύτερα, στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. “
Το Sport24.gr ρώτησε τον κεντρικό αμυντικό της Μελγκάρ ποιος είναι ο προσωπικός του στόχος, ποιες είναι οι διαφορές του ποδοσφαίρου της Νοτίου Αμερικής από αυτό της Ευρώπης, αλλά και ποιες αυτές ανάμεσα στα διάφορα πρωταθλήματα της ηπείρου, όπως το μεξικάνικο με το περουβιανό.“Το μεξικάνικο πρωτάθλημα είναι ένα από τα καλύτερα, στην Αμερική, είναι ένας πρωτάθλημα με πολλή ποιότητα, στην τεχνική. Το περουβιανό πρωτάθλημα είναι πιο κάθετο, παίζεται πιο πολύ από τις πτέρυγες. Είναι διαφορετικά πρωταθλήματα, ως προς το ποδόσφαιρο που παίζεται.Τώρα, είμαι στο Περού, όπου αγωνίζομαι για λογαριασμό της Μελγκάρ και θέλω να πάρω το πρωτάθλημα στη χώρα. Είναι μία σοβαρή ομάδα και με έχουν μεταχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο. Η διοίκηση, το τεχνικό επιτελείο, όλοι εδώ στην Αρεκίπα του Περού, κάνουν την κάθε ημέρα μου καλύτερη από την προηγούμενη.
“Νομίζω, ότι Ευρώπη και Λατινική Αμερική είναι δύο στυλ ποδοσφαίρου με τελείως διαφορετική νοοτροπία, όσον αφορά στη ποιότητα και την ταχύτητα. Θα ήθελα μία ημέρα να αποδείξω, τι μπορώ να κάνω”
Γκατούζο, Τουρέ και υψόμετρο
Ο 26άχρονος κεντρικός αμυντικός της Μελγκάρ, συμπαίκτης του Κάρλος Ασκουές που πέρασε από την Ελλάδα με τη φανέλα του Παναιτωλικού, υποδεικνύει τα ινδάλματά του από το χώρο του ποδοσφαίρου, ενώ μας ταξιδεύει στις ιδιομορφίες του ποδοσφαίρου της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής.“Παλαιότερα, ήταν ο Τζενάρο Γκατούζο, για την ηγετική του φυσιογνωμία. Τώρα, μου αρέσει πιο πολύ ο Γιαγιά Τουρέ για το μαρκάρισμά του, την ικανότητά του να σκοράρει και να παίζει όσο πιο απλά, γίνεται.
Εδώ, στο Περού, τη Βολιβία, τη Βενεζουέλα και τις άλλες χώρες, υπάρχουν ομάδες που έχουν πλεονεκτήματα. Παίζουν σε πάνω από 2.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, άλλα γήπεδα είναι με συνθετικό χλοοτάπητα, άλλα με 40 βαθμούς Κελσίου. Είναι τόσο όμορφο, που πρέπει να προσαρμοστείς σε διαφορετικές συνθήκες.”
Επιμέλεια: Βασίλης Τεμπέλης- sport24.gr
Ο Λάμπρος Κοντογιάννης έχει ελληνικό επίθετο, κυλά στις φλέβες του ελληνικό αίμα, ήταν συμπαίκτης με τον Άλαν Πουλίδο στην Τίγρες και “ζητά” από τον Σέρχιο Μαρκαριάν, να τον καλέσει στην Εθνική Ελλάδας. Γνωρίστε τον, μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sport24.gr.
Ο πατέρας από το Αγρίνιο
Αρχικά ο Λάμπρος Κοντογιάννης, που αγωνίζεται στην περουβιανή Μελγκάρ ως δανεικός από τη μεξικάνικη Τίγρες, εξηγεί στο Sport24.gr που οφείλεται το ελληνικό του επίθετο και οι ελληνικές του ρίζες. “Γεννήθηκα, στην πόλη Μανσανίγιο της επαρχίας Κολίμα στο Μεξικό. Ο πατέρας μου είναι Έλληνας, για την ακρίβεια είναι από το Αγρίνιο. Γι’ αυτό και το όνομα μου, είναι ελληνικό. Δυστυχώς, δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα.Αλλά, θα ήθελα μία ημέρα να έρθω εκεί και να παίζω ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μιλώ καλά τα ελληνικά, παρά μόνο τα ισπανικά. Είναι σίγουρο, ότι νιώθω Έλληνας, πάντα ήθελα να έρθω στην Ελλάδα και να γνωρίσω την πατρίδα μου για ο,τι με συνδέει με τον πατέρα μου, μακάρι να έρθω μία ημέρα.”
Αρχικά ο Λάμπρος Κοντογιάννης, που αγωνίζεται στην περουβιανή Μελγκάρ ως δανεικός από τη μεξικάνικη Τίγρες, εξηγεί στο Sport24.gr που οφείλεται το ελληνικό του επίθετο και οι ελληνικές του ρίζες. “Γεννήθηκα, στην πόλη Μανσανίγιο της επαρχίας Κολίμα στο Μεξικό. Ο πατέρας μου είναι Έλληνας, για την ακρίβεια είναι από το Αγρίνιο. Γι’ αυτό και το όνομα μου, είναι ελληνικό. Δυστυχώς, δεν έχω έρθει ποτέ στην Ελλάδα.Αλλά, θα ήθελα μία ημέρα να έρθω εκεί και να παίζω ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μιλώ καλά τα ελληνικά, παρά μόνο τα ισπανικά. Είναι σίγουρο, ότι νιώθω Έλληνας, πάντα ήθελα να έρθω στην Ελλάδα και να γνωρίσω την πατρίδα μου για ο,τι με συνδέει με τον πατέρα μου, μακάρι να έρθω μία ημέρα.”
Συμπαίκτης με τον Πουλίδο
Κι όμως, ήταν συμπαίκτης με τον Άλαν Πουλίδο, στην Τίγρες. Ο Λάμπρος Κοντογιάννης, θυμάται, τη συνύπαρξή του με το Μεξικανό επιθετικό του Λεβαδειακού και τον συστήνει στο ελληνικό φίλαθλο κοινό.“Ναι, ξέρω πολύ καλά τον Άλαν. Ήμασταν συμπαίκτες στην Τίγρες και πήραμε το Απερτούρα του 2011. Είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής αλλά το ίδιο είναι και σαν άνθρωπος. Του εύχομαι τα καλύτερα μέσα από την καρδιά μου και να προσαρμοστεί τάχιστα.”
Να με καλέσει ο Μαρκαριάν
Αγωνίζεται στο Περού. Εκεί όπου ομοσπονδιακός τεχνικός πριν λίγο καιρό, ήταν ο νυν της Εθνικής Ελλάδας. Ο 26άχρονος Λάμπρος Κοντογιάννης μεταφέρει στο Sport24.gr τι λένε στο Περού για τον Σέρχιο Μαρκαριάν και του απευθύνει μία πρόσκληση. “Όλοι, εδώ στο Περού, μιλούν για ένα τεχνικό πολύ ικανό. Για ένα προπονητή δουλευταρά, που βγάζει το καλύτερο δυνατό από κάθε ποδοσφαιριστή του, που κάνει κάθε ποδοσφαιριστή του να χαίρεται την μπάλα. Πέστε του να με καλέσει στην Εθνική Ελλάδας (γέλια)”Είναι τόσο χιλιόμετρα μακριά. Σε άλλη ήπειρο. Παρακολουθεί άραγε το ελληνικό πρωτάθλημα ή την Εθνική Ελλάδας. Κι αν ναι, ποιους ξεχωρίζει;
“Παρακολουθώ πάντα το ελληνικό πρωτάθλημα και βλέπω τα αποτελέσματα. Εξάλλου, πολλοί ποδοσφαιριστές από τη Νότιο Αμερική – υψηλού επιπέδου – έρχονται στην Ελλάδα για να παίξουν ποδόσφαιρο, κι αυτό το κάνει πιο γνωστό. Από ποδοσφαιριστές, ξεχωρίζω τον Γιώργο Καραγκούνη και τον Γιώργο Σαμαρά. Είναι αυτοί που έχουν αποτελέσει σημείο αναφοράς, τα τελευταία δύο χρόνια στην εθνική ομάδα και αυτοί που τα πήγαν καλύτερα, στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. “
Το Sport24.gr ρώτησε τον κεντρικό αμυντικό της Μελγκάρ ποιος είναι ο προσωπικός του στόχος, ποιες είναι οι διαφορές του ποδοσφαίρου της Νοτίου Αμερικής από αυτό της Ευρώπης, αλλά και ποιες αυτές ανάμεσα στα διάφορα πρωταθλήματα της ηπείρου, όπως το μεξικάνικο με το περουβιανό.“Το μεξικάνικο πρωτάθλημα είναι ένα από τα καλύτερα, στην Αμερική, είναι ένας πρωτάθλημα με πολλή ποιότητα, στην τεχνική. Το περουβιανό πρωτάθλημα είναι πιο κάθετο, παίζεται πιο πολύ από τις πτέρυγες. Είναι διαφορετικά πρωταθλήματα, ως προς το ποδόσφαιρο που παίζεται.Τώρα, είμαι στο Περού, όπου αγωνίζομαι για λογαριασμό της Μελγκάρ και θέλω να πάρω το πρωτάθλημα στη χώρα. Είναι μία σοβαρή ομάδα και με έχουν μεταχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο. Η διοίκηση, το τεχνικό επιτελείο, όλοι εδώ στην Αρεκίπα του Περού, κάνουν την κάθε ημέρα μου καλύτερη από την προηγούμενη.
Γκατούζο, Τουρέ και υψόμετρο
Ο 26άχρονος κεντρικός αμυντικός της Μελγκάρ, συμπαίκτης του Κάρλος Ασκουές που πέρασε από την Ελλάδα με τη φανέλα του Παναιτωλικού, υποδεικνύει τα ινδάλματά του από το χώρο του ποδοσφαίρου, ενώ μας ταξιδεύει στις ιδιομορφίες του ποδοσφαίρου της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής.“Παλαιότερα, ήταν ο Τζενάρο Γκατούζο, για την ηγετική του φυσιογνωμία. Τώρα, μου αρέσει πιο πολύ ο Γιαγιά Τουρέ για το μαρκάρισμά του, την ικανότητά του να σκοράρει και να παίζει όσο πιο απλά, γίνεται.
Εδώ, στο Περού, τη Βολιβία, τη Βενεζουέλα και τις άλλες χώρες, υπάρχουν ομάδες που έχουν πλεονεκτήματα. Παίζουν σε πάνω από 2.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, άλλα γήπεδα είναι με συνθετικό χλοοτάπητα, άλλα με 40 βαθμούς Κελσίου. Είναι τόσο όμορφο, που πρέπει να προσαρμοστείς σε διαφορετικές συνθήκες.”
Επιμέλεια: Βασίλης Τεμπέλης- sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου