Η ψήφος στα 17 είναι win-win για ΣΥΡΙΖΑ

Κάποιες επισημάνσεις τακτικής και προσωπικά σχόλια για την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για απλή αναλογική:

Γράφει ο Στέφανος Παραστατίδης
1) Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει απλή αναλογική (ΑΑ), με ψήφο στα 17 και χωρίς κατάτμηση των περιφερειών. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να περάσει η ΑΑ. Η κατάτμηση είναι το διαπραγματευτικό του χαρτί (το τυράκι για το τέλος), δηλαδή θα την βάλει -υποτίθεται- στο τραπέζι και θα συμβιβαστεί με αυτήν, ενώ πρόκειται για τη μόνη αυτονόητη αλλαγή ενός πελατειακού εκλογικού νόμου. Έτσι, θα δώσει άλλοθι και σε κόμματα που πιθανώς θα στηρίξουν την ΑΑ προς τους ψηφοφόρους τους.
Η μέχρι τώρα πρόταση ΣΥΡΙΖΑ δεν λύνει απολύτως κανένα από τα δομικά προβλήματα του εκλογικού συστήματος και καταφανώς αποδεικνύει και τα »άδολα» κίνητρα.
(προσωπικά είμαι υπερ ενός αναλογικότερου Ε.Σ. αλλά όχι υπέρ ΑΑ. Δεν είναι μόνο το ρίσκο επί της σταθερότητας αλλά και οι μειωμένες πιθανότητες για τις απαραίτητες μεγάλες αλλαγές από κυβερνήσεις με περισσότερα των 2 ή 3 κομμάτων)
2) Η ψήφος στα 17 είναι win-win για ΣΥΡΙΖΑ. Σε περίπτωση που γίνει πεδίο σύγκρουσης, επωφελείται αυτόματα αυτός που την προτείνει και ο 17αρης τιμωρεί αυτόν που διατίθεται να τον αποκλείσει.
Σε περίπτωση που, στο πεδίο της διαπραγμάτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ το πάρει πίσω, επωφελείται εξίσου διότι έχει διαμορφώσει το κλίμα υπέρ του.
Σε επίπεδο τακτικής, η μόνη σωστή στρατηγική για την αντιπολίτευση είναι να μην βοηθήσει στη δημιουργία πεδίου πόλωσης στο ζήτημα αυτό και αν εκτιμά ότι θα έχει απώλειες, να το δει δια της πλαγίας οδού με όρους συνταγματικότητας (‪#‎ανήλικοι‬).
(προσωπικά, είμαι υπέρ της ψήφου στα 17)
3) Η Περίπτωση μη ψήφισης του νόμου από ενισχυμένη πλειοψηφία περίπου κατοχυρώνει διπλές εκλογές την επόμενη φορά (άλλος ένας σημαντικός παράγοντας αστάθειας). Στην πιθανή περίπτωση που το 1ο κόμμα δεν βγει αυτοδύναμο, είναι προφανές ότι όλα τα υπόλοιπα θα επιλέξουν τη συνεργασία σε 2ο χρόνο και μετά από εκλογές και εφαρμογή της ΑΑ.

(προσωπικά, είμαι υπέρ του να αλλάξει η εφαρμογή του νόμου από τις μεθεπόμενες εκλογές [απλή πλειοψηφία] σε χρονικό διάστημα πχ των 4 ή 5 ετών)
4) Η περίπτωση σύνταξης πολιτών υπέρ της ΑΑ δεν τους κατατάσσει -όπως διαβάζω- αυτόματα στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως η περίπτωση στήριξης της ΑΑ από την Χ.Α. δε σημαίνει ότι καθείς υπέρμαχος της ΑΑ θα πρέπει να αναθεωρήσει τη θέση του. Πρόκειται για φθηνές μεθόδους άσκησης πίεσης με όπλα το φόβο και τον στιγματισμό, τις οποίες καλό είναι να αποφύγουν κόμματα/πολίτες.
(προσωπικά, δυσκολεύομαι να αντέξω αυτές τις απολίτικες τοποθετήσεις. Μου θυμίζουν εκείνα τα περίφημα διλήμματα »ψηφίστε εμάς για να μη βγει 3η η ΧΑ»).
5) Η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της ΑΑ, πέραν του συμφεροντολογικού πλαισίου, συνιστά μία πάγια θέση του κόμματός τους και είναι απολύτως θεμιτή.
Αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει να συνταχθεί υπέρ της ΑΑ, προφανώς δεν θα είναι επειδή πιστεύει στην ΑΑ, την οποία δοκίμασε μερικώς μονάχα μία φορά από το 1974 με τα γνωστά αποτελέσματα (για να μην παίζουμε τις κουμπάρες). Μαζί με τη συμπόρευση, βέβαια, συμβολικά κατοχυρώνει και την παράδοσή του -παύει να έχει ως στόχο την επαναφορά του ως πόλο.
Η μόνη περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ θέλησε να ετοιμάσει έναν εκλογικό νόμο με στόχο να αντιμετωπίσει τις πραγματικές στρεβλώσεις του Ε.Σ. ήταν το 2009, συντάσσοντας υπερκομματική επιστημονική επιτροπή υπό τον Αλιβιζάτο κ με ΥΠΕΣ τον Ραγκούση, μόλις 2 μήνες μετά τις εκλογές. Το αποτέλεσμα ήταν μία εξαιρετικά σοβαρή πρόταση, η οποία -για άγνωστους σε μένα λόγους- παρέμεινε στο συρτάρι μέχρι και το 2011.
(Δεν θεωρώ την επιλογή »ΑΑ ή αναλογικότερη ενισχυμένη αναλογική» ως το πραγματικό πεδίο της μάχης που με αντιπροσωπεύει. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο δε σημαίνουν από μόνα τους κάτι· τα συνοδευτικά τους είναι τα σημαντικά (μεγάλες περιφέρειες, σταυρός/λίστα, όριο εισόδου, πλαίσιο εφαρμογής, ,κτλ). Ούτε βέβαια πιστεύω στις υπό εκβιασμό ή από συμφέρον συνεργασίες, όπως αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ)