[via: protothema] Συνθήκες πλήρους ελέγχου της ελληνικής οικονομίας και την μετατροπή της σε ένα μοντέλο παρασιτικό, αντιπαραγωγικό και ολοκληρωτικής εξάρτησης απο τις μεγάλες οικονομίες του ευρωπαϊκού βορρά επιβάλλει η τρόικα στη χώρα μας με τη νεα "συμφωνία" με τη τρόικα.
Κι αν με την επιβολή δημοσιονομικών μέτρων, κατάφεραν οι δανειστές να φτωχοποιησουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού ή να μειώσουν σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, με το νέο σχέδιο ο στόχος είναι όντως να διαλύσουν τον εναπομείναντα παραγωγικό ιστό της χώρας.
Να οδηγήσουν στην αποτυχία κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη μιας σοβαρής παραγωγικής δυνατότητας. Θέλετε γάλα; Θα σας το δίνουμε εμείς. Θέλετε άλλα αγαθά; Εμείς, μην μπαίνετε στον κόπο. Αντί αυτών η οικονομική - παραγωγική δραστηριότητα της χώρας θα πρέπει να περιοριστει σε συγκεκριμένους τομείς, εκείνους που θέλουν το Βερολίνο, το Παρίσι και η Σκανδιναβία: για παράδειγμα τον τουρισμό, ορισμένες καλλιέργειες περίεργες, που δεν είναι εύκολο ή σύμφορο να γίνουν αλλού και παει λέγοντας.
Γκαρσόνια της Ευρώπης σου λέει και δεν πρόκειται για έναν αστεϊσμό. Τα καλύτερα μυαλά φεύγουν έτσι κι αλλιώς για το εξωτερικό, εξαιτίας κυρίως των όσων έχουν γίνει με τα μνημονια, οπότε και να θελουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό ή κατι μεγαλύτερο απο αυτό που θέλουν να μας επιβάλλουν - τουλάχιστον γίνεται πιο δυκκολο όσο περνά έτσι ο χρόνος.
Με τη νεα συμφωνία με την τρόικα, η Ελλάδα χάνει την οποία αυτονομία και δυνατότητα της να καθορίσει ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης και δημιουργίας παραγωγικού μοντέλου. Ό,τι και να λένε, όσο κι αν μιλούν βαρυγδουπα περι "εθνικού σχεδίου", τη δυνατότητα αυτή την εκχωρούν στους δανειστές, την τρόικα και τον ΟΑΣΑ. Οι οποίοι - δανειστές, τρόικα και ΟΑΣΑ- έχουν τα δικά τους σχέδια για την Ελλάδα και τα δικά τους συμφέροντα, συμπεριφέρονται δε με άκρως νεοφιλελεύθερη λογική.
Η νεα συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί χειρότερη κι απο το πρωτο μνημόνιο. Γιατί αυτή εκχωρεί πλήρως την οποία εθνική κυριαρχία. Και το χειρότερο, ή καλύτερο, ανάλογα πως θα το δει κανείς, είναι το εξής: τώρα ξέρουν όλοι. Το 2010, ίσως κάποιοι δεν γνώριζαν ή δεν περίμεναν να συμβούν όσα συνέβησαν τελικά. Αλλά τώρα ξέρουν και τέλος πάντως μπορούν να μάθουν, ή έστω να υποπτευθουν βασίμως.
Γι αυτό δεν υπαρχει δικαιολογία. Όσοι υποτιμητικά δε μιλούν για το... γάλα, που δεν πρέπει, λέει, να σταθεί εμπόδιο στη... Σωτηρία της πατρίδας, όπως λένε, είναι τουλάχιστον προκλητικοί και μας περνούν για χαϊβάνια... Θα τους περάσει, όπως τους πέρασε και το 2010, με τα γνωστά αποτελέσματα;
Epikairo: Αν και στο "Πρώτο Θέμα" αρχίζει και ψελλίζεται ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν "σοσιαλισμός" μπροστά στα καμώματα Σαμαρά-Βενιζέλου, αν αρθρογράφοι όπως ο Μακρυγιάννης δημιουργούν ρωγμή στην κατεστημένη ενημέρωση που μιλά για επιτυχία των Σαμαρά και Βενιζέλου στις διαπραγματεύσεις με τη Τρόικα, ως προϊόν της διαπραγμάτευσης, που τώρα διεξάγεται τάχα μου για πρώτη φορά, αποτελεί μια μικρή, ελπιδοφόρα νίκη της άποψης Παπανδρέου για το τι τελικά ήταν το πρώτο μνημόνιο.
Με αφορμή την παραδοχή του Μακρυγιάννη (ο οποίος η αλήθεια είναι ότι έχει λοιδορήσει ουκ ολίγες φορές τον Παπανδρέου), αξίζει να ειπωθεί ότι η υπόθεση "πρώτο μνημόνιο" ήταν αποτέλεσμα λάθους επικοινωνιακού χειρισμού. Δεν έγινε διαχωρισμός του διαρθρωτικού από το δημοσιονομικό κομμάτι, με άλλα λόγια μεταρρυθμίσεων και υποχρεώσεων δημοσιονομικής προσαρμογής στο πλαίσιο των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. Στο πρώτο μνημόνιο δεν υπήρχε καμία απόλυση, καμία διαθεσιμότητα, καμιά δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων και δεν είναι τυχαίο ότι το ΠΑΣΟΚ μέχρι τις αυτοδιοικητικές του 2010 ήταν πρώτο στις δημοσκοπήσεις και νικηφόρο στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Είναι σημαντικό πένες σαν του Μακρυγιάννη να υπενθυμίζουν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η σωτηρία της χώρας δεν ξεκίνησε το 2012, αλλά τον Μάιο του 2010, μ' ένα πρόγραμμα πραγματικά πολιτικό, έστω κι αν έγινε με το πιστόλι στον κρόταφο, με την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, με δίδυμα ελλείμματα και δυσβάσταχτο χρέος. Είδες τελικά που οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου διαπραγματεύθηκαν με τις χειρότερες συνθήκες, πετυχαίνοντας τους καλύτερους όρους δεδομένης της συγκυρίας; Τώρα που η Ελλάδα έχει πλεόνασμα, που έχει εξομαλύνει το ισόζυγιο πληρωμών, που της έχει κουρευτεί το χρέος, γιατί Σαμαράς-Βενιζέλος δεν μπορούν να πείσουν γραφίδες όπως του Μακρυγιάννη, αλλά και την ίδια την Τρόικα σε συνθήκες μάλιστα "πολιτικής νηνεμίας", με τα ΜΜΕ να δίνουν μάχη επιβίωσης να κρατήσουν όρθια αυτή την κυβέρνηση;
Για έναν απλό λόγο: Η Τρόικα τον μόνο που έχει σε εκτίμηση είναι ο Στουρνάρας, ενώ τους Σαμαρά-Βενιζέλο τους έχει σε χαμηλή εκτίμηση, σ' αντίθεση με το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου. Γι αυτό δεν πείθουν τους εταίρους, δεν υπάρχει ένα πολιτικό κεφάλαιο που μπορεί να εγγυηθεί την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Όλα αυτά τι δείχνουν; Πόσο μόνος ήταν ο Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, πόσο ειλικρινής και διατεθειμένος να σώσει την πατρίδα του, μόνος μεταφορικά στην εξαλλοφροσύνη της περιόδου Μάιος 2010-Νοέμβριος του 2011..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου