ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Αυτή η πόλη είναι γεγονός ότι πέρα από πολύ ωραία πράγματα που έχει να σου προσφέρει, μερικές φορές σε πληγώνει. Περισσότερο σε πληγώνουν καθημερινές εικόνες της που εν πολλοίς τις δημιουργούν οι ίδιοι οι άνθρωποί της. Εικόνες που συχνά τις συζητάμε μεταξύ μας στα σαλόνια, στις παρέες, παντού. 

Πόσες φορές δεν έχουμε συζητήσει μεταξύ μας για τα απορρίμματα  που στοιβάζονται από τους καταστηματάρχες του κέντρου γύρω από τους κάδους; Και πόσες άλλες δεν σχολιάσαμε την γειτόνισσα που… «σημαδεύει» από το μπαλκόνι της  με την σακούλα απορριμμάτων τον κάδο που είναι από κάτω; Ασφαλώς πολλές και συνεχώς.

 

Περπατώντας στους δρόμους της πόλης σήμερα (έτσι κάνουν οι ΓΑΤΟΙ), μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι καθώς για πολλοστή φορά παρατήρησα αφισοκολλήσεις  πάνω στους κάδους. Παρατήρησα την επιμονή των ανθρώπων που εργάζονται στα διάφορα Γραφεία Κηδειών να επιμένουν να κολλούν τα πένθιμα αγγελτήρια τους στις κολώνες της ΔΕΗ ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που ο Δήμος Αγρινίου ακριβώς δίπλα έχει τοποθετήσει ειδικά ταμπλό για αυτό το σκοπό (δες τις σημερινές φωτογραφίες από την οδό Αναστασιάδη).

Και όλα τα παραπάνω προέρχονται από δικές συμπεριφορές. Από δικές μας αμέλειες, απροσεξίες, αδιαφορία. Μήπως θα πρέπει όσοι έχουν μια διαφορετική αντίληψη και για την κοινωνική συνοχή αλλά και την λειτουργία μιας πόλης να αρχίσουν να αντιδρούν σε αυτά τα καθημερινά…. «φαλτσοσφυρίγματα»; Λέμε μήπως γιατί πώς να το κάνουμε αν δεν υπάρξει αντίδραση από κανέναν η αμέριμνη γειτόνισσα θα συνεχίσει να ρίχνει τα αποφάγια της στον μπλε κάδο που είναι για τη ανακύκλωση αλλά ταυτόχρονα η ίδια θα διαμαρτύρεται γιατί γίνεται καθημερινή αποκομιδή των πράσινων κάδων και οι…. Μπλε μυρίζουν!!! Κάνουμε λάθος;