Οι ανώνυμοι κεκράκτες αποκαλύφτηκαν

 Συνεργάτης του Χρ.Βερελή έριχνε «ηλεκτρονική λάσπη» σε δημοσιογράφο                    

Επί καιρό, συστηματικά, εξαπέλυε ανωνύμως τα πυρΣυνεργάτης του Χρ.Βερελή έριχνε «ηλεκτρονική λάσπη» σε δημοσιογράφοά του μέσ’ από το site του Μεσολογγίου www.ierapolis.gr. Έκανε βρώμικες επιθέσεις σε πρόσωπα που άμεσα ή έμμεσα κινούνταν στο εσωκομματικό τοπίο του ΠαΣοΚ, είτε ως μέλη, είτε ως φίλοι, είτε ως συνεργάτες στελεχών του κόμματος. Μετά από μήνυση του θιγόμενου Αγρινιώτη δημοσιογράφου Παναγιώτη Τσακανίκα και αίτημά του στον εισαγγελέα ν’ αποκαλυφτεί το πρόσωπο του συκοφάντη του, το πόρισμα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έδειξε ότι δράστης της αήθους αυτής επίθεσης ήταν ο Γραμματέας της Δ.Ο. ΠαΣοΚ Μεσολογγίου Γιάννης Βισβίκης.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο δράστης των επιθέσεων αυτών ήταν στενός συνεργάτης του Χρήστου Βερελή. Ο πρώην βουλευτής και υπουργός του ΠαΣοΚ καλείται τώρα από τα πράγματα να πάρει δημόσια θέση και να κρίνει από αυτήν ο καθένας τον βαθμό της δικής του έκθεσης στο μεγάλο πολιτικό θέμα που ανακύπτει, διότι ο Γιάννης Βισβίκης εστίαζε σε πρόσωπα που κινούνταν στο περιβάλλον του βασικού εσωκομματικού του αντιπάλου και βουλευτή Θάνου Μωραΐτη.
Το θέμα που βγήκε στη δημοσιότητα από την εφημερίδα «Γεγονός», είναι ενδεικτικό της σήψης που απλώνει την επικράτειά της ολοένα και περισσότερο στο εσωτερικό τοπίο του ΠαΣοΚ, κυρίως όμως αφορά την συνήθη τακτική των πολιτικών και των συνεργατών τους ν’ απαξιώνουν και δια της απαξίωσης να εξοντώνουν τους δημοσιογράφους που δεν είναι του χεριού τους. «Το εν λόγω site τους τελευταίους μήνες αναρτούσε σχεδόν καθημερινά συκοφαντικά σχόλια με άθλια υπονοούμενα με εσωκομματική στόχευση» γράφει η εφημερίδα και διευκρινίζει ότι αυτό γινόταν «είτε φωτογραφίζοντας, είτε με απευθείας επιθέσεις».
Το πρόβλημα είναι γνωστό, έχει δε διατυπωθεί κατ’ επανάληψη. Οι πρώτοι ένοχοι για την απαξίωση της Πολιτικής είναι οι πολιτικοί. Αλλ’ αυτό, θα πεις, αφορά τους ίδιους. Όχι, δεν αφορά τους ίδιους, αφορά τη Δημοκρατία, και, εν πάση περιπτώσει, ακόμα πιο ένοχοι είναι οι πολιτικοί για την απαξίωση της δημοσιογραφίας, διότι αυτοί σήκωσαν πρώτοι το δάχτυλο και υπέδειξαν στους φίλους τους τον λιθοβολισμό των δημοσιογράφων. Να που φτάσαμε τώρα… Οι πολιτικοί αυτοί (όχι μόνο του ΠαΣοΚ) ευθύνονται για το θέριεμα της Χρυσής Αυγής, η οποία καλείται από τους θυμωμένους ψηφοφόρους να τιμωρήσει τυφλά το σύστημα…
Η περίπτωση του www.ierapolis.gr δεν είναι απλή, ούτε μονοδιάστατη, αντιθέτως, είναι αποδεικτική του ισχυρισμού που μας απασχολούσε επί χρόνια στα άρθρα μας, ότι δηλαδή οι πολιτικοί είναι αυτοί που συκοφάντησαν στο λαό και το αναγνωστικό κοινό τους αντίθετους με την εξουσία δημοσιογράφους, ενώ κολάκευαν τα πειθήνια σκυλάκια τους. Στην αρχή αυτοί οι κομματικοί τύποι λιθοβολούσαν τους δημοσιογράφους που στέκονταν μακριά από τα μαντριά τους. Όταν εξόντωσαν τους δημοσιογράφους αυτούς, καταπιάστηκαν με τους δημοσιογράφους που κινούνταν στην αντίπαλη πολιτική παράταξη. Όταν ολοκλήρωσαν το έργο της απαξίωσης και αυτών, άρχισαν να εξαπολύουν πυρά εναντίον των δημοσιογράφων που έτυχε να έχουν έναν φίλο πολιτικό, έναν συμμαθητή, έναν αδερφό, που έτυχε να γίνει πολιτικός, ακόμα και αν αυτός ο πολιτικός ήταν στο ίδιο κόμμα με τους κατηγόρους. Η έσχατη κατάντια!
Είναι φανερό πια… Το ΠαΣοΚ διανεμήθηκε σε αλληλοσπαρασσόμενα βιλαέτια. Το κόμμα είναι πλέον απλό άθροισμα μερικών προσώπων, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Η «εξαγωγή κρίσης» όμως και η διαρκής επίθεση των κομματικών ασκεριών του ΠΑΣΟΚ εναντίον (τοπικών, εν προκειμένω) δημοσιογράφων που έτυχε να έχουν φίλο έναν εσωκομματικό αντίπαλο κάποιας ομάδας, είναι πέραν πάσης ανοχής, σε κάθε περίπτωση βεβαίως είναι απόδειξη προϊούσας κομματικής (αλλά και διακομματικής) κατάρρευσης.
Η περίπτωση αυτή φέρνει για μιαν ακόμα φορά στην επιφάνεια κι ένα ακόμα θέμα που αφορά τα Γραφεία Τύπου των πολιτικών, τα οποία στελεχώνονται συνήθως από δημοσιογράφους. Ξεκινώντας οι πολλοί από έναν κυρίαρχο θεολογικό αφορισμό, λένε μαζικά ότι οι δημοσιογράφοι που εργάστηκαν σε κάποιο Γραφείο Τύπου, είναι πουλημένοι και «τα παίρνουν». Λες και οι δημοσιογράφοι στο Αγρίνιο ή το Μεσολόγγι μπορούσαν ποτέ να εργαστούν σε ανθηρές εφημερίδες και ραδιόφωνα με κανονικό μισθό και ασφάλιση (όπως δούλευαν οι βολεμένοι τιμητές τους) άρα ηθικό θα ήταν (κατά τη γνώμη τους) να ζουν από το δημοσιογραφικό τους εισόδημα και μόνο (για να είναι δήθεν ανεξάρτητοι) εισόδημα όμως που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν και είναι ανύπαρκτο…
Όλα αυτά μαζί αποτελούν έναν ολοφάνερο εκφασισμό της νεοελληνικής σκέψης, εκφασισμό και της καθημερινής πράξης που οδηγεί στη λεκτική και, μετ’ ολίγον, στη σωματική βία. Ένοχοι δε γι’ αυτά είναι πρωτίστως οι άσκεφτοι και υστερόβουλοι πολιτικοί, από πίσω τους δε τα διάφορα κομματόσκυλα που ισοπεδώνουν κάθε αξία στο πέρασμά τους. Η «ιδεολογία του μαζικού» που επέβαλε η αριστερά στη δημόσια ζωή (δεν λείπει φυσικά η ευθύνη από τους πολίτες που υποτάσσονται σε αυτήν) διαλύει τώρα και σκορπάει στους πέντε ανέμους κάθε αποκούμπι της κοινωνίας στη λογική…
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιμένουμε την αντίδραση του Χρήστου Βερελή. Αλλά και του ίδιου του ΠαΣοΚ. Αν υπάρχει ακόμα       ΠΗΓΗ AGRINIO VOICE