Είμαι ένας κεραμιδόγατος. Ένα παιδάκι μια μέρα με μάζεψε από το δρόμο για να με κάνει κατοικίδιο. Ωραίο το σπίτι του, δε λέω. Είχε μυρωδιές στην κουζίνα, τραπέζι με μεζέδες για να σκαρφαλώνεις, να αρπάζεις και να τρέχεις, σκουπιδοτενεκέ γεμάτο που αναποδογύριζε εύκολα, μαλακές πολυθρόνες για χουζούρι και άνετο ύπνο, κατάλληλα χαλιά για να ξύνεις και να ακονίζεις τα νύχια, είχε μπιμπελό διάφορα για να τα κυλάς και να παίζεις. Όλα θα ήταν υπέροχα, αν δεν υπήρχαν οι πόρτες που κλείνανε και δε σε αφήνανε να βγεις έξω...
(απο το βιβλίο της Ειρήνης Καμαράτου - Γιαλλούση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου