Πνιγμένος στον ωκεανό των προβλημάτων του ο Δημ. Σταμάτης και οι «συνεργάτες» του ψάχνουν απεγνωσμένα σωσίβιο…Έχουμε γράψει πως θεωρούμε τον Δημήτρη Σταμάτη πολύ έξυπνο και έμπειρο πολιτικό. Τις τελευταίες μέρες έχει υποπέσει όμως σε άσχημα ολισθήματα, εκτός κι αν δεν γνωρίζει τα δελτία τύπου που βγάζουν οι «συνεργάτες» του, έκτακτοι και μη, που αγγίζουν τα όρια της εμπάθειας και της γελοιοποίησης.
Δεν θα σταθούμε στο θέμα των έργων του δήμου κλπ αστεία, αλλά χθες το δελτίο με τίτλο «Πλημμύρισε το Αγρίνιο» (μας κάνουν και υπόδειξη τι τίτλο να βάλουμε…) ξεπέρασε κάθε όριο γελοιότητας.
Πλημμύρισε λοιπόν το Αγρίνιο, χθες από τις νεροποντές και νασου κι ένα βιντεάκι με αντίστοιχη μουσικούλα την ώρα της βροχής, με ρυάκια στην άκρη του δρόμου. Το κείμενο και λίγο… ποιητικό προφανώς λόγω της μιας εκ των ιδιοτήτων πολυπράγμονος συνεργάτη του Σταμάτη, πρωην συνεργάτη του Αντωνόπουλου και πρώην συνεργάτη του Τραπεζιώτη και γενικώς πρώην... Το τι γέλιο έπεσε από χθες, δεν περιγράφεται…
Μόνο ένα στοιχείο, παρά τον τεράστιο όγκο νερού, που έπεσε σε δυο περιπτώσεις η Πυροσβεστική έλαβε μονό τέσσερεις κλήσεις για άντληση υδάτων από αυλές. Σε μια πόλη 100 χιλιάδων δηλαδή, με δυο δυνατές νεροποντές, τέσσερεις πολίτες πήραν τηλέφωνο, για αντιμετώπιση μικροπροβλημάτων…
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Ότι από την μια μεριά υπάρχει πρόγραμμα (κατατέθηκε χθες) , σοβαρότητα. πλήρες ψηφοδέλτιο και σιγουριά και από την άλλη μιζέρια, ανασφάλεια, πανικός, που οδηγούν που αλλού, στον λαϊκισμό, στα όρια της συκοφαντίας μάλιστα μερικές φορές…
Αλήθεια, εκείνο το ψηφοδέλτιο που είναι; Όχι τίποτε άλλο αλλά θα στεναχωριόντουσαν και πολλοί που θα έμεναν απ’έξω… Η καταληκτική ημερομηνία είναι την Κυριακή και όπως μου λένε σμπίροι μου, ο Σταμάτης πλέον έχει φτάσει σε σημείο να βάζει υποψηφίους, θέλουν δεν θέλουν…
ΧΑΧΑΧΑ καλά πού την είδαν την πλημμύρα αυτοί;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΟΥΛΙΑΞΕ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, πνίγηκαν χιλιάδες κόσμου χαχαχα!!!
ξεπέρασε κάθε όριο γελοιότητας ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φορά ο Ηρακλής, η Χιονάτη και ο Κουασιμόδος, κάνανε διαλειμμα από τα γυρίσματα στα στούντιο της Ντίσνεϋ και τα κουτσολέγανε τρώγοντας το κολατσιό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ξέρετε, λέει ο Ηρακλής, όλοι λένε πως είμαι ο πιο δυνατός άνθρωπος στη γή, αλλά δεν ξέρω πως να το αποδείξω και αυτό...
μου έχει γίνει έμμονη ιδέα.
- Εχεις δίκιο, του λέει η Χιονάτη, κι εγώ λένε πως είμαι η πιο όμορφη στη γή, αλλά πως να σιγουρευτώ;
- Ναι κι εγώ υποτίθεται πως είμαι ο πιο άσχημος, συμφώνησε και ο Κουασιμόδος.
- Εχω μια ιδέα! πετάχτηκε ξαφνικά η Χιονάτη. Να προσευχηθούμε γι αυτό και να παρακαλέσουμε το Θεό να πεί την αλήθεια στον καθένα μας.
- Ναι ναι ωραία ιδέα, συμφωνήσανε οι άλλοι δύο. Ας το διαλύσουμε τώρα να πάμε να προσευχηθούμε και αύριο συναντιόμαστε και λέμε τα αποτελέσματα.
Την άλλη μέρα συναντηθήκανε σε μιά καφετέρια όπως είχανε πει και αρχίσανε αμέσως τις αποκαλύψεις. Πρώτος μίλησε ο Ηρακλής.
- Λοιπόν ρώτησα το Θεό και μου αποκάλυψε ότι πραγματικά είμαι ο πιο δυνατός άνθρωπος στη γή, είπε.
- Κι εμένα με διαβεβαίωσε πως είμαι πραγματικά η πιο όμορφη, είπε με τη σειρά της η Χιονάτη.
Και οι δύο γυρίσανε προς τον Κουασιμόδο που είχε κατεβάσει το κεφάλι και δε μίλαγε. Με τα πολλά σήκωσε λίγο τα μάτια του και μουρμούρισε.
- Ρε παιδιά, γαμώτο, ξέρει κανείς σας ποιος είναι ο λευτ...κης.
χα,χα,χα,χα,χα
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδη ο ποιο ασχημος
στη γη ειναι ο λευτ..ακης.
με συγχωρειτε που αργησα
αλλα εγω τωρα το καταλαβα..
χα,χα,χα,χα,χα...
χι,χι,χι,χι,χι...
ροκ ποιηση
ΑπάντησηΔιαγραφήτιτλος.. πρωην.
Μες στο δωμάτιο της επανάληψης
οι χτύποι της καρδιάς όριζαν το χρόνο πανομοιότυπα.
Άνοιξες τα παραθύρι της ζωής
με το κλειδί της πρωτοτυπίας και της αλλαγής.
Περίμενες ν'''' ακούσεις αγγέλων συναυλίες,
να δεις ποτάμια χαράς,
να μυρίσεις κάμπους ανθισμένους!
Έτσι!....για να νιώσεις αλλιώτικα!
Και το ένιωσες!
Είναι αλήθεια!
Μα ξάφνου είδες , να ορθώνονται δίπλα σου
νέοι τοίχοι ρουτίνας,
και να κτίζεται ένα νέο κλουβί,
όπου το όνειρο γινότανε πεζή πραγματικότητα,
όπου ο χρόνος μονότονα επαναλάμβανε τους χτύπους του.
Τώρα σκέφτεσαι να φύγεις;
Είναι μια λύση!
Εγώ θα μείνω!.....γιατί δεν ήρθα απ'''' την πόρτα της ΑΛΛΑΓΗΣ,
αλλά......απ'''' την πόρτα της διπλανης!
καμπουρης επισκεπτεται γιατρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατρός: - Γδύσου!
Ο καμπουρης βγάζει το σακάκι και σταματάει.
Γιατρός: - Αν θέλεις να σου εξετάσω την πλάτη, πρέπει να γδυθείς.
Ο καμπουρης βγάζει το πουκάμισο και σταματάει.
καμπουρης : - Δεν θέλω να βλέπουν την πλάτη μου, γιατί γελάνε!
Γιατρός: - Θέλεις να σου εξετάσω την πλάτη, ναι ή όχι;
Ο καμπουρης πολύ διστακτικά βγάζει και το φανελάκι.
Γιατρός: - Έχεις κάνει πρόσκοπος;
καμπουρης: - Ναι.
Γιατρός: - Πριν από πόσα χρόνια;
καμπουρης: - Καμιά εικοσαριά. Γιατί;
Γιατρός: - Διερωτήθηκες ποτέ τι απόγινε το σακίδιο σου;
Ήταν δύο φίλοι, ένας κουτσός και ένας καμπούρης και κάθε Παρασκευή πηγαίναν στο στέκι τους να τα πιούνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα βράδυ στην επιστροφή ο καμπούρης, λιώμα στο ποτό, μπερδεύεται και μπαίνει στο νεκροταφείο.
Εκεί που προχωρούσε, βλέπεί ένα φάντασμα:
- Μπου! Τι κάνεις εσύ εδώ πέρα;
- Σπίτι μου πάω, λέει ο καμπούρης τρέμοντας.
- Συγγνώμη κιόλας, λέει το φάντασμα, αλλά ξέρεις, πρέπει να σε σκοτώσω.
- Μη σε παρακαλώ. Δεν με λυπάσαι; Καμπούρης άνθρωπος;
- Καμπούρης, ε; λέει το φάντασμα σκεφτικό.
"Τσαπ" κάνει μάγια στον καμπούρη και του εξαφανίζει την καμπούρα!
Ευχαριστεί ο καμπούρης το φάντασμα και φεύγει.
Την άλλη βδομάδα ξανασυναντιέται ο πρώην-καμπούρης με τον κουτσό.
- Ρε τι έγινε; Που πήγε η καμπούρα σου;
- Ω! Που να στα λέω. Όταν τις προάλλες έφυγα από το μπαρ πέρασα κατά λάθος μέσα από το νεκροταφείο. Εκεί είδα ένα φάντασμα που πήγε να με σκοτώσει, αλλά του είπα για τη καμπούρα μου, με λυπήθηκε και μου εξαφάνισε την καμπούρα.
Το ακούει ο κουτσος, και το φεύγοντας από το μπαρ, μπαίνει και αυτός μέσα από νεκροταφείο με την ελπίδα ότι θα του φτιάξει και αυτού το πόδι.
- Μπου! Τι κάνεις εδώ πέρα, λέει το φάντασμα.
- Τι να κάνω, σπίτι μου πάω!
- Συγγνώμη κιόλας, λέει το φάντασμα, αλλά ξέρεις, πρέπει να σε σκοτώσω.
- Μη σε παρακαλώ. Δεν με λυπάσαι; Κουτσός άνθρωπος;
- Κουτσός, ε; λέει το φάντασμα σκεφτικό. Καμπούρα έχεις;
- Όχι!
- Πάρε μία!
χα,χα,χα,χα,...
ΑπάντησηΔιαγραφήρε τι πλακες
εχουν να γινουν
με τον καμπουρι..
χα,χα,χι,χι,χο,χο,...
Ημερολόγιο Ξανθιάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΗμέρα 1η
Αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Όλα είναι πακεταρισμένα για την κρουαζιέρα.
Τα πιο σέξι φορέματά μου και τα είδη μακιγιάζ.
Έχω εξουθενωθεί!
Ημέρα 2η
Όλη μέρα στη θάλασσα, ήταν υπέροχα, είδα φάλαινες και δελφίνια!
Γνώρισα και τον Καπετάνιο σήμερα - φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος.
Ημέρα 3η
Σήμερα ήμουν στην πισίνα. Έκανα βόλτα στο κατάστρωμα κι έπαιξα γκολφ.
Ο Καπετάνιος με προσκάλεσε στο τραπέζι του για φαγητό.
Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή και πέρασα υπέροχα.
Είναι πολύ ελκυστικός και περιποιητικός.
Ημέρα 4η
Κέρδισα 8000 στο καζίνο του πλοίου!
Ο Καπετάνιος μου ζήτησε να φάω μαζί του στην καμπίνα του.
Είχαμε ένα πολυτελές δείπνο με χαβιάρι και σαμπάνια.
Μου ζήτησε να περάσω τη νύχτα μαζί του, αλλά αρνήθηκα.
Του είπα ότι δεν μπορώ να φανώ άπιστη στον άντρα μου.
Ημέρα 5η
Στην πισίνα και σήμερα. Κάηκα απ' τον ήλιο, κι ύστερα πήγα
στο πιάνο μπαρ για ποτό την υπόλοιπη μέρα.
Ο Καπετάνιος με είδε και με κέρασε αρκετά ποτά. Στ' αλήθεια είναι γοητευτικός.
Και πάλι μου ζήτησε να πάω στην καμπίνα του το βράδυ...
Αρνήθηκα ξανά. Μου είπε ότι αν δεν του δώσω αυτό που θέλει από μένα,
θα βυθίσει το πλοίο.
Σοκαρίστηκα.
Ημέρα 6η
Σήμερα έσωσα 1600 ζωές.
ΠΟΙΗΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο συμβολισμό του ποιήματος, βράχος είναι
ο ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ & ΑΛΑΖΟΝΑΣ ΤΡΑΠΕΖΙΩΤΗΣ & κύμα ο υπόδουλος δημότης Δ. θΕΣΤΙΕΩΝ.
Ο βράχος και το κύμα
«Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.
Αφρούς δεν έχω γι' άρματα, κούφια βοή γι' αντάρα,
έχω ποτάμι αίματα, με θέριεψε η κατάρα
του κόσμου, που βαρέθηκε, του κόσμου που 'πε τώρα:
«Βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου η ώρα!»
………
Μέριασε, βράχε, να διαβώ! Του δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό...Εξύπνησα λιοντάρι...»
………
«Κύμα, τι θέλεις από με και τι με φοβερίζεις;
Ποιος είσαι συ κι ετόλμησες, αντί να με δροσίζεις,
εμπρός μου στέκεις φοβερό, μ' αφρούς στεφανωμένο;
Όποιος κι αν είσαι μάθε το, εύκολα δεν πεθαίνω!»
«Βράχε, με λένε Εκδίκηση. Μ' επότισεν ο χρόνος
χολή και καταφρόνεση. Μ' ανάθρεψεν ο πόνος.
Ήμουνα δάκρυ μια φορά και τώρα κοίταξέ με,
έγινα θάλασσα πλατιά, πέσε, προσκύνησέ με.
.....
Μέριασε βράχε, να διαβώ, επέρασε η γαλήνη,
καταποτήρας είμαι εγώ, ο άσπονδος εχθρός σου,
γίγαντας στέκω εμπρός σου!»
Ο βράχος εβουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του
εκαταπόντησε μεμιάς το κούφιο το κορμί του.
Χάνεται μες την άβυσσο, τρίβεται, σβήεται, λιώνει
σα να 'ταν από χιόνι.
Επάνωθέ του εβόγγιζε για λίγο αγριεμένη
η θάλασσα κι εκλείστηκε. Τώρα δεν απομένει
στον τόπο που 'ταν το στοιχειό, κανείς παρά το κύμα,
που παίζει γαλανόλευκο επάνω από το μνήμα.