Ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου σε 7 βήματα

Αποδείχθηκε εύκολος ο δρόμος για την επανάκαμψη της ΝΔ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η σωστή απόφαση για τον επικεφαλής από το εκλογικό σώμα. Και ας μην κρυβόμαστε· έβγαζε μάτι ποιος ήταν αυτός που μπορούσε να προχωρήσει τη ΝΔ ένα βήμα μπροστά, να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών και να προσδώσει την απαιτούμενη ευρωπαϊκή προοπτική.
Γράφει ο Στέφανος Παραστατίδης
Αφού, λοιπόν, η βάση της ΝΔ έκανε παραδόξως το ορθό, το μόνο που απομένει για τη συντηρητική παράταξη, είναι η επανάληψη της λέξης ενότητα (λόγος & πράξη) περίπου ως προσευχή. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να της διασφαλίσει κυβερνητική προοπτική.
Τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα για τον προοδευτικό χώρο, που, γεμάτος από νησίδες κομμάτων, ομίλους, κινήσεις πολιτών και κυρίως εμφυλιακές πληγές, καλείται να ανασυγκροτηθεί με όρους προοπτικής.
Πώς μπορεί να επιτύχει ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα;

Το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να μαζευτούμε όλοι μαζί, χωρίς αποκλεισμούς. Να αφήσουμε πίσω τον μικρόκοσμο του χθες και να κοιτάξουμε υπερβατικά το αύριο που θα μας χωράει όλους μέσα.
Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι να ανακτήσουμε όρους εμπιστοσύνης· και αυτό δεν μπορεί να γίνει πια στα λόγια.
Συνδέεται απόλυτα με το τρίτο βήμα, που είναι η διαδικασία και οφείλει να περιλαμβάνει τη συμμετοχή όλων με ίσους όρους, σε μία ανοιχτή εκλογική διαδικασία χωρίς αποκλεισμούς και με μοναδικό κριτή την κοινωνία.
Το τέταρτο βήμα είναι η εκλογική διαδικασία να έχει ως βασική προσλαμβάνουσα την κοινωνία και να σκοπεύει στη μέγιστη δυνατήσυμμετοχή. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να μην συνδιαμορφωθεί εκ των προτέρων ένα στενό πολιτικό πλαίσιο (δηλ να προηγηθεί συνέδριο) παρά μόνο οι βασικές αρχές του προοδευτισμού και να υπάρξουν όσο το δυνατόν περισσότερες υποψηφιότητες που, πέραν του επικεφαλής, θα προτείνουν το δικό τους ιδεολογικό πρόταγμα αλλά και πρόταση για την οργάνωση-δομή-λειτουργία του νέου κόμματος. Είναι απολύτως σημαντικό να δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής σε κινήσεις πολιτών με κάθε τρόπο. Χρειαζόμαστε υποψηφιότητες.
Το πέμπτο βήμα είναι η εκλογική διαδικασία. Ανοιχτή προς όλους, με κάποιες βασικές προϋποθέσεις για υποψηφιότητα (πχ ένα μίνιμουμ υπογραφών), προφανώς ηλεκτρονική, με οικονομική συμμετοχή των μελών (οικονομική κάλυψη διαδικασίας και προσυνεδριακά-συνεδριακά έξοδα που έπονται).
Το έκτο βήμα είναι το νέο ιδρυτικό συνέδριο (ιδεολογικός επαναπροσδιορισμός, διάφανη αξιοκρατική δομή και δημοκρατική λειτουργία κόμματος κτλ), στο οποίο θα καλεστεί ο επικεφαλής να δώσει το πολιτικό του στίγμα αλλά και να συνθέσει τις προτάσεις των υπολοίπων υποψηφιοτήτων. Η λέξη ΕΝΟΤΗΤΑ, είναι αυτή που θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, μακριά και πέρα από κάθε προσωπικό συμφέρον.
Το έβδομο βήμα είναι η πολιτική μας αντιπαράθεση με τον ιδεολογικό μας αντίπαλο, δηλαδή τη ΝΔ, εντός των ορίων του πολιτικού πολιτισμού, μακριά από συνθήματα και άναρθρες κραυγές, με την πολιτική στο επίκεντρο και τον δημόσιο πολιτικό μας Λόγο με λάμδα κεφαλαίο. Και να κριθούμε από τους πολίτες γι’ αυτό.
Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι η οποιαδήποτε παγίδα ή μεθόδευση από τους εμπνευστές ή τους συμμετέχοντες δεν θα καταδικάσει απλώς το εγχείρημα αλλά θα ‘’τελειώσει’’ μια και καλή τον ιδεολογικό μας χώρο. Οι ευκαιρίες στην πολιτική είναι ελάχιστες, στο χέρι μας είναι να τις εκμεταλλευτούμε.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε φοβικά ή συμφεροντολογικά. Ας τραβήξουμε τις κουρτίνες, να ανοίξει η αρένα, να μπούμε να δώσουμε τη μάχη των ιδεών με ίσους όρους και κριτή μας τον κόσμο, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και σεβόμενος την διαφορετική άποψη. Και ας κερδίσει ο καλύτερος.