Το ΚΙΝΗΜΑ ξεκαθαρίζει: Συνεχίζουμε την αυτόνομη πορεία μας

O συντονιστής του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών Γιώργος Ελενόπουλος, εξέδωσε ανακοίνωση και μεταξύ άλλων σχολιάζει την πρόταση της ΝΔ για Εξεταστική επιτροπή, αλλά και την Συνταγματική Αναθεώρηση.

Ο ίδιος μάλιστα διερωτάται με νόημα: «Αλήθεια, πόσο άδολη μπορεί να είναι μια απλή αναλογική που δεν εισάγει καμία ρύθμιση η οποία να αντιμετωπίζει το μαύρο πολιτικό χρήμα;»

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

1. Περί της πρότασης της ΝΔ για Εξεταστική Επιτροπή
Πάγια θέση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ είναι, όλα στο φως.
Υπάρχει ωστόσο, ένα απλό ερώτημα, που επιβάλλεται να απαντηθεί, αν όλες αυτές οι προτάσεις δεν υπηρετούν κάποια μικροκομματική σκοπιμότητα. Και να απαντηθεί, από όλους. Τα μνημόνια έφεραν την κρίση ή κρίση επέβαλε τα μνημόνια;

Αν κάποιοι επιμένουν στο πρώτο, τότε η Εξεταστική Επιτροπή, θα πρέπει να είναι… διαρκής, γιατί στην επόμενη φάση, θα αναζητείται ο επόμενος ένοχος – και τέλος δεν θα υπάρχει, αφού οι δήθεν αντιμνημονιακοί είναι οι κατ’ εξοχήν μνημονιακοί.

Αν όχι, ας αναζητηθούν επιτέλους οι πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση και επέβαλαν τον αναγκαστικό δανεισμό.
Γιατί, αν αυτό δεν συμφωνηθεί, τότε δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα.
Και αυτό, προέχει.

ΥΓ. Οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την κρίση και τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, είναι δεδομένες και οι επιλογές της, αχρείαστες και εγκληματικές. Αλλά μήπως εγκληματική δεν ήταν και η επιλογή της κυβέρνησης Σαμαρά, που δεν ανέλαβε τις ευθύνες της, εγκατέλειψε τη διαπραγμάτευση και συναγωνίστηκε τον κ. Τσίπρα στην αντιμνημονιακή ρητορική ενόψει ευρωεκλογών, υπηρετώντας στη συνέχεια τη μικροκομματική στρατηγική της αριστερής παρένθεσης;

Θύμα, οι Έλληνες και οι χώρα, που πληρώνουν ακριβά τις επιλογές τους.

2. Περί «απλής» αναλογικής και Συνταγματικής Αναθεώρησης
Αλήθεια, πόσο άδολη μπορεί να είναι μια απλή αναλογική που δεν εισάγει καμία ρύθμιση η οποία να αντιμετωπίζει το μαύρο πολιτικό χρήμα;

Πως μπορεί να αισθάνεται ένας αριστερός; Πως μπορεί να αισθάνεται ένας Πρωθυπουργός και ένα – κατά την αντίληψή του, «ριζοσπαστικό» κόμμα, χωρίς να αντιμετωπίζει τη ρίζα του κακού, ρίχνοντας παράλληλα βορά στα συμφέροντα την κάθε «ισότιμη» ψήφο;

Πως μπορεί να αισθάνεται, όταν οι προτάσεις του για την πολυσυζητημένη Συνταγματική Αναθεώρηση, πέραν των ανακολουθιών τους, στερούνται κάθε προοδευτικού πνεύματος;
Όταν, απουσιάζει η παραμικρή νύξη για πρωτοβουλίες που αλλάζουν σε βάθος την εξουσία, αντί να την αναδιανέμουν, όταν δεν εισφέρουν την παραμικρή αλλαγή με την αποκέντρωσή της, με τη διαφανή άσκησή της, με την εμπέδωση της ισονομίας, της λογοδοσίας.
Όταν, εντέλει, ο προσανατολισμός παραμένει διαχειριστικός, σε ένα πολιτικο-οικονομικό σύστημα που έχει αλωθεί από τον παρασιτισμό, τον πελατειασμό και την παρεοκρατία.
Ποτέ δεν είναι αργά για μια καλή αυτοκριτική.

Έστω και στον καθρέφτη του σπιτιού…

ΥΓ. Και για να μη ξεχνιόμαστε, πόσες θέσεις πρέπει να αλλάξει ένα κόμμα του προοδευτικού χώρου για να αισθανθούν επιτέλους, όσοι έχουν την ευθύνη της πορείας του, το μέγεθος των λαθών τους και τις τραγικές τους επιπτώσεις συνολικά για τον προοδευτικό χώρο;

3. Περί συνεργασιών

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τη συνάντηση του Προέδρου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, Γιώργου Α. Παπανδρέου, με τον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, γίναμε και πάλι μάρτυρες της ίδιας κουτοπόνηρης και καταστρεπτικής εκ του αποτελέσματος, πρακτικής, που χαρακτήρισε όσο τίποτα άλλο την περίοδο της κρίσης, και επέτεινε τις κακοδαιμονίες και τα αδιέξοδα, αντί να τα αντιμετωπίζει.

Φημολογίες, μύθοι, διαρροές, δήθεν εκτιμήσεις, εν τέλει, προθέσεις εν αμαρτίαις.

Την παραμονή της συνάντησης, μάθαμε από «φωτισμένους» εγκεφάλους, ότι «ο Παπανδρέου, οδεύει προς συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Την επομένη, μάθαμε από τους ίδιους εγκεφάλους, έκπληκτοι από τη στροφή των 180 μοιρών, ότι «ο Παπανδρέου οδεύει ολοταχώς προς το ΠΑΣΟΚ».
Κατά την ίδια λογική, την προηγούμενη περίοδο, μαθαίναμε ότι, ο Παπανδρέου «τα έχει βρει με τη Φώφη, μην ακούτε τι λέει δημοσίως, όλα θα γίνουν γνωστά σε λίγο καιρό».

Όπως και ότι, «τα έχει βρει με τον Τσίπρα και στέλνει στελέχη του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ».
Την ίδια περίοδο, από τις ίδιες πηγές, το μήνυμα ήταν, «ο Παπανδρέου φταίει που δεν υπάρχει συνεργασία, γιατί είχε κλείσει ραντεβού με τη Φώφη και δεν πήγε» (!).

Θα ρωτήσετε, διαφορετικά αλλά πάντα ψευδή μηνύματα από τις ίδιες πηγές, πώς εξηγούνται;
Εξηγούνται, αν αλλάζει ο παραλήπτης του μηνύματος και οι απόψεις του περί συνεργασιών.

Εξηγούνται αν κατανοήσουμε όλοι, ότι έχει εμπεδωθεί συνειδητά από το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ, βοηθούντος ενός σημαντικού μέρους του πολιτικού συστήματος, η ισοπεδωτική και μοιρολατρική αντίληψη ότι πολιτική απλά σημαίνει συναλλαγή στην μικρόνοη πολιτική σκακιέρα της κατάκτησης και της νομής της εξουσίας, αντί της αλλαγής της.

Για να μην μακρηγορούμε,

Αν κάτι έχει αποδείξει η πραγματικότητα, είναι ότι, ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, αποτελούν τη μοναδική σταθερά στο πολιτικό σύστημα. Σταθερά, που δεν ετεροπροσδιορίζεται, που δεν αλλάζει θέσεις ανά ημέρα, σταθερά που πολιτεύεται με μοναδικό γνώμονα το διακύβευμα που αφορά τον Ελληνικό λαό και τη χώρα, την εκ βάθρων αλλαγή της. Σταθερά που δεν μετακινείται από τη διατυπωμένη θέση της περί συνεργασιών, σύμφωνα με την οποία, κεντρικό ζήτημα και αντίπαλος είναι το πελατειακό κράτος και όσοι – είτε με την ταμπέλα της δεξιάς είτε με την ταμπέλα της αριστερής συντήρησης, το υπηρετούν. Σταθερά που καθιστά τον πελατειακό καπιταλισμό ως τον βασικό ένοχο της σημερινής οικονομικής κρίσης, αλλά τελικά και της εξάρτησής μας από τους δανειστές.

Το ΚΙΝΗΜΑ και ο Πρόεδρός του, παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι σε αυτήν τη θέση, σε πείσμα των «φωτεινών» εγκεφάλων με τις μονίμως διαψευδόμενες εκτιμήσεις τους.

Και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την εκ βάθρων αλλαγή της χώρας και την αναζήτηση δυνατότητας συνεργασίας των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, με την ελπίδα ότι, θα υπάρξουν δυνάμεις που θα συμφωνήσουν και θα δεσμευτούν ενώπιον και όχι ερήμην του Ελληνικού λαού, σε ένα πολιτικό πλαίσιο αρχών και πολιτικών, που να υπηρετεί αυτό το διακύβευμα.

Σε κάθε περίπτωση, είναι αυτονόητο ότι, το ΚΙΝΗΜΑ θα συνεχίσει την αυτόνομη πορεία του.

Όλα τα άλλα, δεν είναι τίποτα λιγότερο, από προσπάθειες να προκληθεί σύγχυση, από την οποία θεωρούν ότι θα ωφεληθούν άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί ή ακόμη χειρότερα, να χάσει η νέα γενιά την ελπίδα, ότι πράγματι, μπορούν να αλλάξουν στη χώρα αυτή τα κακώς κείμενα.

Συνεργασία θα υπάρξει μόνον αν με όρους αλήθειας συμφωνηθεί το πολιτικό διακύβευμα. Διακύβευμα που δεν αφορά προσωπικές επιδιώξεις ή καρέκλες και βραχυπρόθεσμους εκλογικές στοχεύσεις. Ούτε και λογικές τρίτου, τέταρτου ή άλλου πόλου. Αλλά ούτε και σταλινικού χαρακτήρα αντιλήψεις περί κυριαρχίας στον προοδευτικό χώρο, όπως φαίνεται να ελπίζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για τους «φωτεινούς» εγκεφάλους, το μόνο που επιβεβαιώνουν, είναι η αναξιοπιστία τους και η μεγάλη απόσταση που τους χωρίζει από τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού και της αριστεράς.

Η στάση τους και η συμπεριφορά τους, αποτελούν και την εξήγηση για την κακοδαιμονία που χαρακτηρίζει συνολικά την αριστερά, αν αναλογιστεί κανείς ότι, η σύγκρουση ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά, είχε, έχει και θα έχει ιστορικό χαρακτήρα – και σήμερα εκφράζεται με τη σύγκρουση ανάμεσα στη στόχευση για αλλαγή έναντι της νομής της εξουσίας, πρόοδο έναντι της συντήρησης, από όπου και αν αυτή προέρχεται.

ΥΓ. Εκτός από τους «φωτεινούς» εγκεφάλους, υπάρχουν βεβαίως, και οι γνωστοί σχολιογράφοι που εκ συστήματος, για τους δικούς τους, αλλά και κατανοητούς σε εμάς λόγους, άλλοτε υβρίζουν στερούμενοι επιχειρημάτων και άλλοτε βλέπουν «στεφάνια». Ίσως γιατί, δεν τους άγγιξε ποτέ «στέφανος εξ ακανθών».

4. Περί της επιβολής φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές
Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στο πλαίσιο της Συνόδου του G20, στην Κίνα, πρότεινε την επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί και το ενδεχόμενο φυγής κεφαλαίων, στην περίπτωση κατά την οποία ο φόρος αυτός επιβληθεί μόνον σε μια περιοχή του πλανήτη, για παράδειγμα, στην Ευρώπη.

Ένας κατεξοχήν συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος μάλιστα, χρεώνεται με συντηρητικές απόψεις σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη, προτείνει μια προοδευτική πολιτική, τη στιγμή που οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη, τυρβάζουν περί άλλων.

Θα ήταν απορίας άξιον το γεγονός, αν δεν μπορούσε κανείς να κατανοήσει ότι, αφενός μεν ο κ. Σόιμπλε χαρακτηρίζεται από την τόλμη του να υπερασπίζεται τις απόψεις του, προϊόν εν ανεπαρκεία σε κάποιους Ευρωπαίους προοδευτικούς πολιτικούς, αφετέρου δε, ότι ο κ. Σόιμπλε, μπορεί να αποτελεί την ατμομηχανή της συντήρησης στην Ευρώπη, αλλά δεν χαρακτηρίζεται από «μυωπική» αντίληψη για τα παγκόσμια προτάγματα, πολύ περισσότερο για την κατάσταση της Ευρωπαϊκής οικονομίας και των παθογενειών της, της Γερμανικής οικονομίας μη εξαιρουμένης.
Αντιθέτως, το ερώτημα είναι, τι ακριβώς κάνουν οι προοδευτικοί πολιτικοί στην Ευρώπη και ιδιαιτέρως, οι σοσιαλδημοκράτες.

Πώς να εξηγήσει κανείς τις προτεραιότητές τους, ιδιαιτέρως δε, όταν από την αρχή της κρίσης, υπήρξε Ευρωπαίος ηγέτης και μάλιστα, προοδευτικός, που είχε φέρει στο τραπέζι του διαλόγου, ακόμη και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, και αυτήν και άλλες προοδευτικές πολιτικές, με σκοπό την αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ας υπενθυμίσουμε, με την ευκαιρία αυτή, μερικές από τις άλλες προτάσεις:
• Ευρωομόλογα για το χρέος.
• Ευρωομόλογα για την ανάπτυξη.

• Πράσινα Ευρωομόλογα.

• Κοινές αναπτυξιακές πολιτικές.

• Ανάπτυξη δικτύων και υποδομών συγκοινωνίας, ενέργειας και τηλεπικοινωνίας, με βάση την πράσινη – βιώσιμη τεχνολογία και στόχους την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την ενοποίηση του ευρωπαϊκού χώρου, καθώς και την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και τη δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας.

• Ρύθμιση και έλεγχο των αγορών και των φορολογικών παραδείσων.
• Πρόγραμμα τύπου Erasmus για τους ανέργους της ΕΕ.
• Άμεση ενημέρωση του τραπεζικού συστήματος για την κίνηση των κεφαλαίων – και πολλά ακόμη.

Ας υπενθυμίσουμε επίσης, ότι η πρόταση περί της καθιέρωσης Φόρου επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, έφτασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με πρόταση των Σοσιαλιστών, προεξαρχόντων των τότε ευρωβουλευτών μας και απέσπασε την θετική απόφαση του, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη προκειμένου να εφαρμοστεί. Υπήρχε τότε και η σθεναρή αντίσταση εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου και του κ. Κάμερον, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Αν κάτι πάντως, δεν μπορεί κανείς νοήμων άνθρωπος να κατανοήσει, είναι γιατί οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, όχι μόνον δεν κάθονται γύρω από ένα τραπέζι να συζητήσουν εποικοδομητικές προτάσεις που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση και θα την οδηγήσουν σε ευνοϊκό περιβάλλον βιώσιμης ανάπτυξης, αύξησης του εθνικού εισοδήματος και δημιουργίας βιώσιμων θέσεων εργασίας, αλλά και γιατί ουδείς ασχολείται με αυτά, παρά μόνον με όσα εμπίπτουν στη σφαίρα της μικροπολιτικής και της κακώς εννοούμενης πολιτικής σκοπιμότητας.

Πώς ακριβώς, υπηρετούν τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και της χώρας, πώς υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και εντέλει πώς μεριμνούν για όσα πραγματικά αφορούν τους Έλληνες και τη χώρα;

Και προσθέτως, πως ακριβώς σκοπεύουν να οικοδομήσουν την αναγκαία αξιοπιστία προκειμένου να διαπραγματευτούν – και επιτυχώς, με τους εταίρους, αλλά και να δούμε στο βάθος του τούνελ το φως που δείχνει το δρόμο που οδηγεί προς τις αγορές, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη;
ΥΓ. Για την ιστορία, ο Ευρωπαίος πολιτικός ήταν ο τότε Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου.