Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών για τα 19 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου

 

Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, 19 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, πιστό στις αρχές και τις αξίες που εξέφρασε, όπως και στην αξία της Αυτοοργάνωσης, που ακολούθησε για την συγκρότηση ενός πραγματικά λαϊκού Κινήματος που ΑΛΛΑΞΕ καθοριστικά τη πορεία της χώρας και του Ελληνικού λαού, εμπεδώνοντας τη Δημοκρατία και βγάζοντας από το περιθώριο το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας, στο οποίο το είχε εξωθήσει η συντήρηση και ο αυταρχισμός που κυριάρχησαν επί δεκαετίες, δίνει το λόγο σε μέλη και στελέχη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, που με τον τρόπο τους, μιλούν για τον δικό τους Ανδρέα.

1η Συνδιάσκεψη Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών (2015)

Η Ομάδα Πρωτοβουλίας Ηρακλείου Κρήτης:
«Με τη συμπλήρωση 19 ετών από την ημέρα που ο αείμνηστος Ανδρέας Γ. Παπανδρέου έφυγε από κοντά μας, σήμερα είμαστε εδώ για να διαφυλάξουμε τις αρχές και τις αξίες που άφησε στις επόμενες γενιές. Οι αξίες του Ανθρωπισμού, της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού είναι η αταλάντευτη πυξίδα μας για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.
Σήμερα, που η χώρα μας δοκιμάζεται σε πολλαπλά επίπεδα, είναι η ώρα να αντιπαρατάξουμε την πίστη και τη σταθερότητά μας σε αυτές τις αξίες, ανεξάρτητα από το πολιτικό ή οποιοδήποτε άλλο κόστος, και μακριά από τις «σειρήνες» του λαϊκισμού ή του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Άλλωστε, αυτές οι αξίες κυριάρχησαν και στις δύσκολες επιλογές του Γιώργου Α. Παπανδρέου το 2010 για να μην καταρρεύσει η χώρα και να καταφέρει να μείνει όρθια εντός Ευρώπης. Και αυτό πρέπει να διασφαλίσει και η σημερινή κυβέρνηση, ξεκινώντας έναν εθνικό διάλογο για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Σήμερα, 19 χρόνια μετά, ο Ανδρέας εξακολουθεί να μας εμπνέει με το όραμα και την πίστη του για μία καλύτερη Ελλάδα για όλους.»

Μέλος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ανέσυρε στη μνήμη του, ένα επίκαιρο απόσπασμα από την Ομιλία του Ανδρέα Παπανδρέου, στη Βουλή, για την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ (28 Ιουλίου 1992):
«Στην ευρωπαϊκή πρόκληση δεν χωράει παρά μόνο θετική απάντηση. Ναι, θα συμμετάσχουμε ενεργά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Δεν υπάρχει πράγματι εναλλακτική πορεία, παρά μόνο η περιθωριοποίηση της Χώρας μας, όσα και αν είναι τα εμπόδια που στέκονται στο δρόμο μας. Το Μάαστριχτ, αυτή η συνθήκη, απλώς αποτελεί για μας ένα εισιτήριο σε ένα δύσκολο και άνισο αγώνα. Ο αγώνας είναι άνισος, γιατί στην εκκίνηση είμαστε οι τελευταίοι.
Ο αγώνας είναι άνισος, γιατί η συνθήκη του Μάαστριχτ εκφράζει σχεδόν απόλυτα τα συμφέροντα και την οπτική γωνία του πλούσιου βορρά. Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης δεν χωράει μέσα στο Μάαστριχτ. Το Μάαστριχτ για μας αποτελεί ένα σταθμό σε μία πορεία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ένα σταθμό που θα ξεπεραστεί και ίσως αλλοιωθεί στην ίδια την πορεία…Δεν ακολουθούμε, συμμετέχουμε. Έχουμε άποψη, έχουμε δυνατότητες ακόμα και βέτο. Δεν μπορούμε να λέμε «ακολουθούμε». Συμμετέχουμε και συνδιαμορφώνουμε. Αυτός είναι ο ρόλος. Και ελπίζω να μην ακουστεί ξανά ότι ακολουθούμε. Είμαστε μέσα, δεν είμαστε απ’ έξω. Ας το αξιοποιήσουμε αυτό.»
 
Ένα μέλος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ:
«Ο Ανδρέας χτυπήθηκε από όσους δεν αποδέχτηκαν ποτέ την αξία του κάθε πολίτη στην κοινωνία, χτυπήθηκε από τη συντήρηση, είτε αυτή προερχόταν από τη Δεξιά είτε από την Αριστερά.
Πολλοί από αυτούς, επιμένουν ακόμα και σήμερα στην προσπάθεια τους να αλλοιώσουν τις ιστορικού και εθνικού χαρακτήρα αλλαγές που έφερε στη χώρα, με πρώτη πράξη αυτήν της αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης και την εμπέδωση της Εθνικής Συμφιλίωσης, που έθεσε οριστικά τέλος στη μετεμφυλιακή διχόνοια.
Το ΕΣΥ, η σύνταξη της αγρότισσας, η ισότητα, ο πολιτικός γάμος, η ριζική αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, είναι μόνο μερικές και απολύτως ενδεικτικές από τις πολλές μεγάλες αλλαγές που έγιναν τότε. Μαζί με λάθη. Αλλά ουδείς τον ψέγει πραγματικά για αυτά. 
Η ενόχληση, εν μέσω ενός τεχνηέντως εκκολαπτόμενου νέου διχασμού, ήταν ότι ο Ανδρέας δε δέχτηκε ποτέ πως μπορούν να υπάρχουν πολίτες δύο ταχυτήτων. Ουδέποτε υποχώρησε από την άποψή του, πως ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει η κοινωνία μας ήταν και παραμένει να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Στην δημοκρατία και τις παραδόσεις του λαού μας δεν περισσεύει κανείς.
Αυτή ήταν η παρακαταθήκη του και θα την κουβαλάμε για πάντα περήφανοι.»
 
Ένα άλλο μέλος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ:

«Ο Ανδρέας μας σημάδεψε. Άλλαξε τη ζωή μας και όχι μόνο. Άλλαξε κυρίως τον τρόπο σκέψης μας. Μας δίδαξε και ταυτόχρονα μας έπεισε ότι ήθελε να ακούσει τη φωνή μας, να μάθει από μας.

Ο Ανδρέας μας αγάπησε και τον ερωτευτήκαμε. Κάποιες φορές τον αμφισβητήσαμε αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν τον απαρνηθήκαμε.

Ο Ανδρέας ήταν ο ηγέτης μας αλλά ταυτόχρονα ο συνοδοιπόρος, ο διπλανός μας σύντροφος.

Ποτέ και τίποτα δεν θα κλέψει από τη μνήμη και την καρδιά όσων τον έζησαν τους χτύπους της καρδιάς μας όταν σήκωνε τα χέρια και μας αγκάλιαζε από το προεκλογικό μπαλκόνι, όταν ηχούσε η φωνή του.

Ο Ανδρέας μας όρκισε πριν πολλά πολλά χρόνια να μην προδώσουμε ποτέ, ότι κι αν συμβεί, τον αγώνα για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Σε αυτόν τον όρκο θα μείνουμε πιστοί μέχρι να κλείσουν και τα δικά μας μάτια.»

Τέλος, με αφορμή ορισμένες από τις προεκτεθείσες αναφορές, αξίζει να σημειωθεί ότι, σε μια ταραγμένη περίοδο, τότε όπως και σήμερα, που κυριαρχούσε ο διπολισμός και ο ψυχρός πόλεμος ταλάνιζε Δύση και Ανατολή, διχάζοντας αντί να ενώνει Έθνη, λαούς και κοινωνίες, ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωταγωνίστησε στην «Πρωτοβουλία των έξι» για την Ειρήνη και το Διεθνή Αφοπλισμό – 22 Μαΐου 1984.
Μαζί του, οι Πρωθυπουργοί της Σουηδίας, Ούλοφ Πάλμε, της Ινδίας, Ίντιρα Γκάντι, και οι Πρόεδροι του Μεξικό, Μιγκέλ ντε λα Μαντρίτ, της Αργεντινής, Ραούλ Αλφονσίν και της Τανζανίας, Τζούλιους Νιερέρε.
Ήταν μια Πρωτοβουλία, που έδωσε ισχύ στο διεθνές στίγμα της χώρας.
Όσοι σήμερα, ποντάρουν στο διχασμό, ας γνωρίζουν ότι, θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι, που θα αντιστέκονται στις επιδιώξεις τους.