Ερωτηματικά για τη θέση του Φορέα Διαχείρισης, σχετικά με τον θάνατο θαλάσσιας χελώνας.

Διαβάζω και δεν πολυπιστεύω αυτά που γράφει ανακοίνωση του Φορέα Διαχείρισης της λιμνοθάλασσας σχετικά με την ανεύρεση θανάσιμα τραυματισμένης χελώνας. Δηλαδή περιβαλλοντολόγοι και άνθρωποι με υποτίθεται οικολογικές ευαισθησίες δεν γίνεται να τα γράφουν αυτά…
Οι διορισμένοι από την Πολιτεία, την εγκαλούν μάλιστα για όσα δεν έχει κάνει για την ενεργοποίηση – συνεργασία με τους πολίτες.
Το χειρότερο όμως είναι αλλού: Ο Φορέας υποστηρίζει στην ουσία πως η χελώνα θανατώθηκε από ανθρώπους που το κάνουν επειδή δεν αποζημιώνονται από την Πολιτεία για τις ζημιές που τους προκαλούν χελώνες ή άλλα προστατευόμενα είδη.
Δηλαδή δεν ισχύει εδώ, ότι συμβαίνει με τους κτηνοτρόφους που αποζημιώνονται όταν ο λύκος τρώει τα πρόβατα, αφού οι ψαράδες δεν αποζημιώνονται για τις χελώνες ή τα δελφίνια που τους καταστρέφουν τα δίχτυα… Οικολογική συνείδηση να σου πετύχει.
Να υποθέσουμε δηλαδή ότι με τις αποζημιώσεις, σταμάτησαν να δολοφονούνται λύκοι ή ελάφια κι αγριόχοιροι, που στο κάτω κάτω χορταράκι τρώνε; Ουσιαστικά δικαιολογείται αυτός που σκότωσε την χελώνα στο εθνικό πάρκο, ή αυτός που πυροβολεί τα δελφίνια στον Αμβρακικό, επειδή η Πολιτεία δεν σκέφτεται την επιβίωσή του.
Ειναι όμως έτσι;
Διαβάστε την ανακοίνωση του Φορέα και σχολιάστε…

Εικόνες με τραυματισμένες ή νεκρές χελώνες, προκαλούν φυσικά αποτροπιασμό.
Πέρα όμως από την πρώτη αντίδραση που υπαγορεύει το θυμικό, υπάρχει δεύτερη σκέψη;
Ως πολίτες αναρωτηθήκαμε ποτέ μήπως η πλαστική σακούλα ή το ποτήρι και τόσα άλλα που πετάξαμε στη λιμνοθάλασσα ή σε ρέμα, κατέληξε στο στομάχι κάποιου ζώου; Μας απασχόλησε ποτέ ότι υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης της παρουσίας άγριας ζωής πέρα από τη θανατική καταδίκη
Η πολιτεία αναρωτήθηκε ποτέ πώς θα μπορέσει να συνεργαστεί με τους πολίτες για να προστατέψει οργανισμούς είτε της θάλασσας είτε της ξηράς;
Με αφορμή τη χτυπημένη χελώνα που άλλοτε είναι δελφίνι, άλλοτε είναι λύκος, τίθεται το ερώτημα. Το πλαίσιο προστασίας των ζώων καλύπτει ικανοποιητικά τις απώλειες ομάδων του πληθυσμού που πλήττονται από αυτά;
Η απάντηση είναι όχι. Ακόμα και για τα άγρια ζώα που προβλέπεται π.χ. αποζημίωση βοσκού λόγω απωλειών από επίθεση λύκου, οι διαδικασίες μάλλον αποθαρρύνουν τον ενδιαφερόμενο να κάνει χρήση του δικαιώματός του.
Στην αλιεία, παρότι υπάρχει πρόβλεψη, δεν έχει ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός αποζημίωσης για καταστροφές σε αλιευτικά εργαλεία από κήτη ή άλλους υδρόβιους οργανισμούς.
Πόσο αποτελεσματικό όμως μπορεί να είναι ένα μέτρο που αγνοεί την επιβίωση αυτού που υποτίθεται ότι πρέπει να σηκώσει το βάρος της προστασίας;