Να μείνει στην αντιπολίτευση καλεί το ΠΑΣΟΚ την επόμενη μέρα των εκλογών ο πρώην υπουργός του κόμματος, Δημήτρης Ρέππας, που στηλιτεύει πάντως το γεγονός ότι με ευθύνη της Χαριλάου Τρικούπη έπεσε στο κενό η προσπάθεια συμπόρευσης με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου. "Ο χώρος της αντιπολίτευσης είναι πρόσφορος για την επανίδρυση της παράταξης με χαρακτηριστικά κινήματος βάσης και όχι κρατικών λειτουργιών. Ταυτοχρόνως προσφέρει στη χώρα την αναγκαία υπεύθυνη αντιπολίτευση. Οι πολίτες απαιτούν να λειτουργεί το πολίτευμα με όρους κυβέρνησης αλλά και με όρους αντιπολίτευσης. Διαφορετικά, θα προκύψουν σαν εναλλακτική εκδοχή ακραία ή και αλλοπρόσαλλα σχήματα εν μέσω της πολιτικής ρευστότητας", γράφει. Όσο για την επανίδρυση της παράταξης, θέτει τέσσερις προϋποθέσεις ώστε να επιτύχει τελικά : Επεξεργασμένες θέσεις, συμμετοχή της κοινωνικής βάσης, δράσεις σύγκλισης των επιμέρους σχηματισμών και ανάδειξη της νέας γενιάς άξιων στελεχών.Ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Ρέππα, έχει ως εξής :
Με παλαιούς εαυτούς,
καινούρια κοινωνία δεν γίνεται
17/9/2015
1. Οι ερχόμενες εκλογές είναι οι πρώτες μετά το 1974 με απολύτως γνωστό στο μέγιστο βαθμό το κυβερνητικό πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ που τον Ιανουάριο επαγγέλθηκε έναν αντιμνημονιακό δρόμο, έχει ήδη ψηφίσει και δεσμευθεί για την εφαρμογή ενός λεπτομερούς μνημονίου με δυσβάστακτους όρους.
Τα κόμματα-πρωταγωνιστές αναζητούν την διαφοροποίηση σε θέματα διαχείρισης αφού η στρατηγική είναι δεσμευτικά ίδια. Πιθανότατα η επόμενη ημέρα να είναι μια βραχύβια εισαγωγή για την μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση όπου θα αποσαφηνισθεί και θα αποκρυσταλλωθεί το πολιτικό τοπίο.
2. Η ελληνική κρίση έχει την ρίζα της σε εσωτερικούς λόγους. Η προβληματική αρχιτεκτονική του ευρώ και η αδιέξοδη συνταγή που επιβάλλει η κυριαρχούσα αντίληψη για την δημοσιονομική πολιτική, μεγενθύνουν την κρίση και δυσχεραίνουν την έξοδο από αυτή. Αυτά τα θέματα, όμως, μπορεί να τα προβάλλει πειστικά και αποτελεσματικά μια χώρα όταν έχει προηγουμένως αντιμετωπίσει τους δικούς της αναχρονισμούς και υστερήσεις. Η αλήθεια είναι ότι καμιά κυβέρνηση δεν θα ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο αν πέραν αυτού πρέπει ταυτοχρόνως να αντιμετωπίσει μια ανεύθυνη στάση των άλλων κρίσιμων παραγόντων του δημόσιου βίου. Απαιτείται ένα σύμφωνο ευθύνης ώστε να συστρατευθούν οι δυνάμεις της πολιτικής, της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της διανόησης και της ενημέρωσης-επικοινωνίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι καταλύονται οι διακριτοί ρόλοι και η αυτονομία ενός εκάστου. Σημαίνει, όμως, οπωσδήποτε, ότι προτάσσεται το εθνικό έναντι του κομματικού, το κοινωνικό έναντι του κλαδικού και το συλλογικό έναντι του ατομικού.
3. Η προοδευτική παράταξη όπως εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ επί 40 χρόνια είναι ταυτισμένη με ό,τι πιο θετικό έχει πετύχει η Ελλάδα στον μεταπολιτευτικό κύκλο σε κάθε τομέα: στην διεθνή θέση της χώρας, τους δημοκρατικούς θεσμούς, το κοινωνικό κράτος, τις αναπτυξιακές υποδομές, το κλίμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας. Γι΄αυτό και πέρα από ατεκμηρίωτους αφορισμούς, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει με στοιχεία σύγκρισης αυτήν την ιστορική αλήθεια. Προκαλώ για το αντίθετο.
Το 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να διαχειριστεί την πρωτοφανή κρίση του τριπλού χάσματος (δημοσιονομικό έλλειμμα, αρνητικό ισοζύγιο, δημόσιο χρέος), έκανε το καθήκον του στο όνομα του εθνικού συμφέροντος καταπνίγοντας το βασικό ένστικτο που για κάθε κόμμα είναι η ψηφοθηρία.
Αν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε την διαλλακτική αντιμετώπιση που είχαν οι διάδοχες κυβερνήσεις, η χώρα σε δύο χρόνια θα είχε υπερβεί την κρίση. Η ιστορική καταγραφή είναι διδακτική για το πώς καθοδηγούμενοι αγανακτισμένοι και ψηφοθηρικές ψευδολογίες τύπου Ζαππείων και ΔΕΘ γέμισαν τις εκλογικές δεξαμενές των δύο κομμάτων. Ταυτοχρόνως, όμως, άδειασαν την ψυχή των ανθρώπων από την οραματική ενατένιση που γεννά την αγωνιστική διάθεση συμμετοχής και την αναγκαιότητα της συστηματικής προσπάθειας. Η πλήρης απομείωση κεφαλαίου εμπιστοσύνης είναι η αιτία που σύρει τον πολίτη σε απελπισία και τους θεσμούς και τις λειτουργίες αντιπροσώπευσης σε αναξιοπιστία και ανυποληψία. Όταν λείψουν η εμπιστοσύνη και η ελπίδα, μια χώρα είναι δύσκολο να κυβερνηθεί.
4. Το εκλογικό αποτέλεσμα, αναμενόμενο, δεν θα αλλάξει το τοπίο της καθημερινότητας. Τα μέτρα πολιτικής θα εφαρμοσθούν σε ένα ήδη εξαντλημένο κοινωνικό σώμα, αφού δρουν σωρευτικά προς τις μέχρι τώρα παντοειδείς περικοπές και επιβαρύνσεις. Η αρνητική ψυχολογία των πολιτών τροφοδοτείται από την αδυναμία των κομμάτων αντί της περιαυτολογίας να ορίσουν με πειστικό τρόπο το τέλος αυτής της εθνικής και ανθρώπινης δοκιμασίας.
Η αποστασιοποίηση των πολιτών, όμως, πριμοδοτεί την δύναμη εξωθεσμικών κέντρων που με εργαλεία όπως είναι το πολιτικό χρήμα, η κατευθυνόμενη ενημέρωση-επικοινωνία και οι μακιγιαρισμένες δημοσκοπήσεις, κερδίζουν ζωτικό χώρο υπέρ της διαπλοκής και των πολιτικών χαρταετών σε βάρος της λαικής κυριαρχίας.
Οι πολίτες ας κάνουν την επιλογή τους ελεύθερα και ας οικοδομήσουν με αρχές και αξίες την σχέση τους με το κόμμα που προτιμούν ή, σε τελευταία ανάλυση, ας δημιουργήσουν νέα κόμματα. Η παθητική και εξ αποστάσεως θέαση των εξελίξεων στερεί από τον πολίτη το μόνο όπλο που διαθέτει για να επηρεάσει την πορεία της χώρας.
5. Η δημοκρατική παράταξη υπήρξε ο πυλώνας προόδου της χώρας. Τώρα αρκείται στον ρόλο του πρόθυμου εταίρου στον βωμό κυβερνησιμότητας της χώρας. Όταν η παράταξή μας κλήθηκε, ανέλαβε τις ευθύνες της και με το παραπάνω, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, αντιθέτως με αυτό που έπραξαν όλοι οι άλλοι ανεξαιρέτως. Δεν έχει, λοιπόν, ανάγκη να αποδείξει σε κανέναν το παραμικρό για το αν θέτει ή όχι πάνω απ΄όλα το συμφέρον της χώρας. Ο ρόλος εθνικής ευθύνης που της αναλογεί μπορεί να ασκηθεί τώρα από την θέση της γόνιμης αντιπολίτευσης γιατί και η αντιπολίτευση είναι αναπόσπαστο τμήμα ενός οικουμενικού σχήματος εθνικής συνεννόησης και συνευθύνης. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συνεργάστηκαν άριστα στο παρασκήνιο και συμπράττουν κατ΄επανάληψη για να πλήξουν την ιστορία και τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ και να διαμοιράσουν τα ιμάτια της δημοκρατικής παράταξης.
Αν οι πολίτες, όπως όλα δείχνουν, επιλέξουν αυτά τα κόμματα στις πρώτες θέσεις τότε και με δεδομένο τον κοινό μνημονιακό κυβερνητικό τόπο οφείλουν να σχηματίσουν κυβέρνηση με την ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα διαθέτουν.
Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί δυστυχώς ψευδεπίγραφα το ΜΑΖΙ αφού έθεσε ανεξήγητους όρους προς το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών (να διαλυθεί) και τον Γ.Παπανδρέου (να αποσυρθεί), όπως ΔΕΝ το έκανε ούτε στο πλαίσιο της Ελιάς στις ευρωεκλογές ούτε στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης τώρα. Το ΜΑΖΙ χωρίς πολλούς ακόμη που αποκλείστηκαν είναι κενό γράμμα. Θα ήταν αμετροέπεια να ισχυριστεί κάποιος πως χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία σύμπραξης που θα άνοιγε τον δρόμο ανασύνταξης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, θα προκύψουν μελλοντικά κι άλλες. Είναι, όμως, βέβαιο πως ουδείς μπορεί να χαίρεται θεωρώντας επιτυχία τα μονοψήφια εκλογικά ποσοστά. Η ισχυρή πρωταγωνιστική προοδευτική παράταξη λείπει από τη χώρα και όσοι πιστεύουμε σ΄αυτήν οφείλουμε να την ανασυστήσουμε τώρα. Η παράταξη, ως έννοια που υπερβαίνει τα κομματικά σχήματα, οφείλει να επανακατακτήσει την αυτονομία της για τον αυτοπροσδιορισμό της. Η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας χωρίς ευρεία νομιμοποίηση και αυτονόητη δικαιολόγηση θα την καθηλώσει οριστικά στην άσκηση δεύτερου ρόλου. Ούτε της ταιριάζει, ούτε βοηθάει έτσι τη χώρα. Ο χώρος της αντιπολίτευσης είναι πρόσφορος για την επανίδρυση της παράταξης με χαρακτηριστικά κινήματος βάσης και όχι κρατικών λειτουργιών. Ταυτοχρόνως προσφέρει στη χώρα την αναγκαία υπεύθυνη αντιπολίτευση. Οι πολίτες απαιτούν να λειτουργεί το πολίτευμα με όρους κυβέρνησης αλλά και με όρους αντιπολίτευσης. Διαφορετικά, θα προκύψουν σαν εναλλακτική εκδοχή ακραία ή και αλλοπρόσαλλα σχήματα εν μέσω της πολιτικής ρευστότητας.
6. Η επανίδρυση της παράταξης μπορεί να συντελεσθεί με τέσσερεις προυποθέσεις:
α. Με επεξεργασμένες θέσεις και εναλλακτικές προτάσεις που η ανάδειξή τους θα είναι ανέφικτη με την συμμετοχή στην κυβέρνηση αφού τότε θα αποκτήσουν χαρακτήρα μειοψηφικό και θα εξουδετερωθούν.
β. Με την συμμετοχή της κοινωνικής βάσης ώστε η παράταξη να αποκαταστήσει τα αυθεντικά χαρακτηριστικά της, αντί να παρουσιάζεται ως μόνιμος διαχειριστής της κρατικής εξουσίας.
γ. Με δράσεις σύγκλισης των επιμέρους σχηματισμών στην βάση της ισοτιμίας με κορυφαίο στόχο την ίδρυση του φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.
δ. Με την ανάδειξη μιας νέας γενιάς άξιων στελεχών στο πεδίο των πολιτικών-κοινωνικών αγώνων και όχι μέσω μιας επετηρίδας κρατικών στελεχών. Αυτό σχετίζεται και με την συγκρότηση για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες μιας ισχυρής οργάνωσης της σοσιαλιστικής νεολαίας.
7. Αρχή και τέλος για την παράταξή μας ήταν πάντα η πατρίδα και ο πολίτης μαζί, η Ελλάδα και οι ΄Ελληνες. Ας κάνουμε την επιλογή μας με την βεβαιότητα πως πατρίδα και πολίτης είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Ας γνωρίζουμε, όμως, πως η επανάσταση που χρειάζεται η χώρα είναι η επανάσταση του καθενός μας, γιατί με παλαιούς εαυτούς καινούρια κοινωνία δεν γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου